Στο πλευρό των συμβασιούχων εργαζομένων oι δήμαρχοι της «Λαϊκής Συσπείρωσης»

Στο πλευρό των συμβασιούχων τάσσονται με κοινή τους δήλωση για την απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου, με την οποία κρίνεται αντισυνταγματική η παράταση των συμβάσεων και η πληρωμή μισθών για την εργασία που παρείχαν από την παράταση και μετά οι δήμαρχοι Πατρέων Κώστας Πελετίδης, Χαϊδαρίου Μιχάλης Σελέκος, Πετρούπολης, Βαγγέλης Σίμος, Καισαριανής Ηλίας Σταμέλος και Ικαρίας Στέλιος Σταμούλος.

Ολόκληρη η δήλωση έχει ως εξής:

«Η δημοσιοποίηση της απόφασης της Ολομέλειας του Ελεγκτικού στέλνει τελεσίδικο μήνυμα. Χιλιάδες εργαζόμενοι στους Δήμους της χώρας στέλνονται στην ανεργία. Για πολλούς από αυτούς τους αμφισβητείται προκλητικά ακόμα και η πληρωμή τους για δουλειά, που ήδη έχουν παράσχει.

Μέσω αυτής της καταδικαστέας για εμάς και απαράδεκτης, ως προς το περιεχόμενό της για τους ίδιους τους εργαζόμενους, απόφασης, «δικαιώνονται» τελικά εκείνες οι δημοτικές αρχές που έχουν απλήρωτους για μήνες τους εργαζόμενους.

Ανάγονται επίσης σε πολιτικά και διοικητικά υπόλογες οι Δημοτικές Αρχές που έδρασαν με βάση την υπαρκτή νομοθεσία και κύρια με την υποχρέωσή τους να λειτουργήσουν στοιχειωδώς, υπεύθυνα τις υπηρεσίες καθαριότητας στους Δήμους τους, να προστατεύσουν τη δημόσια υγεία και το περιβάλλον των πόλεων τους. Αυτές οι Δημοτικές Αρχές που αντιστέκονται και αρνούνται να παραδώσουν στους εργολάβους κρίσιμες δημόσιες υπηρεσίες, να τους επιτρέψουν να λυμαίνονται δημόσια έσοδα που ακριβοπληρώνουν αποκλειστικά και απευθείας τα νοικοκυριά.

Μέσω αυτής της απόφασης βρίσκει διέξοδο διαφυγής η Κυβέρνηση, που έδρασε τυχοδιωκτικά με το θέμα των συμβασιούχων και το δικαίωμά τους στη μόνιμη σταθερή δουλειά, σε κάλπικη αντιπαράθεση με την ΝΔ, και ποτέ δεν αποστασιοποιήθηκε από το ζήτημα της ιδιωτικοποίησης, της αποκομιδής και διαχείρισης των απορριμμάτων, ζήτημα που βρίσκεται στην ημερήσια διάταξη και αποτελεί »διακαή πόθο» μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.

Ως δημοτικές αρχές δεν μας επιτρέπεται να σιωπήσουμε. Η σιωπή μας σημάνει ότι συνηγορούμε οι πόλεις μας να γίνουν χωματερές το επόμενο διάστημα. Ότι αποδεχόμαστε την απόλυση χιλιάδων εργαζομένων, ενώ γνωρίζουμε ότι είναι πλήρως αναγκαίοι, προσλήφθηκαν μέσω ΑΣΕΠ και με το καθεστώς της σύμβασης γιατί το κράτος δεν άφηνε άλλο δρόμο επιλογής στους Δήμους μας ώστε να καλύψουν στοιχειωδώς τις ανάγκες τους. Η σιωπή μας θα είναι συνενοχή στο τερατόμορφο καθεστώς της ανακύκλωσης των ανέργων, που κτίζεται χρόνια τώρα, και που για τις υπηρεσίες καθαριότητας των Δήμων είναι η βασική αιτία των εργατικών ατυχημάτων που εκτινάσσονται με γεωμετρική πρόοδο τα τελευταία χρόνια.

Λέμε λοιπόν όχι σε αυτόν το νέο αντιλαϊκό κατήφορο και καλούμε Δημάρχους και Δημοτικά Συμβούλια που ήδη έχουν δηλώσει την εναντίωσή τους στις απολύσεις να συνταχτούν με το αίτημα της άμεσης νομοθετικής παρέμβασης της Κυβέρνησης και το πρόβλημα που έχει ανακύψει με ευθύνη της να λυθεί άμεσα, να πληρωθούν και να μονιμοποιηθούν οι εργαζόμενοι, να λειτουργήσουν απρόσκοπτα και χωρίς νέα, ακόμη μεγαλύτερα προβλήματα οι Δήμοι.

Συντασσόμαστε και θα συνδράμουμε, με ό,τι μέσο έχουμε στη διάθεσή μας, με τους αγώνες και τις αγωνίες των εργαζομένων. Είναι η ελάχιστη υποχρέωσή μας».

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ του Σωματείου Εργαζομένων στο Δήμο Ηλιούπολης

ΦΙΕΣΤΑ ΓΙΑ ΤΑ 70 ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ ΤΩΝ ΗΠΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Από τη χτεσινή συνάντηση του Π. Καμμένου με τον αναπληρωτή διοικητή των Αμερικανικών Δυνάμεων στην Ευρώπη, T. Ρέι

   Ο Αμερικανός πρέσβης δηλώνει ευτυχής για την διαθεσιμότητα Τσίπρα απέναντι σε ΗΠΑ και ΝΑΤΟ και ο Καμμένος συμπληρώνει «Είμαστε πάντα στην ίδια πλευρά» «Η Ελλάδα θα είναι κάθε φορά με το μέρος των ΗΠΑ» !!!

   Με ιστορικές αναφορές – πασπαλισμένες με μπόλικο αντικομμουνισμό – για τη συμβολή των ΗΠΑ στη σταθεροποίηση της αστικής εξουσίας στην Ελλάδα, αλλά κυρίως με την «προβολή» της στενής σχέσης στο μέλλον για τα «αμοιβαία» συμφέροντα της εγχώριας αστικής τάξης με τους σχεδιασμούς των ΗΠΑ στην περιοχή, κορυφώθηκαν χτες στην Αθήνα οι εκδηλώσεις που συνδιοργάνωσαν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και η πρεσβεία των ΗΠΑ για τα 70 χρόνια λειτουργίας στην Αθήνα του αμερικανικού Γραφείου Αμυντικής Συνεργασίας (Office of Defense Cooperation – ODC), που, ως κομμάτι της πρεσβείας, προωθεί διαχρονικά τα στρατιωτικά σχέδια των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στη χώρα.

   Παρουσία στρατιωτικών, παραγόντων της πρεσβείας, σπουδαστών στρατιωτικών σχολών του υπουργού Άμυνας, Π. Καμμένου, του αναπληρωτή υπουργού, Δ. Βίτσα, του Αμερικανού πρέσβη, Τζ. Πάιατ, του αρχηγού ΓΕΕΘΑ ναύαρχου Ευ. Αποστολάκη, αλλά και του υποδιοικητή της EUCOM (η Διοίκηση των Αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων που εδρεύουν στην Ευρώπη) αντιπτέραρχου Τ. Ρέι, ο οποίος είπε:

   «Η Σούδα, μας εξυπηρέτησε κατά τον Ψυχρό Πόλεμο και συνεχίζει και σήμερα να στηρίζει τις επιχειρήσεις μας στη Μέση Ανατολή, τη Μεσόγειο, τη Βόρεια Αφρική. Η Ελλάδα είναι παράγοντας σταθερότητας σε καιρούς ανασφάλειας και αστάθειας, όπου έχουμε να αντιμετωπίσουμε την τρομοκρατία, τους ριζοσπάστες, τη ρωσική επιθετικότητα. Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, σήμερα, περισσότερο από ποτέ, ζητάμε από την Ελλάδα να συνεχίσει να διαδραματίζει τον ηγετικό της ρόλο («leading role») στη διασφάλιση της ασφάλειας στην Ανατολική Μεσόγειο και τα Βαλκάνια».

   Ο Α/ΓΕΕΘΑ Ευ. Αποστολάκης, στην εισήγησή του, σημείωσε ανάμεσα σε άλλα πως «η επέτειος μας θυμίζει το παρελθόν και μας δείχνει τον δρόμο και για τη μετέπειτα συνεργασία μας. Μοιραζόμαστε κοινές αξίες και στόχους. Από μέρους μας ήμασταν πάντα συνεπείς στη συμμαχία μας. Είμαστε ένας αξιόπιστος σύμμαχος, που συνεισφέρει με προσωπικό, μέσα και υποδομές σε επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ στην επιβολή του διεθνούς δικαίου».

   Συνέχισε: «Η ασφάλεια στην Ανατολική Μεσόγειο γίνεται ολοένα πιο προβληματική. Οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις αποτελούν ισχυρό πυλώνα, που μπορεί να υλοποιήσει πολιτικές αποφάσεις για ειρήνη και σταθερότητα, στην ευρύτερη περιοχή», να παίξει ρόλο «σταθεροποιητικής δύναμης».

   Αναπτύσσοντας όλη την γκάμα υπηρεσιών που προσφέρει στις ιμπεριαλιστικές στοχεύσεις η ντόπια αστική τάξη μέσα από τη λεγόμενη στρατιωτική διπλωματία, πρόσθεσε: «Έχουμε συμμαχίες με Μαρόκο, Αίγυπτο, Ισραήλ, Κύπρο, Ιορδανία, Βουλγαρία, Ρουμανία. Ασκήσεις όπως ο «Ηνίοχος», όπου συνεκπαιδεύτηκαν Πολεμικές Αεροπορίες από την Ιταλία, τις ΗΠΑ, το Ισραήλ και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, δείχνουν ότι η Ελλάδα μπορεί να είναι ο ιδανικός διαμεσολαβητής για να φέρει κοντά χώρες», κάτω φυσικά από τα αμερικανοΝΑΤΟικά κελεύσματα.

 

«Αποτρέψαμε τη σοβιετική επιρροή»

   Ανεβαίνοντας στο βήμα, ο Αμερικανός πρέσβης, Τζ. Πάϊατ, εξήρε αυτά τα 70 χρόνια διμερούς συνεργασίας, υπενθυμίζοντας – με τις γνωστές αναφορές περί «δημοκρατίας» κ.τ.λ. – τη συμβολή των ΗΠΑ στη σταθεροποίηση της αστικής εξουσίας όταν αυτή κλονίστηκε από τον μεγαλειώδη αγώνα του ΔΣΕ: «Το 1947, η Ελλάδα ήταν έτοιμη να καταρρεύσει. Ο πόλεμος είχε αφήσει την Ελλάδα και άλλες ευρωπαϊκές χώρες ευάλωτες σε εχθρικές και αντιδημοκρατικές δυνάμεις. Για τον Πρόεδρο Τρούμαν ήταν καθαρό ότι έπρεπε να στηρίξει την Ελλάδα και άλλες χώρες, για να αποτρέψει τη σοβιετική επιρροή. Με την Αμερικανική Βοήθεια, η Ελλάδα ανέκαμψε από τα βάρη του πολέμου, παρουσίασε οικονομική ανάπτυξη και επικράτησε εδώ η Δημοκρατία».

   Δείχνοντας, τι σημαίνει στην πράξη η αστική «δημοκρατία», σημείωσε πως η Ελλάδα τα 70 αυτά χρόνια «οικοδόμησε ένα σύγχρονο και ικανότατο στράτευμα, έχοντας, ενδεικτικά, τον 7ο μεγαλύτερο στόλο F-16 παγκοσμίως, ενώ οι Ελληνες στρατιώτες έχουν πολεμήσει πλάι – πλάι με τους Αμερικανούς σε όλες τις μεγάλες συγκρούσεις», και χαιρέτισε το γεγονός ότι η Ελλάδα συνεισφέρει με στρατιωτικές δυνάμεις στη ΝΑΤΟική δύναμη του Κοσσόβου, πιάνει πάντα το ΝΑΤΟικό στόχο 2% του ΑΕΠ για στρατιωτικές δαπάνες, παρέχει πληθώρα υπηρεσιών, όπως τη διεκπεραίωση αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων το Φλεβάρη από το λιμάνι της Θεσσαλονίκης προς Πολωνία, αλλά και την πρόσφατη από Αλεξανδρούπολη προς Ρουμανία, στο πλαίσιο ασκήσεων των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.

   Ο Αμερικανός πρέσβης δηλώνει «Ευτυχής» για τη διαθεσιμότητα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ
   Ο Τζ. Πάϊατ τόνισε πως «με τη μοναδική γεωστρατηγική της θέση, και τις Ένοπλες Δυνάμεις της, η Ελλάδα στηρίζει τις επιχειρήσεις μας, ειδικά μέσα από τη Σούδα, που μας δίνει στρατηγικό πλεονέκτημα και τη δυνατότητα να αντιμετωπίσουμε προκλήσεις με ευελιξία και αποτελεσματικότητα στην ευρύτερη περιοχή», ενώ συμπλήρωσε πως «οι κοινές ασκήσεις πρέπει να συνεχίσουν, ώστε όπου χρειαστεί να δράσουν οι δυνάμεις μας, να το κάνουν άμεσα και αποτελεσματικά».

   Ενδεικτικά του ρόλου που επιφυλάσσουν οι ΗΠΑ για την Ελλάδα ήταν και τα όσα είπε για το γεγονός ότι «όσο η οικονομία της Ελλάδας σταθεροποιείται, ελπίζουμε ότι θα παίξει ακόμα πιο ενεργό ρόλο γεφυροποιού στην περιοχή ανάμεσα σε χώρες της», «αντιμετωπίζουμε μη συμβατικές απειλές όπως η τρομοκρατία, το Προσφυγικό, οι κυβερνοεπιθέσεις, που ξεπερνούν τα εθνικά σύνορα και μας αφορούν όλους. Είμαι πεισμένος ότι η σχέση μας θα παραμείνει ισχυρή και θα συνεχίσουμε να αντιμετωπίζουμε από κοινού τις σύγχρονες προκλήσεις».

   Δήλωσε, «ευτυχής» για τοποθέτηση του Αλ. Τσίπρα προχτές, ότι «ενισχύουμε περαιτέρω τη στρατηγική μας σχέση με τις ΗΠΑ (…) με σκοπό, τόσο την αντιμετώπιση των αυξανόμενων προκλήσεων ασφαλείας στην περιοχή, όσο και για την ανασυγκρότηση της ελληνικής οικονομίας. Μια σχέση κρίσιμη όσο ποτέ σήμερα»…

 

Καμμένος προς Αμερικάνο Πρέσβη «Είμαστε πάντα στην ίδια πλευρά»

   Τη φιέστα έκλεισε ο υπουργός Άμυνας, Π. Καμμένος, που «ανακάλυψε» ότι η επιλογή της εγχώριας αστικής τάξης «να τεθεί υπό την επιρροή της Δύσης», «αναμφίβολα, (…) όπως αποδείχθηκε ιστορικά, συνέβαλε τα μάλα στην πρόοδο και ευημερία του λαού μας»!

   Μιλώντας για τη σημασία της στρατηγικής επιλογής της αστικής τάξης για ένταξη στον ευρωατλαντικό άξονα, σημείωσε πως «η υποστήριξη των ΗΠΑ σε αυτό το ιστορικό σημείο καμπής ήταν καθοριστικής σημασίας για το μέλλον μας», ότι η «συνεργασία» την «παραδοσιακή φιλία και συνεργασία με τις ΗΠΑ» στέρεη βάση της εξωτερικής πολιτικής της Ελλάδας, ότι το σχέδιο Μάρσαλ «έβγαλε την Ελλάδα από το αδιέξοδο και έθεσε τα θεμέλια για ταχεία οικονομική ανάπτυξη, επιτρέποντας στην Ελλάδα να ενταχθεί στην ΕΕ».

   «Παραλλήλως, η δημιουργία ενός διευρυμένου δικτύου στρατιωτικών βάσεων των ΗΠΑ στην ελληνική επικράτεια κατέδειξε τη σημασία που απέδιδε η Δύση στη χώρα μας κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου. Ασφαλώς, η θέση της, η οποία βρίσκεται στο γεωστρατηγικό κόμβο μεταξύ Ευρώπης, Αφρικής και Μέσης Ανατολής, αποτέλεσε σημαντικό παράγοντα που ευνόησε τη συνεργασία μας με τις ΗΠΑ, οι οποίες τότε είχαν επιφορτιστεί με το βαρύ έργο της διασφάλισης της ασφάλειας και ειρήνης σε ολόκληρη την περιοχή”!!!

   «Άλλωστε, η συνεργασία μεταξύ Ελλάδας και ΗΠΑ ήταν και θα παραμείνει ισχυρή, πολυμερής, διαρκής και αξιόπιστη. Οι διμερείς μας σχέσεις οπωσδήποτε ξεπερνούν τις τυπικές διακρατικές σχέσεις. Γι’ αυτό το λόγο, θα παραμείνουμε σταθερά αφοσιωμένοι στη στρατηγική μας συνεργασία σε διμερές και πολυμερές επίπεδο και εντός του πλαισίου της Συμμαχίας».

   Και συνέχισε: «Αυτά τα χρόνια, ήμασταν πάντα στην ίδια πλευρά, ήμασταν στην ίδια πλευρά στους δύο Παγκόσμιους Πολέμους, ήμασταν στην ίδια πλευρά στον Ψυχρό Πόλεμο, ήμασταν στην ίδια πλευρά στην Κορέα, στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, ήμασταν στην ίδια πλευρά στα Βαλκάνια και αυτό ήταν πολύ δύσκολο για εμάς. Αλλά η επιλογή μας ήταν να συνεχίσουμε να είμαστε με το μέρος σας. Και τώρα είμαστε στην ίδια πλευρά, για να αντιμετωπίσουμε την τρομοκρατία που είναι πολύ σημαντικό πρόβλημα για ολόκληρη την Ευρώπη και τη Δύση».

   «Η Ελλάδα θα είναι κάθε φορά με το μέρος των ΗΠΑ»
   «Όλος ο ελληνικός λαός γνωρίζει πολύ καλά ότι ο μόνος πραγματικός σύμμαχος της χώρας μας ήταν οι ΗΠΑ», επέμεινε ο Π. Καμμένος, ζητώντας «υποστήριξη» της κυβέρνησης Τραμπ όχι μόνο στα της οικονομίας, αλλά «και για την ασφάλεια ολόκληρης της περιοχής. Χρειαζόμαστε τη βοήθεια των ΗΠΑ για να επεκτείνουμε τις δυνατότητές μας για το Ναυτικό, ώστε να μπορεί να επιχειρεί από την Κρήτη έως το Σουέζ», ώστε να επιχειρεί ενάντια στα δίκτυα χρηματοδότησης της «τρομοκρατίας». «Για αυτό θέλουμε τη βοήθειά σας, για να επεκτείνουμε τη δυνατότητα στο Ναυτικό και την Αεροπορία, επειδή η Ελλάδα θα είναι κάθε φορά με το μέρος των ΗΠΑ».

   Και ο υπ Άμυνας κατέληξε: «Η Ελλάδα επεξεργάζεται θετικά τη χρονική επέκταση της αμυντικής μας συμφωνίας. Ο πρωθυπουργός εργάζεται για αυτό όπως και ολόκληρη η κυβέρνηση. Επίσης, εργαζόμαστε γι’ αυτό με το υπουργείο Εθνικής Άμυνας, με τις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις και με τον υπουργό Άμυνας των ΗΠΑ Στρατηγό James Mattis, με τις Ένοπλες Δυνάμεις των ΗΠΑ, και είμαι αισιόδοξος ότι πολύ σύντομα θα είμαστε έτοιμοι να υπογράψουμε όχι μόνο την επέκταση των δυνατοτήτων της αμυντικής μας συνεργασίας, αλλά και μία παράταση για περισσότερα χρόνια».!!!

Πηγή: Ριζοσπάστης 9 Ιούνη

 

Το δικό μας σχόλιο;

   Τύφλα να έχει ο Σημίτης και “το ευχαριστώ στους Αμερικάνους” μετά τα Ίμια, “η αριστερή” κυβέρνηση του Τσίπρα το απογειώνει! Δένει σφιχτά την χώρα με τους εγκληματικούς σχεδιασμούς των Αμερικάνων στην ευρύτερη περιοχή κραυγάζοντας “υπέρ του έθνους”!!. Μας ήρθαν μόνο στο μυαλό οι στίχοι του Π. Μάτεση που τραγουδά ο μεγάλος Ν. Ξυλούρης.

“Πουλημένοι πουλημένοι/

Άλλη στράτα δε σας μένει/

Μνήμα σας προσμένει/

Κάσα καρφωμένη/

Για τους πουλημένους/

Βόλι δε χαλάμε/

Με πέτρες και κοτρόνια/

Τους πετροβολάμε …”

50 Χρόνια από το στρατιωτικό πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967

Η προσχολική αγωγή ανάγκη και δικαίωμα των παιδιών μας!

Κατά την συνεδρίαση του Δ.Σ. του ΚΑΦΑΔΗΛ για τα θέματα του κανονισμού και των αιτήσεων εγγραφών – επανεγγραφών και δικαιολογητικών, η Λαϊκή Συσπείρωση έκανε παρέμβαση ζητώντας και απαιτώντας τα ακόλουθα:

 

1. 1. Να γίνουν όλες οι επανεγγραφές από τα προηγούμενα χρόνια.

   2. Να εξασφαλιστούν χώροι ώστε να ικανοποιηθούν όλες οι ανάγκες των κατοίκων της Ηλιούπολης.

   3. Να μην γίνει ξανά απόρριψη αίτησης οικογένειας ανέργων.

   4. Μόνιμη και σταθερή δουλειά, για όλες τις ειδικότητες που απασχολούνται στους βρεφονηπιακούς σταθμούς.

Να σημειώσουμε εδώ ότι και αυτή την χρονιά οι ειδικότητες του βοηθητικού προσωπικού δεν επαρκούν και η κάλυψη των αναγκών της κουζίνας και της καθαριότητας, γίνεται με συχνές μετακινήσεις του υπάρχοντος προσωπικού, πράγμα που δεν εξασφαλίζει την ομαλή λειτουργία των Σταθμών.

Καθιστούμε υπεύθυνη την Δημοτικη αρχή και την διοίκηση του ΚΑΦΑΔΗΛ για τον σχεδιασμό τους να μετατρέψουν το παράρτημα στα Αστυνομικά σε Βρεφικό Σταθμό και μάλιστα για 50 βρέφη!!!

Ο χώρος είναι ακατάλληλος για να υποδεχθεί τις ανάγκες αυτής της ηλικίας – και αδιανόητο να στοιβάξει τόσα βρέφη – χρειάζονται 50 κρεβάτια για να κοιμούνται, 2 μπάνια με αλλαξιέρες, χώροι για να κινούνται με ασφάλεια τα βρέφη που δεν υπάρχουν κλπ.

Επίσης από χρόνια έχουμε αναδείξει ότι ο χώρος είναι γενικότερα ακατάλληλος για παιδικός σταθμός, δεν έχει καμία πιστοποίηση και άδεια και για αυτό τον λόγο αποκλείεται και από το πρόγραμμα του ΕΣΠΑ.

Είναι απορίας άξιον, γιατί η Δημοτική Αρχή έκλεισε πριν 2 χρόνια τον παιδικό σταθμό της οδού Γληνού (στην Αγ. Μαρίνα), επικαλούμενη την ακαταλληλότητα του κτηρίου και στοιβάζει βρέφη – περα από κάθε όριο – στο κτήριο στα Αστυνομικά, που είναι πρόδηλα ακατάλληλο.

Επιμένουμε ότι υπάρχουν χώροι που μπορούν και πρέπει να αξιοποιηθούν, όπως ο 1^ος όροφος στο κτήριο του παιδικού σταθμού στην Ψαρρών – που παραμένει κενός – και ρωτάμε γιατί άραγε η δημοτική αρχή δεν κάνει καμία ενέργεια μέχρι τώρα σε αυτή την κατεύθυνση;

Ποια σκοπιμότητα υπηρετεί η άρνηση να λειτουργήσει ο σταθμός για έναν αριθμό βρεφών;

Υπάρχει ο ιδιόκτητος χώρος στο 1^ο ΚΑΠΗ που στέγαζε για χρόνια τμήμα 30 βρεφών και είναι συγκριτικά καλύτερος και το κυριότερο ασφαλής. Υπάρχει ως άμεσα αξιοποιήσιμος ο 1^ος όροφος στο κτήριο της Γληνού. Γιατί η δημοτική αρχή δεν εξετάζει αυτές τις προτάσεις;

Επίσης έγινε γνωστό κατά την συνεδρίαση ότι δεν μπορεί να λειτουργήσει – γιατί άραγε; – το ΚΔΑΠ-ΑΜΕΑ, με ευθύνη του Δήμου και προετοιμάζονται ως δημοτική αρχή να το παραχωρήσουν σε ΜΚΟ.

Δηλώσαμε ότι η λειτουργία του πρέπει να είναι στην αποκλειστική ευθύνη του Δήμου και να μην παραχωρηθεί μια τέτοια ευαίσθητη δομή στα χέρια των ΜΚΟ.

Βρισκόμαστε στο πλευρό των εργαζόμενων στους βρεφονηπιακούς σταθμούς, και μαζί με τους γονείς διεκδικούμε άμεσες και στέρεες λύσεις για την φροντίδα και αγωγή ως δικαίωμα του παιδιού.

Η δημοτική αρχή αρέσκεται σε πυροτεχνήματα και στο όνομα πραγματικών αναγκών δεν διστάζει να ανοίγει δρόμο στην είσοδο των ιδιωτών στην αγωγή και φροντίδα των παιδιών. Πριν τρία χρόνια χρηματοδότησε ένα παιδότοπο φέτος ξαναφέρνει τις ΜΚΟ και τις ΚΟΙΝΣΕΠ.

Διεκδικούμε:

• Μονιμοποίηση όλων των εργαζομένων στους Σταθμούς χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Προσλήψεις πάρα πέρα του αναγκαίου μόνιμου προσωπικού όλων των αναγκαίων ειδικοτήτων σε παιδαγωγικό, βοηθητικό προσωπικό, με πλήρη μισθολογικά – εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα για όλους.

• Αποκλειστικά Κρατικούς Δημόσιους Δωρεάν παιδικούς σταθμούς. Με γενναία και αποκλειστική χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό. Όλα τα παιδιά στους παιδικούς σταθμούς, κανένας αποκλεισμός προνήπιου από την στιγμή που δεν διασφαλίζονται προϋποθέσεις για την υλοποίηση της 2χρονης προσχολικής, με σύγχρονες και τις επιβεβλημένες για το παιδί συνθήκες. Κατάργηση κάθε εισφοράς των γονιών.

• Να ολοκληρωθεί άμεσα ο έλεγχος καταλληλότητας των Παιδικών Σταθμών και να εκπονηθεί ταχύτατα πρόγραμμα επισκευών και άλλων αναγκαίων παρεμβάσεων. Δημιουργία νέων παιδικών σταθμών, τόσων που να καλύπτουν τις ανάγκες όλων των παιδιών. Αποκλειστική διάθεση των ευρωπαϊκών κονδυλίων για την επέκταση και ενίσχυση των δημόσιων δομών και όχι χρηματοδότηση των ιδιωτών.

• Προτεραιότητα για τα παιδιά των μονογονεϊκών οικογενειών, των ανέργων, των μεταναστών, των φτωχών αυτοαπασχολουμένων που σήμερα δεν μπορούν να καταγραφούν ούτε καν στους καταλόγους των ανέργων.

• Ενιαίο, παιδαγωγικά αναβαθμισμένο και επιστημονικά θεμελιωμένο πρόγραμμα αγωγής και φροντίδας του παιδιού με βάση τις ανάγκες της κάθε ηλικίας ώστε να αναπτύσσεται σωματικά, νοητικά, και να κοινωνικοποιείται ομαλά το παιδί.

• Να παρθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα για τις συνθήκες υγιεινής, ασφάλειας και διατροφής των παιδιών στους Σταθμούς, με ευθύνη και έλεγχο του κράτους και των αρμόδιων δημοσίων υπηρεσιών υγείας. Ολοκληρωμένο, πλούσιο, ποιοτικό πρόγραμμα διατροφής με βάση τις αναπτυξιακές ανάγκες κάθε ηλικίας.

Ξεσηκωμός ενάντια στη νέα ληστεία και στην κοροϊδία κυβέρνησης, κεφαλαίου, ΕΕ – Όλοι στη γενική απεργία στις 17 Μάη (SPOT)

ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 17 ΜΑΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΝΕΑ ΕΠΙΘΕΣΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ – ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ – ΕΕ

Με σχέδιο και επιμονή για την επιτυχία της απεργίας, για να μετρηθούν βήματα στο στόχο της ανασύνταξης.

 

   Στην τελική ευθεία για τη γενική απεργία της Τετάρτης, καθώς και για τις πολύμορφες κινητοποιήσεις που θα πραγματοποιηθούν την Πέμπτη, ενάντια στο νέο αντιλαϊκό πακέτο μέτρων που ψηφίζεται αυτές τις μέρες στη Βουλή, οι συνδικαλιστικές οργανώσεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, καθώς και οι δυνάμεις που ανταποκρίνονται στο αντίστοιχο κάλεσμα της ΠΑΣΕΒΕ, της Πανελλαδικής Επιτροπής των Μπλόκων, του ΜΑΣ και της ΟΓΕ, δίνουν τη μάχη για να δοθεί μια ισχυρή εργατική – λαϊκή αγωνιστική απάντηση στα νέα βάρβαρα μέτρα, συνολικότερα στην αντιλαϊκή επίθεση διαρκείας κυβέρνησης – κεφαλαίου – ΕΕ.

   Με την πείρα από τις πρόσφατες πετυχημένες Πρωτομαγιάτικες απεργιακές συγκεντρώσεις, από την προσπάθεια που προηγήθηκε αλλά και ακολούθησε την Πρωτομαγιά, με έμφαση στους χώρους δουλειάς, οι ταξικές συνδικαλιστικές οργανώσεις δίνουν τη μάχη για να κάνουν οι εργαζόμενοι δική τους υπόθεση την επιτυχία της απεργίας, για να κερδίζει έδαφος η γραμμή πάλης που απεγκλωβίζει τους εργαζόμενους από τους «εθνικούς στόχους» του κεφαλαίου, η γραμμή πάλης που θέτει στο προσκήνιο τον αγώνα για την ανάκτηση των τεράστιων απωλειών των εργαζομένων, για την κάλυψη των δικών τους σύγχρονων αναγκών.

Μαχητικό ξεσκέπασμα της προπαγάνδας που συνοδεύει την αντιλαϊκή επίθεση.

   Προϋπόθεση για να συμβάλουν η απεργία και αυτή η βδομάδα κινητοποιήσεων σε αυτήν την κατεύθυνση, για να μετρηθούν βήματα στην οργάνωση των εργαζομένων και στον προσανατολισμό του κινήματος, είναι το μαχητικό ξεσκέπασμα της προπαγάνδας της κυβέρνησης και των άλλων αστικών επιτελείων που συνοδεύει αυτόν το νέο γύρο αντιλαϊκής επίθεσης του κεφαλαίου.

   Υπάρχει ακόμα περισσότερη πείρα στους εργαζόμενους και το λαό για να βγαίνουν συμπεράσματα από την προσπάθεια της κυβέρνησης να καλλιεργήσει εφησυχασμό όλο το προηγούμενο διάστημα, την ώρα που μεθόδευε το παραπέρα τσάκισμα του εισοδήματος και των δικαιωμάτων των εργαζομένων, υπάρχει πείρα για να απορρίπτονται οι κάλπικες προσδοκίες που προσπαθεί και σήμερα να καλλιεργήσει, ως «αντίμετρο» για τη λαϊκή δυσαρέσκεια που προκαλούν τα νέα βάρβαρα μέτρα.

   Από τα περιβόητα «τα δύσκολα πέρασαν» και «κάθε αξιολόγηση από εδώ και πέρα θα είναι πιο εύκολη», τα οποία συνόδευαν το κλείσιμο της προηγούμενης «αξιολόγησης» (που περιλάμβανε μεταξύ άλλων το νόμο – λαιμητόμο για το Ασφαλιστικό και την τότε δόση απογείωσης της αντιλαϊκής φοροληστείας), με μια ενδιάμεση στάση στο «ούτε ένα ευρώ παραπάνω λιτότητα», φτάσαμε σήμερα στο «επώδυνα τα μέτρα, αλλά σφίξτε τα δόντια γιατί τώρα περνάμε τον κάβο»…

   Κι εδώ ακριβώς βρίσκεται το ζήτημα: Τα κέρδη του κεφαλαίου – έστω και με ένα σωρό αστερίσκους και αβεβαιότητες από τις εξελίξεις και τους ανταγωνισμούς στην παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία – κάποια στιγμή θα «περάσουν τον κάβο», θα περάσουν σε φάση ανάκαμψης. Προϋπόθεση όμως για να συμβεί αυτό είναι οι εργαζόμενοι να μένουν μονίμως… με τα «δύσκολα» και τα «επώδυνα».

   Αυτό ακριβώς επιβεβαιώνουν και τα νέα αντιλαϊκά μέτρα: Αυτήν την ανάγκη του κεφαλαίου υπηρετούν, γι’ αυτό τσακίζουν το λαό. Δεν είναι κάποιες «εμμονές δανειστών», δεν είναι «μέτρα που δεν τα ήθελε η κυβέρνηση», όπως λένε τα κυβερνητικά στελέχη, είναι πάγιες αξιώσεις του κεφαλαίου. Γι’ αυτό άλλωστε και οι Ενώσεις του, όπως ο ΣΕΒ, έσπευσαν να τα χαιρετίσουν και να ζητήσουν να εφαρμοστούν μια ώρα αρχύτερα, γι’ αυτό και η εργοδοσία τα «υποδέχεται» κλιμακώνοντας με κάθε τρόπο την επίθεση μέσα στους χώρους δουλειάς πριν καν ψηφιστούν τα μέτρα, αξιοποιώντας το ήδη διαμορφωμένο αντεργατικό οπλοστάσιο.

Να αναδείξουμε την αντεργατική επίθεση

στη συνέχειά της και στο σύνολό της.

   Επιχειρώντας να κουκουλώσουν την ενιαία επίθεση του κεφαλαίου, αλλά και να βάλουν εμπόδια στο να εκφραστεί στην απεργία και τις άλλες κινητοποιήσεις η ενιαία απάντηση των εργαζομένων και του λαού, κυβέρνηση και διάφορα επιτελεία του συστήματος πιάνουν το γνωστό αποπροσανατολιστικό τροπάρι: «Ποιους πιάνουν και ποιους δεν πιάνουν τα μέτρα»…

   Την ώρα που προωθούν μέτρα που χτυπούν όλους τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, όπως π.χ. με το νέο πετσόκομμα του αφορολόγητου, τις νέες μειώσεις που τσεκουρώνουν ακόμα και τις κατώτερες συντάξεις, το «μαχαίρι» ακόμα και στο κονδύλι για τα ψίχουλα του επιδόματος ανεργίας που ήδη το λαμβάνει μόλις 1 στους 10 ανέργους (!), προσπαθούν με ένα μπαράζ από πίνακες, ποσοστά, γραφήματα και σχεδιαγράμματα να μας πείσουν ότι για τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού… όλα μέλι – γάλα!

   Το νέο πακέτο αντιλαϊκών μέτρων επιβεβαιώνει πολύ χαρακτηριστικά ότι από την επίθεση του κεφαλαίου δεν εξαιρείται κανείς. Πολύ περισσότερο, όμως, οι εργαζόμενοι πρέπει να δουν την αντεργατική επίθεση στη συνέχειά της και στο σύνολό της, στο εισόδημα αλλά και στα δικαιώματά τους. Αρκεί να αθροίσουν τα διάφορα «ποιους πιάνει και ποιους δεν πιάνει» που τους λανσάρουν κατά καιρούς, για να αποκαλυφθεί ανάγλυφα η απάτη.

   Η μεθόδευση με το Ασφαλιστικό είναι χαρακτηριστική: Όταν π.χ. στην προηγούμενη «αξιολόγηση» πετσόκοβαν τις μελλοντικές συντάξεις των σημερινών ασφαλισμένων, όπως και τις ήδη καταβαλλόμενες επικουρικές συντάξεις, λέγανε «ναι, αλλά έτσι σώσαμε τις κύριες…». Σήμερα που συνεχίζουν, πετσοκόβοντας (ξανά) και τις κύριες συντάξεις, βγαίνουν με αντίστοιχο θράσος και λένε: «Ναι, αλλά αυτό αφορά μόνο 1 εκατομμύριο συνταξιούχους, τους άλλους δεν τους πιάνει»!

Ο εργοδοτικός – κυβερνητικός συνδικαλισμός

και η «συμβολή» του και στο νέο αντιλαϊκό γύρο.

   Αντίστοιχα αποφασιστική σημασία για την επιτυχία της απεργίας και, πολύ περισσότερο, για τη συνέχεια, έχει ο συνδυασμός αυτής της μάχης με την προσπάθεια να μετρηθούν βήματα στον απεγκλωβισμό δυνάμεων από την επιρροή του εργοδοτικού – κυβερνητικού συνδικαλισμού, από όλες τις παραλλαγές του, παλιές και «νέες».

   Δίπλα στο διαλυτικό ρόλο του όλο το προηγούμενο διάστημα, πρέπει να αναδειχθεί η καθοριστική «συμβολή» του εργοδοτικού – κυβερνητικού συνδικαλισμού και στο νέο γύρο της αντιλαϊκής επίθεσης, όπως π.χ. με τις «κοινές δηλώσεις» που υπέγραφε μαζί με τον ΣΕΒ και τις άλλες εργοδοτικές Ενώσεις για τα Εργασιακά, δίνοντας τη δυνατότητα στην κυβέρνηση να κερδίζει χρόνο και να λανσάρει το παραμύθι της «εθνικής γραμμής στα Εργασιακά».

   Πρέπει να αναδειχθεί το γεγονός ότι και σήμερα, πέρα από διάφορα λεκτικά φρου φρου, ο πυρήνας της κριτικής που ασκεί ο εργοδοτικός – κυβερνητικός συνδικαλισμός στα μέτρα, συνίσταται στο ότι είναι «αντιαναπτυξιακά». Βάζει δηλαδή τους εργαζόμενους να «ζυγίζουν» τα δικαιώματα και τις ανάγκες τους με βάση το τι συμβάλλει και τι όχι στην ανάπτυξη των κερδών του κεφαλαίου, όταν ακριβώς η ανάκαμψη αυτών των κερδών επιβάλλει το συνεχές «ξήλωμα» των εργατικών δικαιωμάτων!

   Χαρακτηριστικό τέτοιο παράδειγμα, που δείχνει ανάγλυφα γιατί οι εργαζόμενοι πρέπει ακόμα πιο αποφασιστικά να γυρίσουν την πλάτη σε αυτές τις δυνάμεις, αποτελεί το πιο πρόσφατο «μνημείο» κυβερνητικού – εργοδοτικού συνδικαλισμού, η «ανοικτή επιστολή» της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων (ΟΙΥΕ) προς τον πρωθυπουργό. Σε αυτήν, η ΟΙΥΕ εμφανίζεται να αντιτίθεται στο «γενικευμένο άνοιγμα καταστημάτων τις Κυριακές» (με το… «μη γενικευμένο» που το προετοίμασε δεν έχουν πρόβλημα), επειδή «δεν συμβάλλει στην ανάπτυξη» αλλά και επειδή εκτιμούν ότι «δεν συνιστά προαπαιτούμενο για την επιτυχή κατάληξη της συμφωνίας» (σ.σ. της συμφωνίας που τσακίζει τους εμποροϋπάλληλους όπως και όλους τους εργαζόμενους!) και δεν θέτει «σε διακινδύνευση τη γενικότερη διαπραγμάτευση»…

Στόχος η μαζική ταξική απάντηση, η είσοδος νέων δυνάμεων

στην πάλη και την οργάνωσή της.

   Τις μέρες που απομένουν δεν πρέπει να πάει ούτε μία ώρα χαμένη: Η απεργία στις 17 Μάη, οι κινητοποιήσεις όλη αυτήν τη βδομάδα μπορούν να δώσουν μια μαζική ταξική απάντηση στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης, των άλλων κομμάτων του κεφαλαίου, της εργοδοσίας και της ΕΕ. Μπορούν να αποτελέσουν ένα σημαντικό βήμα μπροστά για το στόχο της ανασύνταξης του εργατικού κινήματος, για την άνοδο της οργάνωσης στα συνδικάτα, την είσοδο νέων δυνάμεων στην πάλη και την οργάνωσή της, για την ενίσχυση της συμμαχίας των εργαζομένων με τα λαϊκά στρώματα των αυτοαπασχολούμενων της πόλης και της υπαίθρου.

   Με συστηματική προσπάθεια, με έμφαση στους χώρους δουλειάς, με μορφές που ευνοούν τη συμμετοχή εργαζομένων και την πρωτόβουλη δράση κάθε συνδικάτου μέσα σε έναν τέτοιο συνολικότερο σχεδιασμό, μπορούμε να φτάσουμε παντού το μήνυμα του απεργιακού ξεσηκωμού, να ανοίξουμε ακόμα πιο αποφασιστικά τη συζήτηση για την ανάγκη να βρεθούν στο προσκήνιο οι πραγματικές εργατικές – λαϊκές ανάγκες, για την ανάγκη να μπει στο στόχαστρο η καπιταλιστική ιδιοκτησία και εξουσία που ευθύνεται για την αντιλαϊκή επίθεση διαρκείας, που στέκεται εμπόδιο ανάμεσα σε αυτές τις σύγχρονες ανάγκες και την υπαρκτή σήμερα δυνατότητα για την ικανοποίησή τους.

Συνέντευξη του Δ. Κουτσούμπα στην εφημερίδα «Lifo»

Συνέντευξη στην εφημερίδα Lifo και τον δημοσιογράφο Γιάννη Πανταζόπουλο παραχώρησε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας.

Παρατίθεται ολόκληρη η συνέντευξη:

– Γιατί ξεχάσαμε λέξεις όπως «απεργία», «διαδήλωση», «δικαιώματα»;

Γιατί πλέον ο κόσμος δεν διεκδικεί και τείνει να ιδιωτεύει; Παρά το ότι πολλοί έχουν καταβάλει φιλότιμες προσπάθειες για να ξεχάσουμε τι σημαίνουν αυτές οι λέξεις, δεν τα έχουν καταφέρει. Μάλιστα, αυτή την ώρα που συζητάμε οι δυνάμεις του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ δίνουν μάχη για την επιτυχία της απεργίας τη μέρα που η κυβέρνηση θα ψηφίζει στη Βουλή το 4ο μνημόνιο. Βεβαίως, η μάχη αυτή ξέρουμε πως δεν είναι εύκολη, σκοντάφτει στη μοιρολατρία και στην απογοήτευση – έβαλε και ο ΣΥΡΙΖΑ το χεράκι του σε αυτό. Σκοντάφτει στα εμπόδια που για χρόνια βάζουν οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, στα εμπόδια που βάζει η εργοδοσία. Επιμένουμε όμως να παλεύουμε για να ανασυνταχθεί το κίνημα, για να προετοιμαστεί στην ουσία για την αναμέτρηση με το κεφάλαιο και την εξουσία του. Σ’ αυτή την προσπάθεια παίρνουμε υπόψη μας ότι σήμερα τα νέα παιδιά, στην πλειονότητά τους άνεργα, δεν έχουν την πείρα των μεγαλυτέρων, δεν ξέρουν από πρώτο χέρι τι θα πει σωματείο, επιτροπή αγώνα, συνέλευση στον χώρο δουλειάς, συμμετοχή σε μια απεργιακή κινητοποίηση, δεν έχουν γνωρίσει δικαιώματα, κατακτήσεις που είχαν κερδίσει οι προηγούμενες γενιές. Παρ’ όλα αυτά, σήμερα είναι ανάγκη να απαιτήσουν το δικαίωμά τους να δουλεύουν με αξιοπρεπή μισθό και εργατικά δικαιώματα που σμπαραλιάστηκαν στα χρόνια της κρίσης, να διεκδικήσουν την κάλυψη σύγχρονων αναγκών που στερεί το σύστημα της εκμετάλλευσης.

– «Δικαιώνεστε συνεχώς», όπως λέτε, αλλά τα ποσοστά του Κόμματος παραμένουν σταθερά, χωρίς να αυξάνεται η εκλογική σας επιρροή. Δεν σας προκαλεί απορίες το ότι ενώ δεν ανεβαίνει το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ, δεν ανεβαίνει ούτε το δικό σας;

Δεν αποτελούμε συγκοινωνούντα δοχεία με τον ΣΥΡΙΖΑ, ούτε και με κανένα άλλο κόμμα της αστικής διαχείρισης. Η δυσαρέσκεια απέναντι σε ένα κόμμα, σε μια αντιλαϊκή κυβέρνηση, η οποία δεν καταλήγει και σε αμφισβήτηση του ίδιου του συστήματος, δεν οδηγεί αυτόματα και σε εκλογική ενίσχυση του ΚΚΕ. Χώρια ότι παρεμβάλλονται ένα σωρό εμπόδια για να μη συναντηθεί η λαϊκή δυσαρέσκεια με την ανατρεπτική πολιτική του ΚΚΕ. Βέβαια, στις τελευταίες δημοσκοπήσεις το Κόμμα μας εμφανίζεται με ανεβασμένα τα ποσοστά του. Και η εκτίμησή μας είναι ότι η επιρροή και το κύρος του Κόμματός μας στον λαό ξεπερνάει τα εκλογικά μας ποσοστά. Παρ’ όλα αυτά, θεωρούμε ότι σήμερα, πολύ περισσότεροι από πριν, ακόμα και αν δεν το έχουν αποφασίσει, βλέπουν ότι η ελπίδα βρίσκεται στον δρόμο της σύγκρουσης με αυτό το σύστημα. Το ζήτημα είναι να πάρει ο καθένας θέση απέναντί του, να συμπορευτεί παντού με το ΚΚΕ, το οποίο διαθέτει ολοκληρωμένη πρόταση διεξόδου προς όφελος των πολλών, των εργατών, των ανέργων, των φτωχών αγροτών και αυτοαπασχολούμενων, των νέων και των γυναικών της λαϊκής οικογένειας και όχι μιας χούφτας εκμεταλλευτών που καρπώνονται τον πλούτο που παράγουν οι πολλοί.

– Πάντως, υπάρχει η εντύπωση στον κόσμο ότι το ΚΚΕ επιλέγει την εύκολη λύση της κερκίδας από το να παίζει στο γήπεδο. Τι απαντάτε;

Βρισκόμαστε στο γήπεδο της ταξικής πάλης ασταμάτητα εδώ και 100 χρόνια. Όποιος θεωρεί ότι αυτό είναι ένα εύκολο γήπεδο, μπορεί να κοιτάξει την ιστορία του ΚΚΕ που είναι γεμάτη φυλακές, εξορίες και εκτελέσεις, αλλά και το σήμερα, που, τηρουμένων των αναλογιών, οι κομμουνιστές συνεχίζουν να βάζουν το κεφάλι τους στον ντορβά, αντιμετωπίζουν τις απολύσεις, την εργοδοτική τρομοκρατία, ακόμα και τα δικαστήρια για την πρωτοπόρα δράση τους. Υπάρχουν, φυσικά, και κάποιοι που εγκατέλειψαν αυτό το γήπεδο και τώρα βρίσκονται στην κερκίδα των επισήμων του συστήματος, απ’ όπου σφάζουν τον λαό με την πολιτική τους για να πάρουν τα εύσημα από τους βιομηχάνους, τον Ντάισελμπλουμ, το Σόιμπλε κ.λπ. Στο γήπεδο του κεφαλαίου για να ανακάμψουν τα κέρδη του. Ε… όχι. σ’ αυτό το γήπεδο δεν παίζουμε, κ. Πανταζόπουλε!

– Ναι, αλλά να σας υπενθυμίσω ότι ακόμα και η Κούβα ανοίχτηκε στην ελεύθερη οικονομία. Μήπως και το ΚΚΕ πρέπει να εκσυγχρονιστεί λίγο;

Σκυλοκαυγάς κυβέρνησης και ΝΔ, πάνω στις πλάτες των συμβασιούχων

Μία ακόμη προκλητική κοκορομαχία, αυτή τη φορά πάνω στις πλάτες των εργαζομένων στους ΟΤΑ, έστησαν κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση. Αφορμή αποτέλεσε η απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου να κρίνει αντισυνταγματική την παράταση των συμβάσεων και την πληρωμή των συμβασιούχων των οποίων παρατάθηκαν οι συμβάσεις.

Ο πρόεδρος της ΝΔ, Κυριάκος Μητσοτάκης, που έχει ταχθεί υπέρ της απόλυσης των συμβασιούχων, κατηγόρησε την συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ ότι συνεχίζει να ψεύδεται, να παρανομεί και να κοροϊδεύει τους πολίτες. «Με το να στήνονται «παράγκες» στο ευρύτερο Δημόσιο δεν θα λυθεί το πρόβλημα της ανεργίας»,δήλωσε. «Ευτυχώς, για άλλη μια φορά, το σύνταγμα βάζει φραγμό στις πρωτοφανείς μεθοδεύσεις του κ. Τσίπρα και των υπουργών του», πρόσθεσε,  εκφράζοντας ικανοποίηση για την απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου που οδηγεί χιλιάδες εργαζόμενους στην απόλυση και την απληρωσιά. 

Ο Κυρ. Μητσοτάκης ανέφερε ότι η ΝΔ είναι αποφασισμένη να προστατεύει τη «δημοκρατική ομαλότητα» και να εγγυηθεί την «κανονικότητα» στη λειτουργία της χώρας. «Υπεύθυνες λύσεις υπάρχουν. Υπέρ της κοινωνίας. Εμείς μπορούμε να τις υλοποιήσουμε», σημείωσε.

Παίρνοντας την πάσα, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Δημήτρης Τζανακόπουλος, προσπάθησε να εμφανίσει την κυβέρνηση ως προστάτη τάχα των συμβασιούχων, που ήθελε να επιλύσει το πρόβλημα αλλά δεν την άφησαν. Όμως η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, αρνείται να επιλύσει οριστικά το πρόβλημα, μέσω της μονιμοποίησης των συμβασιούχων, επικαλούμενη το Σύνταγμα και το ευρωενωσιακό δίκαιο.

Με αφορμή τη διαρροή της απόφασης του Ελεγκτικού Συνεδρίου στον Τύπο, ο Δημήτρης Τζανακόπουλος, δήλωσε ότι η δικαιοσύνη «οφείλει να προστατεύει πρώτα και κύρια η ίδια τον εαυτό της από την προσπάθεια πολιτικής αξιοποίησης των αποφάσεών της». Επίσης κατηγόρησε τον πρόεδρο της ΝΔ ότι έκανε μία δήλωση που έσφυζε από χαιρεκακία.

Όπως είπε, η κυβέρνηση «θα αναλάβει κάθε αναγκαία πρωτοβουλία, νομοθετική ή άλλη για την καταβολή των δεδουλευμένων των συμβασιούχων». Πρόσθεσε ότι η κυβέρνηση θα συνεχίσει τον «πολιτικό αγώνα» για την απαλλαγή χιλιάδων εργαζομένων από την ιδιότυπη ομηρεία που τους είχε επιβάλει το πελατειακό σύστημα, «με σεβασμό τόσο στο Σύνταγμα όσο και στο Ενωσιακό Δίκαιο».

Σε ανακοίνωση ο υπουργός Εσωτερικών Πάνος Σκουρλέτης αναφέρει πως «οι εργαζόμενοι που έχουν ήδη παράσχει την εργασία τους (…) μπορούν να είναι βέβαιοι ότι τόσο το νομικό σύστημα της χώρας όσο και η κοινωνική ευθύνη της κυβέρνησης, παρέχουν επαρκείς εγγυήσεις ότι ούτε μία ώρα δουλειάς δεν θα μείνει απλήρωτη». Προσθέτει ότι «η κυβέρνηση, όπως έχει ανακοινώσει κατ’ επανάληψη, επεξεργάζεται ήδη σχέδιο νομοθετικής πρωτοβουλίας που θα επιλύει οριστικά το θέμα των συμβασιούχων ορισμένου χρόνου ή έργου στο δημόσιο τομέα, με απόλυτο σεβασμό τόσο στο Σύνταγμα».

ΚΚΕ: Ανακοίνωση για τα 72 χρόνια από τη μεγάλη Αντιφασιστική Νίκη των Λαών

Σε ανακοίνωσή του για τα 72 χρόνια από τη μεγάλη Αντιφασιστική Νίκη των Λαών το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ αναφέρει:

«Τιμάμε την 9η Μάη, που ήταν, είναι και θα είναι ορόσημο της μεγάλης Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών, σε πείσμα όλων όσοι επιχειρούν να παραχαράξουν την Ιστορία, για να ξεχάσουν οι λαοί, κυρίως οι νεότερες γενιές, την Αντιφασιστική Νίκη και τα ιστορικά διδάγματα που απορρέουν απ’ αυτήν.

Αποτίουμε φόρο τιμής σε όσους αγωνίστηκαν με το όπλο στο χέρι, όσους θυσιάστηκαν, όσους έδρασαν με κάθε τρόπο ενάντια στο ναζιστικό – φασιστικό ιμπεριαλιστικό «άξονα» Γερμανίας – Ιταλίας – Ιαπωνίας και των συμμάχων τους. Τιμάμε τη δράση των Κομμουνιστικών Κομμάτων που ηγήθηκαν των εθνικοαπελευθερωτικών και αντιφασιστικών κινημάτων.

Είμαστε περήφανοι για το Κόμμα μας, το ΚΚΕ, που αποτέλεσε την ψυχή, τον αιμοδότη και καθοδηγητή του ηρωικού αγώνα του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ και των άλλων ΕΑΜικών οργανώσεων.

Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, όπως και ο Πρώτος, ήταν απόρροια των ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων και ανταγωνισμών για το ξαναμοίρασμα των αγορών, που οξύνθηκαν σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης, βάθυναν την ανισόμετρη καπιταλιστική ανάπτυξη και κατέστησαν και πάλι τη Γερμανία μεγάλη οικονομική και στρατιωτική δύναμη.

Σήμερα, 72 χρόνια από τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί , στο έδαφος της καπιταλιστικής κρίσης, οξύνονται σε όλο τον κόσμο, ιδιαίτερα στην περιοχή μας, με επίκεντρο τις πηγές και τους δρόμους Ενέργειας. Αυτό αποδεικνύεται από τους δεκάδες τοπικούς και περιφερειακούς πολέμους, από τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, με θύματα τους λαούς και με χιλιάδες πρόσφυγες και ξεριζωμένους. Επομένως, οι λαοί πρέπει να επαγρυπνούν, καθώς μεγαλώνουν οι κίνδυνοι εκδήλωσης ενός πιο γενικευμένου πολέμου, με την εμπλοκή και της Ελλάδας.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ υποκριτικά ισχυρίζεται ότι η Ελλάδα είναι “όαση ειρήνης και σταθερότητας”, την ίδια στιγμή που η Ελλάδα συμμετέχει στο ΝΑΤΟ, έχει παραχωρήσει τη Σούδα, συμμετέχει στη διαπάλη για τη μοιρασιά “λείας”.

Η συμβολή της Σοβιετικής Ένωσης στην Αντιφασιστική Νίκη και στη συντριβή του ναζισμού – φασισμού ήταν κορυφαία, με περισσότερους από 20 εκατομμύρια νεκρούς, τη στιγμή που οι νικήτριες καπιταλιστικές χώρες του Α’ Παγκοσμίου παρείχαν σημαντική βοήθεια στη Γερμανία, με σκοπό να την αξιοποιήσουν ως δύναμη κρούσης ενάντια στη Σοβιετική Ένωση.

Οι νικηφόρες μάχες του Κόκκινου Στρατού στο Στάλινγκραντ, στο Κουρσκ, στο Λένινγκραντ, μέσα στο Βερολίνο απέδειξαν την ανωτερότητα του σοσιαλιστικού συστήματος, της εργατικής εξουσίας, τα πλεονεκτήματα της κοινωνικοποίησης των μέσων παραγωγής και του κεντρικού σχεδιασμού της οικονομίας. Χάρη σ’ αυτά τα πλεονεκτήματα μπόρεσε η Σοβιετική Ένωση να γίνει μια ισχυρή οικονομική δύναμη και να δημιουργήσει έναν αξιόμαχο Κόκκινο Στρατό.

Για να υπερασπίσουν αυτήν την εξουσία πάλευαν με τόσο σθένος οι μαχητές του Κόκκινου Στρατού, ο σοβιετικός λαός, υπερνικώντας τις στρατιωτικές δυνάμεις των ναζιστών, αλλά και την υπονόμευση των ΗΠΑ και της Μ. Βρετανίας, που καθυστερούσαν να ανοίξουν το δεύτερο μέτωπο στην Ευρώπη.

Η Ιστορία αυτή, που γράφτηκε με το αίμα των λαών, γίνεται προσπάθεια να “ξαναγραφτεί”, ιδιαίτερα μετά τη νίκη της αντεπανάστασης στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες.

Στην παραχάραξη της Ιστορίας πρωτοστατεί η ΕΕ που καθιέρωσε την 9η του Μάη ως «Ημέρα της Ευρώπης», ενώ ταυτόχρονα προωθεί με διάφορα προγράμματα τον αντικομμουνισμό, την ταύτιση του κομμουνισμού με το φασισμό. Τα Κομμουνιστικά Κόμματα και σύμβολα απαγορεύονται σε μια σειρά χώρες, διώκονται αγωνιστές και αποκαθίστανται οι ναζιστές, τα Ες -Ες. Την ίδια ώρα η ΕΕ στηρίζει τις αντιδραστικές – ναζιστικές δυνάμεις που πραξικοπηματικά αναρριχήθηκαν στην κυβέρνηση της Ουκρανίας.

Στο παιχνίδι της παραχάραξης συμμετέχει και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, καθώς συγχέει σκόπιμα και ανιστόρητα την επέτειο της Αντιφασιστικής Νίκης με την “Ημέρα της ΕΕ”. Προσπαθεί να πείσει το λαό ότι η ιμπεριαλιστική συμμαχία της ΕΕ μπορεί να διορθωθεί με διαπραγματεύσεις και να επιστρέψει δήθεν “στις καλές της ρίζες”.

Η ιστορία της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών, συνολικά του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, αποδεικνύουν περίτρανα και ανεξίτηλα πως ο ναζισμός – φασισμός είναι γέννημα θρέμμα του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος. Άλλωστε και ο Χίτλερ αναρριχήθηκε στην εξουσία με τη στήριξη γερμανικών και άλλων μονοπωλίων. Επιβεβαιώνεται πως μόνο το εργατικό – λαϊκό κίνημα, μια ισχυρή Κοινωνική Συμμαχία, που έχει στόχο την εργατική εξουσία, μπορεί να αντιμετωπίσει και να ξεριζώσει το φασισμό, να απομονώσει τη ναζιστική Χρυσή Αυγή και την εγκληματική της δράση στους χώρους δουλειάς και στις γειτονιές.

Η Μεγάλη Αντιφασιστική Νίκη εμπνέει τους λαούς, τους διδάσκει πίστη στη δύναμή τους. Αυτήν τη δύναμη μπορούν και πρέπει σήμερα να δοκιμάσουν για να απαλλαγούν απ’ τα αντιλαϊκά μέτρα και τα μνημόνια διαρκείας, τη φτώχεια, την ανεργία και την εκμετάλλευση. Για να απεμπλακεί η Ελλάδα από τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, να αποδεσμευτεί από το ΝΑΤΟ, να κλείσει η βάση της Σούδας και όλες οι ξένες στρατιωτικές βάσεις, να επιστρέψουν οι Έλληνες στρατιώτες που είναι εκτός συνόρων, να φύγει το ΝΑΤΟ από το Αιγαίο.

Εμπνεόμαστε και διδασκόμαστε από τη Μεγάλη Αντιφασιστική Νίκη. Συνεχίζουμε με ακλόνητη την πίστη ότι ο σοσιαλισμός είναι αναγκαίος, μόνη απάντηση στο βάρβαρο καπιταλιστικό σύστημα, που γεννά φτώχεια, πολέμους, προσφυγιά. Αταλάντευτα συνεχίζουμε στην πρώτη γραμμή, με την εργατική τάξη και το λαό, για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο».

Από τα «συρτάρια» του εγχώριου κεφαλαίου η αντιλαϊκή συμφωνία – έκτρωμα.

Λογικά τα χαμόγελα, αφού η κυβέρνηση ικανοποιεί ένα προς ένα τα αιτήματα του εγχώριου κεφαλαίου. (φωτ. από παλιότερη συνάντηση του πρωθυπουργού με τον πρόεδρο του ΣΕΒ)

«Διαλεγμένες» μία προς μία από τα κιτάπια του εγχώριου κεφαλαίου, του ΣΕΒ, των τραπεζών και των υπόλοιπων ισχυρών επιχειρηματικών ομίλων, είναι οι παρεμβάσεις που περιλαμβάνονται στην αντιλαϊκή συμφωνία συγκυβέρνησης και Ευρωζώνης – ΔΝΤ, και θα αποτυπώνονται τόσο στις πρώτες από τις εφαρμοστικές διατάξεις που κατατίθενται την επόμενη βδομάδα στη Βουλή με το νέο πολυνομοσχέδιο – έκτρωμα, όσο και σε αυτές που θα ακολουθήσουν στη συνέχεια.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, με τη συμφωνία, όχι μόνο ανοίγει το δρόμο για πρόσβαση του κεφαλαίου σε φτηνότερο χρήμα (με ένταξη στο μηχανισμό «ποσοτικής χαλάρωσης» και «ευκολίες πληρωμής» στο κρατικό χρέος που δημιούργησαν οι καπιταλιστές), αλλά παράλληλα κάνει δεκτές μία προς μία τις «συστάσεις» και τα αιτήματα των επιχειρηματικών ομίλων όλου του προηγούμενου διαστήματος, για τη συρρίκνωση του αφορολόγητου ορίου, το ζήτημα του Ασφαλιστικού και των συντάξεων, τις επιχειρηματικές αναδιαρθρώσεις και τη διαχείριση των «κόκκινων» δανείων, την κλιμάκωση των ιδιωτικοποιήσεων προκειμένου να ανακάμψουν οι νέες κερδοφόρες επενδύσεις, τις «απελευθερώσεις» σε κλάδους της οικονομίας και της παραγωγής με στόχευση τη συγκέντρωση της επιχειρηματικής πίτας και των κερδών κ.ο.κ. Παίρνοντας φυσικά και τα ανάλογα «εύσημα» από το εγχώριο κεφάλαιο.

Επιβεβαιώνεται έτσι ότι η περαιτέρω συμπίεση του λαϊκού εισοδήματος, με τη διόγκωση της φοροληστείας και με τις συντάξεις να μπαίνουν σε μόνιμη πρέσα, η διάλυση της γκάμας με τα κρατικά κονδύλια που αφορούν στην κάλυψη ακόμη και στοιχειωδών κοινωνικών αναγκών, που βρίσκονται στον πυρήνα της νέας αντιλαϊκής συμφωνίας που «κλείδωσαν» η συγκυβέρνηση με το κουαρτέτο, μαζί με όλο το υπόλοιπο αντεργατικό – αντιλαϊκό πλαίσιο έντασης της εκμετάλλευσης που παραμένει άθικτο, αποτελούν την «αχώριστη όψη» των υπόλοιπων παρεμβάσεων και αναδιαρθρώσεων για την τόνωση του εγχώριου κεφαλαίου.

Αναδιαρθρώσεις με το βλέμμα στην επιχειρηματική πίτα.

Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στο «συμπληρωματικό» μνημόνιο, οι ελληνικές αρχές θα ολοκληρώσουν τη στρατηγική ανάπτυξης, η οποία μεταξύ άλλων «θα πρέπει να στοχεύει στη δημιουργία, μέσα στα επόμενα 2-3 χρόνια, ενός ελκυστικότερου επιχειρηματικού περιβάλλοντος». Σε αυτό το πλαίσιο, οι προτεραιότητες αφορούν τομείς όπως ο τουρισμός, οι τεχνολογίες πληροφορικής, οι μεταφορές, η φαρμακοβιομηχανία, η γεωργία και η μεταποίηση γεωργικών προϊόντων, η εφοδιαστική αλυσίδα.

Την ίδια ώρα, το πολυνομοσχέδιο προβλέπει τις «απελευθερώσεις» στα καταστήματα λιανικής και μάλιστα σε περιοχές – φιλέτα, σε ολόκληρο το παραλιακό μέτωπο και όπου δραστηριοποιούνται οι μεγάλες αλυσίδες. Σύμφωνα με τον υπουργό Οικονομίας, «θα ανοίξουν σε τουριστικά μέρη, κυρίως στον δήμο Αθηναίων, στην παραλία από τον Πειραιά έως το Σούνιο, σε ορισμένες περιοχές του Πειραιά και στον δήμο Θεσσαλονίκης, και γύρω – γύρω από το αεροδρόμιο «Ελ. Βενιζέλος»».

Ταυτόχρονα, δρομολογούνται οι «μεταρρυθμίσεις» που αφορούν ζητήματα όπως η χρονική διάρκεια της τουριστικής περιόδου και ο ορισμός της τουριστικής περιοχής. Σε αυτό το πλαίσιο, σύμφωνα με πληροφορίες, η τουριστική περίοδος επεκτείνεται στο ένα εξάμηνο (Μάης – Οκτώβρης), ενώ ως τουριστική περιοχή ορίζεται αυτή στην οποία υπάρχουν 2.000 «ξενοδοχειακές κλίνες».

Το πολυνομοσχέδιο θα προβλέπει σειρά παρεμβάσεων με κατεύθυνση τη συγκέντρωση της επιχειρηματικής πίτας και των κερδών σε ισχυρούς επιχειρηματικούς ομίλους. Μεταξύ άλλων, η πώληση «μη συνταγογραφούμενων φαρμάκων» (ΜΗΣΥΦΑ) και εκτός φαρμακείων, οι «απελευθερώσεις» επαγγελμάτων (μηχανικοί κ.ά.), με βάση τις λεγόμενες εργαλειοθήκες του ΟΟΣΑ.

Ηλεκτρική ενέργεια – ιδιωτικοποιήσεις

Εκχωρείται σε «επενδυτές» περίπου το 40% της ηλεκτρικής παραγωγής από λιγνίτη της ΔΕΗ. Το ακριβές ποσοστό θα καθοριστεί μετά από συζητήσεις με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ενώ ξεκαθαρίζεται ότι οι προς εκποίηση παραγωγικές μονάδες δεν θα έχουν καμιά επιχειρηματική σχέση με τη ΔΕΗ.

Σύμφωνα με το «συμπληρωματικό» μνημόνιο, «οι αρχές ως προγενέστερη δράση θα προτείνουν επίσημα διαρθρωτικά μέτρα που θα εφαρμοστούν άνευ όρων σε συμμόρφωση με τις πρόσφατες αποφάσεις των ευρωπαϊκών δικαστηρίων και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σχετικά με το λιγνίτη».

Οπως χαρακτηριστικά αναφέρεται, οι πλειστηριασμοί NOME θα συνεχιστούν, προκειμένου, σε συνδυασμό με τα διαρθρωτικά μέτρα, να διασφαλίσουν τη μείωση του μεριδίου της λιανικής και της χονδρικής αγοράς της ΔΕΗ κάτω από 50% με «βιώσιμο» και «μόνιμο» τρόπο, προωθώντας τον ανταγωνισμό στην αγορά ηλεκτρικής ενέργειας και εξαλείφοντας τις «στρεβλώσεις», ανοίγοντας δηλαδή την αγορά σε νέους «παίκτες».

Παράλληλα, γίνεται λόγος για ενδεχόμενη ανάγκη θέσπισης πρόσθετων διαρθρωτικών μέτρων, δείχνοντας στην κατεύθυνση εκποίησης και υδροηλεκτρικών μονάδων σε επόμενη φάση.

Ταυτόχρονα, προωθείται η ολόπλευρη εφαρμογή του επιχειρηματικού πλάνου από την πλευρά του ΤΑΙΠΕΔ, με βάση τη λίστα των υπό ιδιωτικοποίηση κρατικών συμμετοχών σε επιχειρήσεις που βρίσκονται στη διαχείρισή του, όπως για το 66% του ΔΕΣΦΑ, το 17% της ΔΕΗ, το 65% της ΔΕΠΑ, το 35% των ΕΛΠΕ, το 30% του Διεθνούς Αερολιμένα Αθηνών κ.ά.

Και «αντίμετρα» για το κεφάλαιο

Την ίδια ώρα, επιβεβαιώνεται ότι τα προβλεπόμενα «αναπτυξιακά αντίβαρα», τόσο από την πλευρά των φοροελαφρύνσεων όσο και από το σκέλος των κρατικών δαπανών και ενισχύσεων, αφορούν κατά βάση την τόνωση του εγχώριου κεφαλαίου.

Μεταξύ αυτών, για την επόμενη περίοδο προβλέπονται:

Μείωση του φορολογικού συντελεστή επί των επιχειρηματικών κερδών στο 26% από 29% σήμερα.

Ενίσχυση του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων με τη διοχέτευση περισσότερου δωρεάν κρατικού χρήματος σε επιχειρηματικούς ομίλους, και όπως προβλέπεται στη συμφωνία για «υποδομές υψηλής ποιότητας».

«Ενεργητικές πολιτικές απασχόλησης» στην αγορά εργασίας, που μεταφράζονται στην επιδότηση του «μισθολογικού κόστους» των επιχειρηματιών, για θέσεις εργασίας με ημερομηνία λήξης.

Στον αντίποδα βρίσκονται τα προνοιακά επιδόματα στη λαϊκή οικογένεια. Σε αυτό το επίπεδο, ξεκαθαρίζεται ότι η «νομοθεσία και εφαρμογή ενός σύγχρονου και εκσυγχρονισμένου συστήματος στέγασης και παροχών» θα χρηματοδοτείται από τον «εξορθολογισμό των περιττών κοινωνικών προγραμμάτων».

Μεταξύ άλλων, προβλέπεται νέα συρρίκνωση του επιδόματος για το πετρέλαιο θέρμανσης, ενώ το ποσό της «εξοικονόμησης» θα αποδοθεί για «δαπάνες στέγασης» φτωχών λαϊκών νοικοκυριών, τις οποίες η κυβέρνηση «σουμάρει» στα λεγόμενα «αναπτυξιακά αντίμετρα».

Και όπως χαρακτηριστικά προβλέπουν στην αντιλαϊκή συμφωνία, το ποσό των «αντίμετρων» θα προσδιοριστεί σύμφωνα με την εκτιμώμενη μόνιμη υπεραπόδοση σε σχέση με τους συμφωνημένους μεσοπρόθεσμους στόχους μας».

Κατακρεούργηση συντάξεων – αφορολόγητου

Παράλληλα, ως την «άλλη όψη» των μέτρων ενίσχυσης του κεφαλαίου, η κυβέρνηση έβαλε την υπογραφή της και στο νέο σφαγείο των ήδη καταβαλλόμενων συντάξεων και του αφορολόγητου ορίου, όπως επίμονα ζητούσαν στις παρεμβάσεις τους οι φορείς των καπιταλιστών όλο το προηγούμενο διάστημα.

Ειδικότερα:

Με στόχο «καθαρή εξοικονόμηση» στο 1% του ΑΕΠ από το 2019 τσεκουρώνονται οι «προσωπικές διαφορές» στις ήδη καταβαλλόμενες συντάξεις.

Ο νέος κύκλος κλιμάκωσης οδηγεί σε νέες μειώσεις μέχρι και 18% στις συντάξεις. Σύμφωνα με την κυβέρνηση, η μεσοσταθμική μείωση θα φτάσει στο 9%, γεγονός που σημαίνει ότι κατά μέσο όρο θα κοπεί πάνω από μία σύνταξη το χρόνο, χώρια βέβαια από την πλευρά της φοροληστείας, μέσω της οποίας αρπάζουν ακόμη μια σύνταξη σε ετήσια βάση.

Ταυτόχρονα, υπάρχει και ειδική ρήτρα, σύμφωνα με την οποία, εφόσον δεν επιτευχθεί ο στόχος (1,8 δισ.) – κάτι που είναι ήδη ορατό – θα περικόπτονται ανάλογα και οι επικουρικές συντάξεις, σε συνέχεια βέβαια της προηγούμενης αντίστοιχης παρέμβασης.

Επιπλέον, τόσο στο «συμπληρωματικό» μνημόνιο με την Ευρωζώνη, όσο και στο νέο μνημόνιο με το ΔΝΤ, γίνεται λόγος για πάγωμα των «τιμαριθμικών αναπροσαρμογών» σε όλες τις συντάξεις και για την περίοδο μέχρι το 2021.

Η καρατόμηση του αφορολόγητου ορίου θα εφαρμόζεται από το 2020, με ανοιχτό το ενδεχόμενο να ξεκινήσει και από το 2019, στην περίπτωση που δεν πιάνονται οι αντιλαϊκοί στόχοι. Η επιστροφή φόρου που ισχύει σήμερα, καρατομείται κατά 650 ευρώ, στη βάση της οποίας το βασικό αφορολόγητο όριο συρρικνώνεται στα 5.685 ευρώ, από 8.636 ευρώ σήμερα. Σε αυτό το πλαίσιο, η ενίσχυση της φοροληστείας στον ιδιωτικό τομέα (14 μισθοί) θα ξεκινά από εισοδήματα 406 ευρώ το μήνα.

Σε αυτό το πλαίσιο, το αφορολόγητο όριο για λαϊκά νοικοκυριά με 1 προστατευόμενο παιδί συρρικνώνεται στα 5.905 ευρώ από 8.864 ευρώ. Στην περίπτωση ετήσιου εισοδήματος στα 10.000 ευρώ, ο φόρος από 250 ευρώ σήμερα εκτοξεύεται στα 900 ευρώ, με την επιβάρυνση να φτάνει στα 650 ευρώ.

Στην περίπτωση μισθωτού ή συνταξιούχου με ετήσιο εισόδημα στα 8.000 ευρώ (αφορολόγητο μέχρι σήμερα) θα καταβάλλεται φόρος 650 ευρώ, γεγονός που σημαίνει την αρπαγή μιας ακόμη μηνιάτικης σύνταξης και σχεδόν ενός μισθού, από το σκέλος της φοροαφαίμαξης.

Όταν η ανάγκη γίνεται Αγορά!!!

Ο δανεισμός του Δήμου, ο στόλος καθαριότητας και …εύλογα ερωτήματα χωρίς απάντηση.

 

Το τελευταίο διάστημα η δημοτική αρχή ξεδιπλώνει μια στρατηγική δανεισμού του Δήμου, ώστε να παρέμβει σε ζητήματα που κανείς δεν μπορεί εύκολα να αρνηθεί ότι είναι υπαρκτά και που αφορούν σε ανάγκες των κατοίκων και την λειτουργία της πόλης.

Με βάση τις αποφάσεις της δημοτικής αρχής, ο Δήμος θα πρέπει να περαιώσει ένα δανεισμό 6 εκατ ευρω, που θα αποπληρωθεί τα επόμενα 5 και 10 χρόνια. Ο δανεισμός αφορά σε δυο συμβάσεις leasing (ύψους περίπου 3 εκ ΕΥΡΩ) με στόχο, όπως ορίζει η δημοτική αρχή, την ανανέωση του στόλου καθαριότητας και άλλων οχημάτων του Δήμου και μια επιπρόσθετη σύμβαση τραπεζικού δανεισμού με ευρωπαϊκή τράπεζα επενδύσεων και Ταμείου Παρακαταθετικών & Δανείων και εδώ ύψους 3εκ ευρω, που αφορά στον εκσυγχρονισμό του ηλεκτροφωτισμού στην πόλη.

Δεν προστρέχουμε, ως Λαϊκή Συσπείρωση, να μιλήσουμε για μια νέα επιβάρυνση των κατοίκων της πόλης, μέσω των δημοτικών τελών που έρχεται. Η ζωή θα αποδείξει σε ποιά φάση και χρόνο ο δανεισμός του Δήμου (και όχι μόνο) θα σπρώξει και στην άνοδο των δημοτικών τελών στα επόμενα χρόνια!!!

Ζήτημα που δεν προσπερνιέται εύκολα. Μιας και όλοι γνωρίζουμε ότι η κρατική χρηματοδότηση στους Δήμους της χώρας βαίνει σταθερά μειούμενη και έχει ήδη βυθιστεί στο -62%.!!! Ζήτημα που δεν θα επανακάμψει «με την επιστροφή στην κανονικότητα της χώρας» όπως ευαγγελίζεται ο Τσιπρας και οι συν αυτώ!

Απεναντίας θα ενταθεί με βάση τους δημοσιονομικούς “κορσέδες” και “κόφτες” των επαναλαμβανόμενων μνημονίων, καθώς και με τις αντιδραστικές θεσμικές ανατροπές που κλιμακώνονται στην Τοπική διοίκηση και που προδικάζουν ότι η χρηματοδοτική κατάσταση και του Δήμου μας, θα χειροτερεύει. Η λειτουργία συνολικά των δήμων με βάση αυτή την αντιλαϊκή στρατηγική, συναρτάτε όλο και πιο στενά με την δυνατότητα επιδρομής τους, στην τσέπη των νοικοκυριών, με λογής φόρους και τέλη, καθώς και με την ανάπτυξη της λεγόμενης επιχειρηματικότητας των Δήμων, την ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών τους, την εκποίηση και εκχώρηση σε ιδιωτικά κεφάλαια υποδομών και ακίνητης περιουσίας τους που ετοιμάζει εντατικά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με βάση και την λεγόμενη αναθεώρηση του «Καλλικράτη».

Σε αυτές τις δεδομένες συνθήκες, οι σχεδιασμοί και οι στοχεύσεις της δημοτικής αρχής κρίνονται πολύπλευρα και τα ερωτήματα που προκύπτουν όσον αφορά το που θα οδηγηθεί ο δήμος και ότι τελικά, αργά ή γρήγορα, θα πληρώσει για μια ακόμη φορά το λαϊκό νοικοκυριό που ήδη τσακίζεται από την φορολογική επιδρομή κράτους και δήμων, δεν είναι ρητορικά. Ούτε μπορεί να περάσει χωρίς σχολιασμό ότι τελικά το δανεισμό του Δήμου τον επιβάλουν και τον εκκινούν κατά κυριω λογο οι επιχειρηματικές ανάγκες και είναι αυτές που θα εξυπηρετηθούν, πατώντας πάνω σε πραγματικές ανάγκες του δήμου και που θα έπρεπε το κράτος να χρηματοδοτεί και όχι ξανά μανά, το κατακρεουργημένο εισόδημα, των νοικοκυριών.

Σαν Λαϊκή Συσπείρωση επιμένουμε να ρωτάμε:

Γιατί άραγε η δημοτική αρχή άφησε για 7 χρόνια τον στόλο της καθαριότητας να απαξιώνεται και δεν σχεδίασε την υλοποίηση ενός προγράμματος κλιμακούμενης ανανέωσης του??? Γιατί κωλυσιέργησε όλα αυτά τα χρόνια παρ΄ οτι στον ισολογισμό των ανταποδοτικών τελών παρουσίαζε κατά καιρούς και την αγορά οχημάτων όμως πότε δεν την υλοποίησε ούτε κατ΄ ελαχιστο???

Ερώτημα δεύτερο: Υπάρχει όλο αυτό το διάστημα έστω ένα επίσημο έγγραφο – αίτημα της δημοτικής αρχής, που να υποδείχνει, προς την μεριά των εκάστοτε κυβερνήσεων, το πρόβλημα ανανέωσης του στόλου, της πλημμελούς λειτουργίας του συνεργείου συντήρησης, των μεγάλων ελλείψεων σε προσωπικό, της αναγκαίας χρηματοδότησης του Δήμου??? Εμείς λέμε όχι! Γιατί η αντίληψη της είναι ότι η χρηματοδότηση των λειτουργιών και των δράσεων του Δήμου πρέπει κατά κύριο λόγο να ακουμπά στα νοικοκυριά, τους κατοίκους και δημότες της πόλης και όχι στον προϋπολογισμό του κράτους, που σημειωτέον εργαζόμενοι, άνεργοι, συνταξιούχοι, μικροαγρότες και μικροεπαγγελματίες τον συνδράμουν στο 95% του ύψους του.

Ερώτημα τρίτο: Στο πρώτο πρόγραμμα leasing που έφερε η Δημοτική αρχή, για αγορά 5 απορριμματοφόρων, οι εργαζόμενοι απ’ ότι γνωρίζουμε δεν εξέφρασαν αντιρρήσεις ως προς την αναγκαιότητα και την σκοπιμότητα του. Ούτε και εμείς ως Λαϊκή Συσπείρωση. Γιατί άραγε στο δεύτερο πακέτο αγορά leasing οι εργαζόμενοι αντιδρούν??? Γιατί άραγε δεν πείθονται για την χρησιμότητα των επιλογών που κάνει η δημοτική αρχή σε ένα δεύτερο, επιπρόσθετο πρόγραμμα leasing ύψους 1,2 εκ ευρώ και που αφορά σε οχήματα που δεν κρίνονται από την μεριά τους ως τα αναγκαία και τα χρήσιμα για την λειτουργία της υπηρεσίας??? Είναι ή δεν είναι βάσιμοι οι ισχυρισμοί ότι η τιμή σειράς οχημάτων, στο δεύτερο πακέτο του leasing, υπερβαίνει τις συνήθεις τιμές της αγοράς???

Ερώτημα τέταρτο: Η μελέτη που παρουσίασε η δημοτική αρχή στην Οικονομική επιτροπή παρουσιάζει, στο ίδιο πακέτο leasing οχήματα της καθαριότητας, τα δυο επιβατικά αυτοκίνητα, ένα πούλμαν και δυο φορτηγά. Πακέτο θα πάει ο διαγωνισμός??? Από πού έως που, μια εταιρεία που ειδικεύεται σε απορριμματοφόρα μπορεί να είναι η ενδεδειγμένη και η συμφέρουσα οικονομικά λύση και για τα δυο επιβατικά και το πούλμαν. Μήπως – λέμε μήπως – αυτή είναι η …αιτία που ανεβάζει τον ενδεικτικό προϋπολογισμό πχ για το πούλμαν τύπου van 15 θέσεων σε …240 χιλιάδες ευρώ(!!!!!!) και τα δύο μικρά επιβατικά σε …42 χιλιάδες ευρώ(!!!!!!)

Η πολιτική του «επιχειρείν» και να πως έρχεται η …ανάπτυξη στο Δήμο!!!

Ο τομέας της Καθαριότητας στους Δήμους είναι ένας καίριος τομέας. Αφορά στην προστασία της δημόσιας υγείας, του περιβάλλοντος, τις συνθήκες ζωής και κατοικίας των νοικοκυριών.

Είναι επίσης, εκείνος ο τομέας στους Δήμους, για τον οποίο πληρώνουν αποκλειστικά τα νοικοκυριά. Τα οποία μάλιστα επιβαρύνονται, με τον πιο άδικο και εξισωτικό τρόπο και ανεξάρτητα του αν είναι πλούσια ή φτωχά, άνεργα ή με ισχνό εισόδημα, αν έχουν ή δεν έχουν ιδιοκτησία. Δηλαδή πλούσιοι και φτωχοί πληρώνουν το ίδιο! Το ποσό δε που αντλείται άμεσα από τους κατοίκους της Ηλιούπολης για αυτό το σκοπό έχει ανέλθει ήδη από το 2010 στα 7,5 εκατομμύρια ευρώ και που σαν μέγεθος καταλαμβάνει σχεδόν ο ½ των σταθερών εσόδων σήμερα του Δήμου. Όπως επίσης είναι ακόμη πιο πραγματικό, από την καθημερινή εικόνα που όλοι μας έχουμε στην πόλη, ότι τα 10 μόλις προγράμματα αποκομιδής απορριμμάτων και τα 2 προγράμματα ανακύκλωσης που σήμερα υλοποιούνται δεν επαρκούν για να είναι η πόλη καθαρή.

Θα πρέπει ακόμη να σημειώσουμε ότι οι εργαζόμενοι στον τομέα της καθαριότητας είναι οι αυτοί που πληρώνονται με ελαχιστότατο μισθό, μια και εντάσσονται στην κατηγορία του εργατοτεχνικού προσωπικού και οι μνημονικές πολιτικές διαδοχικά των κυβερνήσεων εχουν καταβαραθρώσει τους μισθούς και τελικές αποδοχές κατά 35% τουλάχιστον. Είναι επίσης αυτοί οι εργαζόμενοι που ενώ βιώνουν στο πετσί τους καθημερινά όλους τους κινδύνους μιας μόνιμα ανθυγιεινής δουλειάς, στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού κεκτημένου προετοιμάζεται η εκδίωξη τους από το καθεστώς των βαρέων επαγγελμάτων!!!

Είναι δε, όπως οι επίσημες μελέτες δείχνουν, ο κλάδος εκείνος των εργαζομένων που καταγράφει αυξημένο τον ρυθμό των θανατηφόρων εργατικών ατυχημάτων, απόρροια συνδυαστικών παραγόντων.

Του απαξιωμένου και πλημμελώς συντηρούμενου στόλου, της απόλυτης μείωσης του μόνιμου προσωπικού, της εντατικοποίησης στην οργάνωση της δουλειάς μια και από χρόνια, δημοτικές αρχές και υπηρεσιακοί παράγοντες, της έχουν δώσει την μορφή της εργολαβίας και φυσικά του συχνά εναλλασσόμενου και απασχολούμενου εργατικού δυναμικού που αντικειμενικά αδυνατεί να προσαρμοστεί στις συνθήκες δουλείας και στοιχειωδώς να προστατευτεί.

Με αυτά τα δεδομένα και τις συνθήκες, ο παλιός, απαξιωμένος και στο μεγάλο του μέρος παροπλισμένος στόλος καθαριότητας στο Δήμο μας και οι λεγόμενοι αναπτυξιακοί σχεδιασμοί της δημοτικής αρχής, δεν είναι κεραυνός εν αιθρία. Πίσω από την «κουρτίνα» του τομέα της καθαριότητας, του ηλεκτροφωτισμού, είναι επιχειρηματικά τραπεζικά πακέτα, που κύρια σχεδιάζουν τα επαναλαμβανόμενα πακέτα leasing. Η ανάγκη ανανέωσης του στόλου οχημάτων του δήμου σε τέτοιο εύρος που οδηγεί και στον δανεισμό του δήμου, διαμορφώθηκε ως ανάγκη μέσα από την χρόνια αδράνεια της σημερινής και της προηγούμενης δημοτικής αρχής να ανανεώσουν με σχέδιο, το στόλο οχημάτων του δήμου. Μία ηθελημένα και σχεδιασμένη αδράνεια κατά την γνώμη μας. Που μεγάλωσε και ωρίμασε το budget της χρηματοδότησης ώστε να προσελκύει σήμερα επιχειρηματικά συμφέροντα και τραπεζικά κεφάλαια. Και σε εποχή κρίσης που τα επιχειρηματικά κεφάλαια είναι φειδωλά σε επενδύσεις ρίσκου, προτιμούν το leasing. Με σιγουριά σε κερδοφορία και κανένα ρίσκο, με ρήτρα δήμου!!! Ο οποίος θα πληρώνει και θα συντηρεί για πέντε (5) χρόνια ένα στόλο οχημάτων που θα παραμένει στα χέρια του προμηθευτή – επιχειρηματία, μέχρι την ξεχρέωση του από τον Δήμο!!!

Το αναπτυξιακό όραμα της δημοτικής αρχής, μας δίνει σε μικρογραφία και τον χαρακτήρα της ανάπτυξης που γενικότερα μας υπόσχονται τα αστικά κόμματα καλώντας μας να υπομείνουμε και να συμφιλιωθούμε με την φτώχεια! Είναι η ανάπτυξη που εγγυάται την ανάπτυξη κερδών για τράπεζες και επιχειρήσεις και το λαό μόνιμα στην φτώχεια και χρεωμένος.

Χιλιάδες στις συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ – Εφαλτήριο για τη νέα πανεργατική απεργία

«Με τους εργαζόμενους όλων των χωρών για έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση, πολέμους, προσφυγιά»: Με το σύνθημα αυτό, χιλιάδες εργατόκοσμου σε όλη τη χώρα συμμετείχαν στις Πρωτομαγιάτικες απεργιακές συγκεντρώσεις που οργάνωσαν σε 80 πόλεις οι συνδικαλιστικές οργανώσεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ.

Οι χτεσινές μαζικές συγκεντρώσεις αποτελούν την κορύφωση μιας πλούσιας βδομάδας δράσης των ταξικών συνδικαλιστικών οργανώσεων, οι οποίες με πολύμορφες δραστηριότητες ανέδειξαν το περιεχόμενο του φετινού γιορτασμού της Πρωτομαγιάς, προετοίμασαν το έδαφος για να ακουστεί δυνατά χτες η φωνή των εργαζομένων και του λαού ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική και τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, ενάντια στην κοινή τους ρίζα. Με στόχο, άλλωστε, την πιο σταθερή κατάκτηση αυτού του προσανατολισμού από το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, το ΠΑΜΕ έχει ήδη ανακοινώσει τις επόμενες αντίστοιχες πρωτοβουλίες για το Μάη και τον Ιούνη.

Παράλληλα, οι Πρωτομαγιάτικες συγκεντρώσεις και όλη η δουλειά που προηγήθηκε για την επιτυχία τους, αποτελούν το εφαλτήριο για τη σκληρή μάχη που έχουν να δώσουν τα ταξικά συνδικάτα τις επόμενες μέρες, για την πανεργατική απεργία που έχει προκηρυχθεί, για να γίνει η επιτυχία της υπόθεση των ίδιων των εργαζομένων.

Σε ανακοίνωσή της, η Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ χαιρετίζει τους χιλιάδες απεργούς εργαζόμενους, τους ανέργους, τη νεολαία, τις γυναίκες που διαδήλωσαν σε κάθε πόλη της χώρας, χαιρετίζει τη φτωχή αγροτιά, τους αυτοαπασχολούμενους, τους επιστήμονες που πήραν μέρος πλάι στους εργαζόμενους, στις Πρωτομαγιάτικες απεργιακές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ.

Ιδιαίτερα, χαιρετίζει τους Τούρκους συνδικαλιστές, που ξεπερνώντας δυσκολίες και κινδύνους, συμμετείχαν και μίλησαν σε εκδηλώσεις και απεργιακές συγκεντρώσεις, σε Ξάνθη, Κομοτηνή, Αλεξανδρούπολη, Λέσβο, Σάμο, Κω και Κάλυμνο και με την παρουσία τους αυτή στάλθηκε κοινό μήνυμα και στις δυο πλευρές του Αιγαίου πως η εργατική τάξη δεν θα ματώσει για τα κέρδη των μονοπωλίων, δεν θα γίνει κρέας στα κανόνια των ιμπεριαλιστών!

Ταυτόχρονα, η ανακοίνωση της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ υπογραμμίζει:

«Η επίθεση δεν έχει τέλος! Παίρνουμε στα χέρια μας την πανεργατική πανελλαδική απεργία στις 17 Μάη ή νωρίτερα εφόσον χρειαστεί. Να είμαστε σε διαρκή ετοιμότητα. Προσπερνάμε τις συνδικαλιστικές πλειοψηφίες σε ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ, τον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό σε κάθε κλάδο, τους ανθρώπους των αφεντικών που αποτελούν βαρίδια στην ανάπτυξη των αγώνων, στις διεκδικήσεις με βάση τις σύγχρονες ανάγκες μας.

Απέναντι στη νέα επίθεση των βιομηχάνων, των εφοπλιστών, των επιχειρηματικών ομίλων της κυβέρνησης και συνολικά του πολιτικού προσωπικού τους, η εργατική – λαϊκή απάντηση θα πρέπει να τους ταρακουνήσει. Να παραλύσει από απεργούς όλη η χώρα, κάθε κλάδος και χώρος δουλειάς. Για να εμποδίσουμε τα νέα βάρβαρα μέτρα, τα αντεργατικά πλάνα που σχεδιάζουν στην πλάτη μας, για την επιστροφή όσων μας απέσπασαν προσωρινά τα τελευταία χρόνια.

Οι αγώνες των εργαζομένων σε κάθε περίοδο και σε όλον τον κόσμο είναι οι μόνοι που δυσκόλεψαν τους εκμεταλλευτές, που έφεραν κατακτήσεις, αμφισβήτησαν την κυριαρχία και την εξουσία τους. Γιατί η δύναμη των εργατών μπορεί να καταργήσει την καπιταλιστική σκλαβιά. Αυτό ακριβώς φοβάται η μεγαλοεργοδοσία κάθε κλάδου, οι εκμεταλλευτές σε κάθε μήκος και πλάτος της Γης!

Δεν είναι παντοδύναμοι!

Δεν είναι ανίκητοι μπροστά στην οργανωμένη δύναμη του λαού!

Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη!

Ζήτω η Εργατική Πρωτομαγιά, μέρα πάλης των εργατών όλου του κόσμου!».

«Ανάθεμά σε Στάλιν, εσύ και οι κομμουνιστές»!

Η Πάσα Αγγελίνα (αριστερά) δίπλα στον Ι.Β. Στάλιν στο 10ο Συνέδριο της Κομμουνιστικής νεολαίας της ΕΣΣΔ (κομσομόλ) το 1936.

Μαθαίνοντας ποντιακά γραμμένα με μαύρο μελάνι.

 

Το μαύρο μελάνι του αντικομμουνισμού περνά από πολλούς και ποικίλους διαύλους προκειμένου να διοχετευτεί και να δηλητηριάσει τις λαϊκές συνειδήσεις. Διαύλους συχνά φαινομενικά «αθώους», που ούτε καν θα τους φανταζόταν κανείς. Εναν από αυτούς αποτελεί και το εγχειρίδιο εκμάθησης της ποντιακής διαλέκτου του Πανελλήνιου Συνδέσμου Ποντίων Εκπαιδευτικών.

Σε αυτό, λοιπόν, περιέχεται κείμενο βασισμένο (όπως αναφέρεται) σε «αφήγηση – κατάθεση ψυχής της γιαγιάς Δεσποίκ στον γράφοντα εγγονό της, για τα δυο παιδιά της, τον Γιάνγκον και τον Γιωρίτς… που συνέλαβε το σταλινικό καθεστώς, στα 1938». Συνοδεύεται, δε, και από «ανάλογο» πρόλογο, που «εισάγει» τον αναγνώστη στην «περίοδο» και τα «γεγονότα των σταλινικών εκκαθαρίσεων και των διωγμών των Ελλήνων Ποντίων, οι οποίοι για δεύτερη φορά… χρειάστηκε ν’ αφήσουν και πάλι τις «πατρογονικές» εστίες και μ’ έναν «ποχτσά» στην πλάτη, όσοι γλιτώνουν τη σύλληψη, να πάρουν το δρόμο της δεύτερης προσφυγιάς».

Κάθε πρόταση και ένα χονδροειδές ψέμα. Κάθε πρόταση και ένα κρεσέντο χυδαίου, δυσώδους αντικομμουνισμού.

«Οι σοβιετικές αρχές το 1937 και 1938», σημειώνεται, «εξαπολύουν ένα κύμα διώξεων σε βάρος όχι μόνο των Ελλήνων που ζούσαν στα ρωσικά παράλια του Καυκάσου και της Νότιας Ρωσίας, αλλά και άλλων μειονοτήτων… επειδή αποτελούσαν εμπόδιο στην προσπάθεια πολιτιστικής ομογενοποίησης και ένταξης στο σοβιετικό πολιτικό σύστημα».

Ο ήρωας της Σοβιετικής Ένωσης Γρηγόρης Μπαχτσιβατζής

Ποτέ και καμιά δίωξη δεν υπήρξε στη Σοβιετική ‘Ενωση με εθνικά κριτήρια. Τουναντίον, η ΕΣΣΔ υπήρξε υπόδειγμα ανάπτυξης, φιλίας και ισότιμης συμβίωσης των 100 και πλέον εθνοτήτων που τη συναπάρτιζαν, καταπολεμώντας κάθε μορφή εθνικής καταπίεσης, σοβινισμού, εθνικισμού, φυλετισμού κ.ο.κ. Το «σπίτι του Παβλόφ», ένα κτίριο – ερείπιο του Στάλινγκραντ, που μια χούφτα Σοβιετικών μαχητών από 7 διαφορετικές εθνότητες μετέτρεψε σε απόρθητο φρούριο απέναντι στις πολλαπλάσιες δυνάμεις των ναζί επί 2 μήνες, αποτελεί ένα από τα πολλά «μνημεία» της σοβιετικής πολιτικής έναντι των εθνοτήτων. Ακόμα και εκείνοι που έφυγαν από την ΕΣΣΔ μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο μαζί με τα οπισθοχωρούντα στρατεύματα του Άξονα (για να καταλήξουν στη συνέχεια στις ΗΠΑ ως «μάρτυρες» της «κόλασης» του κομμουνισμού) παραδέχονται πως «η ισότητα μεταξύ των εθνών πρέπει να θεωρηθεί ως ένα επίτευγμα του σοβιετικού συστήματος»¹.

Την περίοδο 1937 – 1939 η σοβιετική εξουσία προχώρησε πράγματι στη λήψη έκτακτων μέτρων με σκοπό την όσο το δυνατόν καλύτερη θωράκιση της ΕΣΣΔ έναντι του επερχόμενου ιμπεριαλιστικού πολέμου. Στόχος τους: Οι δυνάμεις της αντεπανάστασης, τα κατάλοιπα των παλιών εκμεταλλευτριών τάξεων, που πρόσφατα είχαν ηττηθεί στη μάχη της κολεκτιβοποίησης και πλέον είχαν περάσει σε άλλες μορφές υπονόμευσης. Βεβαίως, σε πολλές περιοχές, οι δυνάμεις αυτές προσπάθησαν να «ντύσουν» την αντίθεσή τους προς τη σοβιετική εξουσία με «εθνικό» μανδύα. Ομως, ούτε οι επιδιώξεις τους ούτε αντίστοιχα η αντιμετώπισή τους είχαν εθνικό χαρακτήρα, αλλά καθ’ όλα ταξικό. Την αναγκαιότητα των έκτακτων μέτρων (παρά τα όποια λάθη, αυθαιρεσίες και υπερβολές, που καταδίκασε πρώτη η σοβιετική εξουσία) παραδέχτηκε ακόμη και ο τότε πρέσβης των ΗΠΑ στη Μόσχα, J. Davis, υπογραμμίζοντας σχετικά στο ημερολόγιό του πως το γεγονός ότι «δεν υπήρχαν πεμπτοφαλαγγίτες στη Ρωσία το 1941» οφειλόταν ακριβώς στην «κάθαρση (σ.σ. της περιόδου 1937 – 1939, η οποία) καθάρισε τη χώρα και την εξασφάλισε από την προδοσία»².

Και πάλι… πτωματολογία!

Μνημείο για τους Έλληνες μαχητές του Κόκκινου Στρατού που έπεσαν στον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο

Συνεχίζοντας ο πρόλογος του εν λόγω κειμένου, δεν θα μπορούσε να μην ξεπέσει και στη γνωστή όσο και προσφιλή στον αντικομμουνισμό πτωματολογία. «Ειδικά στην περιοχή του Σότσι», αναφέρεται σχετικά, «όπου διαδραματίζονται τα γεγονότα του κειμένου, μέσα σε έξι μόλις μήνες συλλαμβάνεται το 70% των ενηλίκων Ελλήνων ανδρών, που στη συνέχεια βασανίζεται και τουφεκίζεται. Αλλοι καταδικάζονται σε καταναγκαστικά έργα και στέλνονται στη Σιβηρία, ενώ 20.000 περίπου Ελληνίδες με τα παιδιά τους, πιεζόμενες από τις σοβιετικές αρχές να εγκαταλείψουν τη χώρα, καταφθάνουν την άνοιξη του 1938 ως πρόσφυγες στα ελληνικά λιμάνια».

Με λίγα λόγια, σύμφωνα με τα παραπάνω, δεν έμεινε κανείς Ελληνας στον Καύκασο μετά το 1938! Αν είναι έτσι, τότε πού βρέθηκαν οι χιλιάδες Ελληνες μαχητές του Κόκκινου Στρατού (13.000 μόνο από την Τσάλκα), που το 1941 – 1945 μαζί με τους άλλους σοβιετικούς λαούς συνέτριψαν τη ναζιστική στρατιωτική μηχανή γράφοντας με χρυσά γράμματα την Αντιφασιστική Νίκη των Λαών; Σε ποιους αναφέρονται τα ηρώα των πεσόντων, που ακόμα στέκονται περήφανα στην περιοχή; Και γιατί έδωσαν τη ζωή τους;

Να σημειωθεί πως ένας από τους 9 Ελληνες που τιμήθηκαν με την ύψιστη διάκριση του «Ηρωα της Σοβιετικής Ενωσης» ήταν και ο Γρηγόριος Μπαχτσιβαντζής, γέννημα – θρέμμα του Καυκάσου. Πραγματικός «άσος» των αιθέρων, ο Μπαχτσιβαντζής ξεχώρισε στην αεράμυνα της Μόσχας καταρρίπτοντας πολλά εχθρικά αεροσκάφη, ενώ για τη συνολικότερη προσφορά του μνημονεύτηκε από τον ίδιο τον πρώτο κοσμοναύτη της Ιστορίας Γιούρι Γκαγκάριν ως ένας από τους πιλότους που άνοιξαν το δρόμο για την πρώτη πτήση ανθρώπου στο Διάστημα (τιμητικά το όνομά του δόθηκε και σε έναν κρατήρα της Σελήνης). Σύμφωνα όμως με την αντικομμουνιστική «ανάγνωση» της Ιστορίας, ο Μπαχτσιβαντζής και οι χιλιάδες άλλοι που προαναφέραμε θα έπρεπε να ήταν, στην καλύτερη μεν περίπτωση πρόσφυγες ή στη φυλακή, στη χειρότερη δε νεκροί…

Έλληνες της ΕΣΣΔ δηλώνοντας «έτοιμοι για την εφαρμογή του 5χρονου πλάνου»

Εγιναν συλλήψεις στην περιοχή του Σότσι και γενικότερα; Η απάντηση είναι πως ναι, έγιναν, ούτε κατ’ ελάχιστο όμως στο βαθμό που αναγράφονται. Σύμφωνα με τα στοιχεία του ελληνικού υπουργείου των Εξωτερικών, έως το 1939 είχαν συλληφθεί συνολικά 2.177 Ελληνες σε όλη την ΕΣΣΔ (77 από τα χωριά της περιφέρειας του Σότσι, όπου δήθεν διαδραματίζονται τα «γεγονότα»), εκ των οποίων μάλιστα πάνω από το 1/3 αφέθηκαν ελεύθεροι λίγο αργότερα³.

Υπήρξαν επαναπατρισμοί τη δεκαετία του 1930; Υπήρξαν. Και πάλι, όμως, ούτε στο βαθμό – και κυρίως – ούτε για τους λόγους που αναφέρονται. Το γιατί εξηγούν οι ίδιοι οι Πόντιοι σε συνεντεύξεις τους (παρά την «εμμονή» αυτών που τους ρωτούσαν να «εκμαιεύσουν» άλλα):

«– Δηλαδή από φόβο φύγατε; Γιατί φύγατε; Φοβόσασταν και φύγατε; — Το 1939 που φύγαμε από φόβο δεν φύγαμε. Με την άδεια φύγαμε. Ελεύθερα. Αν είχες διαβατήρια και άδεια απ’ την πρεσβεία πήγαινες στην Ελλάδα. — Δηλαδή γιατί φύγατε; — Γιατί θέλαμε να πάμε στην Ελλάδα, στην πατρίδα. Σε ξένα μέρη ήμασταν». Και μια άλλη: «– Διωγμούς εκεί από το κομμουνιστικό καθεστώς είχατε; — Οχι! Οχι, δεν το είπαμε; Παρακαλώ… — Γιατί φύγατε; — Υπήρχε μια αρρώστια να πάμε στην Ελλάδα. Οταν ήρθανε οι δικοί μου στην Ελλάδα… εγώ δεν έφυγα μαζί τους… — Για την Ελλάδα τι ακούγατε; — Για την Ελλάδα; Θαύμα! Γι’ αυτό μαζεύτηκαν όλοι και φύγανε εδώ…»⁴.

Ο επαναπατρισμός στην Ελλάδα υπήρξε πράγματι διαχρονικός πόθος, ιδιαίτερα μεταξύ των Ποντίων προσφύγων από την Τουρκία, παρά τα πολλά και διαρκή προσκόμματα που τους έβαζαν οι ελληνικές κυβερνήσεις, φοβούμενες ότι «μετέφεραν εις τας αποσκευάς των και τα μικρόβια του κομμουνισμού»! Αξίζει να σημειωθεί, πάντως, πως από εκείνους που επαναπατρίστηκαν, πολλοί επέστρεψαν και πάλι στην ΕΣΣΔ βλέποντας την πραγματικότητα της καπιταλιστικής Ελλάδας (ιδιαίτερα τη δεκαετία του 1920), ενώ ακόμα περισσότεροι εντάχθηκαν στους ταξικούς αγώνες συστρατευόμενοι με το ΚΚΕ. Το έπραξαν μάλιστα σε τέτοιο βαθμό, ώστε η εφημερίδα «Εμπρός» να γράψει στις 12 Μάρτη 1930 πως «εις ολόκληρον την περιφέρειαν Κιλκίς και ιδίως εις τινά παραμεθόρια χωριά κατοικούμενα υπό Καυκασίων, ο κομμουνισμός επεκράτησεν απ’ άκρου εις άκρον».

Αντίστοιχα, στη συνέχεια, πύκνωσαν τις γραμμές του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ και του Δημοκρατικού Στρατού. Οι τόμοι «Επεσαν για τη Ζωή» είναι πράγματι γεμάτοι με ονόματα Ποντίων από την ΕΣΣΔ που έδωσαν τη ζωή τους στους σκληρούς λαϊκούς αγώνες της περιόδου. Οπως ο Αρίστος Βασιλειάδης (γεννηθείς στην Κριμαία), μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, που το 1948 καταδικάστηκε σε θάνατο από το Εκτακτο Στρατοδικείο Θεσσαλονίκης και εκτελέστηκε. `Η ο Αδάμ Μουζενίδης (γεννηθείς στον Καύκασο), αναπληρωματικό μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, μαχητής του ΔΣΕ, που το 1948 σκοτώθηκε σε αεροπορική επίθεση στα Κρούσια του Νομού Κιλκίς⁵.

Η εκδοχή, τέλος, πως είτε μέσω της φυσικής εξόντωσης είτε μέσω της προσφυγοποίησης, οι Ελληνες της ΕΣΣΔ γνώρισαν ουσιαστικά μια «δεύτερη γενοκτονία» διαψεύδεται με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο από τα ίδια τα πληθυσμιακά δεδομένα της εποχής, που δείχνουν πως όχι μόνο δεν μειώθηκαν, αλλά αυξήθηκαν και μάλιστα με μεγαλύτερους ρυθμούς απ’ ό,τι ο γενικός μέσος όρος (+44,76% έναντι +40,61% στο διάστημα 1926 – 1959)⁶.

 

Η ανύπαρκτη KGB και τα υπαρκτά όπλα.

Επιστρέφοντας στο κείμενο, διαβάζουμε:

«Ενα πρωινό η Κα-Γκε-Μπε εισβάλλει στο σπίτι της γιαγιάς για να συλλάβει τους δύο προαναφερθέντες γιους της» που «κρύβονταν στα βουνά, λόγω της επικήρυξης των Ποντίων… από το 1936».

Στη συνέχεια, μάλιστα, ακολουθεί λεπτομερής περιγραφή της σύλληψης και της «παλικαρίσιας» στάσης τους, έτοιμοι να «τραβήξουν τα τουφέκια τους κάτω από το κρεβάτι» και να σκοτώσουν τους Κα-Γκε-ΜΠίτες, κ.ο.κ. (σημειωτέον, η KGB ιδρύθηκε κοντά δύο δεκαετίες αργότερα, το 1954, αλλά προφανώς η αναφορά σε αυτήν «προσθέτει» περισσότερη έμφαση / τραγικότητα στην αφήγηση). Για να αναφωνήσει στο τέλος η γιαγιά:

«Ανάθεμά σε Στάλιν, εσύ και οι κομμουνιστές»!

Καμιά «επικήρυξη» Ποντίων δεν υπήρξε, ούτε το 1936 ούτε βεβαίως αργότερα. Επομένως, το ότι κρύβονταν στα βουνά και είχαν όπλα, μάλλον συνηγορεί στο ενδεχόμενο να μην ήταν και τόσο «αθώοι» όσο παρουσιάζονται. Οι περαιτέρω υποθέσεις γύρω από τη συγκεκριμένη περίπτωση δεν έχουν ιδιαίτερο νόημα ή ουσία, μιας και πέρα από τη συγκεκριμένη αφήγηση δεν υπάρχουν άλλα στοιχεία. Αυτό που γνωρίζουμε, ωστόσο, είναι πως υπήρχαν και Ελληνες που πήραν – καθ’ ομολογία τους – τα όπλα και τα έστρεψαν κατά της σοβιετικής εξουσίας.

Σε επιστολή π.χ. του Α. Ελευθεριάδη προς τις προξενικές αρχές (1935) αναφέρεται χαρακτηριστικά:

«Πλην εάν εγώ απηλλάγην εκ των δεινών της Κομμουνιστικής Ρωσίας υπάρχουν εκεί οικογένειαι υποφέρουσι τα πάνδεινα διότι είναι εχθροί του κομμουνιστικού καθεστώτος. Οι άνθρωποι ούτοι υπό την ηγεσίαν μου κατ’ επανάληψιν εξεγερθέντες κατά τα έτη 1929 και ιδίως κατά τα έτη 1931 – 1932 έστρεψαν τα όπλα εναντίον των κομμουνιστών, πλην όμως δεν είχον την τύχην να ιδούν τας προσπαθείας των ευδοκιμούσας, βραδύτερον δε συνελαμβάνοντο μεθ’ εμού και εξορίζοντο εις την Σιβηρίαν υποφέροντες τα μέγιστα υπό των κομμουνιστών»⁷.

Ο Η. Ευσταθίου (από το Σοχούμ) αναφέρει επίσης στη μαρτυρία του:

«Τον Μάρτιο του 1931 ξεκίνησε προπαγάνδα για κίνημα κατά των Μπολσεβίκων… Κινηθήκαμε κάτοικοι της Μανέας και Αζάντας το καλοκαίρι, Ιούνιο – Ιούλιο του 1931. Η συγκέντρωση έγινε στο Τσέτελ… Μερικοί είχαν όπλα. Περιμέναμε εγγλέζικο βαπόρι να φέρει όπλα, αλλά ματαιώθηκε… Μαζεύτηκαν και λεφτά. Πιο πριν γινόντουσαν μυστικές συναντήσεις και μαζεύονταν χρήματα. Μας είπαν ότι 11 η ώρα θα ερχόταν το βαπόρι. Πρώτα θα ξεκινούσαμε από τα χωριά μας και θα μπαίναμε στο Σοχούμ. Ομως απέτυχε και κοιμηθήκαμε έξω, δεν πήγαμε σπίτια μας. Οι καπνέμποροι έφυγαν πιο νωρίς…»⁸.

Όπως, επομένως, υπήρχαν Ελληνες (στη συντριπτική τους πλειοψηφία) που συνέδραμαν ποικιλοτρόπως τη σοσιαλιστική οικοδόμηση στηρίζοντας τη σοβιετική εξουσία, έτσι υπήρχαν και Ελληνες (σε μεγάλο βαθμό προερχόμενοι από τις παλιές εκμεταλλεύτριες τάξεις) που την αντιμάχονταν. Οι τελευταίοι σαφώς αντιμετωπίστηκαν – και έπρεπε να αντιμετωπιστούν. Οι σοβιετικοί λαοί, τόνισε σχετικά η Τ. Σιβηριάδη, «δεν κάνανε την επανάσταση το 1917 για να έρθουνε κάποιοι… και να εγκληματούν εις βάρος της σοβιετικής εξουσίας»⁹.

 

Η «μαύρη» Ιστορία απέναντι στην πραγματικότητα.

Το κείμενο που περιλαμβάνεται στο εγχειρίδιο εκμάθησης της ποντιακής διαλέκτου του Πανελλήνιου Συνδέσμου Ποντίων Εκπαιδευτικών, αν δεν αποτελεί προϊόν μυθοπλασίας, πρόκειται – στην καλύτερη περίπτωση – για μια άκρως υποκειμενική και αποσπασματική πρόσληψη προσώπων και πραγμάτων (αφήγηση της αφήγησης), που, βεβαίως, καμιά σχέση δεν έχει με την πραγματικότητα. Σε κάθε περίπτωση, αναπαράγεται (σκόπιμα) ένας χυδαίος αντικομμουνισμός, που όχι μόνο δεν τιμά, αλλά προσβάλλει κατάφωρα την ιστορική πορεία των Ελλήνων της ΕΣΣΔ, το ρόλο και τη συνεισφορά τους στην οικοδόμηση του πρώτου εργατικού κράτους στον κόσμο.

Στη «μαύρη» αυτή εκδοχή της Ιστορίας δεν χωρά π.χ. το γεγονός ότι οι Ελληνες της ΕΣΣΔ υπήρξαν πρωτοπόροι στο κίνημα της κολεκτιβοποίησης. Το κολχόζ «Βοροσίλοφ», για παράδειγμα, υπό την πολιτική καθοδήγηση του Χ. Ε. Λαβασσά (Ελληνα εργάτη και μέλους του Κόμματος των Μπολσεβίκων, που στάλθηκε για να συνδράμει το όλο εγχείρημα), αναδείχθηκε δεύτερο ανάμεσα στα καλύτερα κολχόζ σε ολόκληρη την ΕΣΣΔ. Η νεαρή Ελληνίδα αγρότισσα Πάσα Αγγελίνα, επικεφαλής μιας πρωτοπόρας ομάδας γυναικών «τρακτεριστών», εξελίχθηκε σε πανσοβιετικό σύμβολο του πνεύματος πρωτοβουλίας, μαχητικότητας και εφευρετικότητας στην αγροτική παραγωγή. Στα 24 της χρόνια τιμήθηκε με το παράσημο Λένιν, ενώ το 1937 εκλέχθηκε στο Ανώτατο Σοβιέτ της ΕΣΣΔ (έτσι η πρώτη Ελληνίδα βουλευτής εκλέχθηκε στην ΕΣΣΔ και όχι στην καπιταλιστική Ελλάδα, όπου τότε οι γυναίκες δεν είχαν καν το δικαίωμα της ψήφου στις εθνικές εκλογές).

Δεν χωρούν, επίσης, οι Ελληνες της ΕΣΣΔ που διακρίθηκαν στην παραγωγή, όπως π.χ. ο σταχανοφικός Γιάννης Ποπαντόπουλος, που το 1936 εξαιρόταν στον σοβιετικό Τύπο έχοντας αυξήσει τη νόρμα του ως τορναδόρος κατά 280% (γιατί στην ΕΣΣΔ οι άνθρωποι του μόχθου τιμούνταν, όντας οι πρωταγωνιστές της κοινωνίας – και όχι παρίες, όπως στον καπιταλισμό). Δεκάδες Ελληνες της ΕΣΣΔ κατέκτησαν τον τίτλο του «Ηρωα της Σοσιαλιστικής Εργασίας», του «Βετεράνου της Εργασίας», του «Διακεκριμένου Εκπαιδευτικού», «Νομικού», «Μηχανικού», «Αρχιτέκτονα», κ.ο.κ.

Δεν χωρά το γεγονός ότι το 1939 ο ένας στους δέκα Ελληνες της ΕΣΣΔ κατείχε δίπλωμα ανώτερης εκπαίδευσης (την ίδια στιγμή μάλιστα που στην καπιταλιστική Ελλάδα το ποσοστό αναλφαβητισμού στα προσφυγόπουλα ήταν 43% – και πώς βεβαίως θα μπορούσε να είναι διαφορετικά όταν το 1930 σχεδόν το 1/3 των εργαζομένων στα εργοστάσια της Αθήνας και του Πειραιά ήταν παιδιά;).

Δεν χωρούν μορφές των σοβιετικών Γραμμάτων και Τεχνών, με παγκόσμια μάλιστα εμβέλεια, όπως ο Οδυσσέας Δημητριάδης, ο Αλέξανδρος Σγουρίδης και τόσοι άλλοι. Πόσοι γνωρίζουν σήμερα ότι ο Δημητριάδης υπήρξε διευθυντής του Θεάτρου Μπολσόι και της κρατικής ορχήστρας της ΕΣΣΔ, ότι το 1980 επιμελήθηκε την τελετή έναρξης και λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Μόσχας, κ.λπ.; `Η ότι ο Σγουρίδης υπήρξε πρόεδρος της Διεθνούς Ένωσης Επιστημονικού Κινηματογράφου, βραβευμένος στα Διεθνή Φεστιβάλ της Βενετίας το 1946 και του Κάρλοβι Βάρι το 1950; Ποιος γνωρίζει τα έργα τους;

Ολα τα παραπάνω θεωρούνται «ανάξια λόγου»; Γιατί δεν γίνονται αυτά αντικείμενο μελέτης και εκμάθησης, αντί μιας χιλιομασημένης αντισοβιετικής προπαγάνδας; Ορισμένες από τις λαμπρότερες σελίδες του ποντιακού – και όχι μόνο – ελληνισμού διαγράφονται από το μαύρο μελάνι του αντικομμουνισμού, διαβρώνοντας και γαλουχώντας τις συνειδήσεις στη «λογική» ότι η εργατική εξουσία είναι «έγκλημα», ενώ η καπιταλιστική εκμετάλλευση «μονόδρομος».

 

Οι Ελληνες κολχόζνικοι απαντούν.

Αντί επιλόγου, ας παραθέσουμε ένα απόσπασμα από τις επιστολές των Ελλήνων αγροτών των κολχόζ του Καυκάσου «Κόκκινη Σημαία», «Νίκη του Οκτώβρη» και «Νέα Ζωή» το 1933, ως απάντηση στην τότε αντικομμουνιστική εκστρατεία του ελληνικού αστικού Τύπου («Εστία», «Καθημερινή», «Πατρίς», κ.ά.) πως δήθεν από την πείνα είχαν «πεθάνει όλα σχεδόν τα βρέφη των Ελλήνων του Καυκάσου», ενώ οι ενήλικες είχαν καταλήξει να τρώνε «κεφτέδες από ανθρώπινο κρέας»!

«Όπως τώρα εσάς σας εκμεταλλεύονται οι καπιταλιστές και τσιφλικάδες, έτσι εκμεταλλεύονταν και μας πριν την επανάσταση… Τα σπίτια μας ήτανε φτιαγμένα από καλάμια. Αντί παπούτσια, φορούσαμε γουρουνοτσάρουχα. Τρεφόμασταν με ψωμί και νερό… Η Οκτωβριανή Επανάσταση μάς απελευθέρωσε. Κάθε οικογένεια πήρε 5,5 στρέμματα για κάθε ψυχή. Στους φτωχούς δίνονταν τα καλύτερα χώματα. Η σοβιετική κυβέρνηση μάς έδινε σπόρο, πίστωση για να αγοράσουμε άλογα κ.λπ. Το 50% από μας δεν πληρώναμε καθόλου φόρο. Η ζωή μας καλυτέρεψε πολύ… Σήμερα το κολχόζ μας είναι γερά εξοπλισμένο με μηχανές… Μόνο με την πραγματοποίηση της βιομηχανοποίησης της ΕΣΣΔ, που γίνεται με την καθοδήγηση του Κομμουνιστικού Κόμματος… μπορούμε να καθυποτάξουμε τη φύση. Μόνο με την κολεκτιβοποίηση οι μηχανές μπαίνουν στην υπηρεσία του συνόλου των κολχόζνικων και όχι μιας χούφτας κουλάκων.

Το κολχόζ μας… οργάνωσε 3 γιασλιά (βρεφικούς σταθμούς) κοντά στον τόπο της δουλειάς με 223 παιδιά… [Σε αυτά] δίνει το γιασλί 400 γραμμάρια ψωμί, σούπα, γάλα, κ.λπ. Δωρεάν. Σε κάθε γιασλί υπάρχει υπηρεσία ειδική από 3 γυναίκες. Ο γιατρός τα επισκέπτεται συχνά. Επί τσάρου το σχολείο του χωριού μας είχε 3 τάξεις. Τώρα έχει 7 με 14 δασκάλους. Τα παιδιά που πάνε στο σχολείο τρώνε πρόγευμα δωρεάν…

Εξασφαλίζουν σε σας μια τέτοια ζωή οι καπιταλιστές, που γράφουν πως υπάρχει πείνα στην Ρωσία; Εμείς ξέρουμε ότι μόνο τη δυστυχία, την ανεργία και την τρομοκρατία σάς εξασφαλίζουν, για να βγουν αυτοί από την αγιάτρευτη κρίση τους (πρόκειται για τη μεγάλη καπιταλιστική κρίση του 1929 – 1933, που χτύπησε και τη χώρα μας)… Κι επειδή βλέπουν ότι μ’ όλη την επίθεση που σας κάνουν δεν μπορούν να ξεπεράσουν την κρίση τους ετοιμάζονται να σας στείλουν σε νέους πολέμους… Οι εφημερίδες τους δημοσιεύουν ανήκουστες συκοφαντίες για την ΕΣΣΔ. Εσείς όμως, σύντροφοι, δεν πρέπει να τους πιστέψετε… Τα όπλα που θα σας δώσουν πρέπει να τα γυρίσετε ενάντια στους καπιταλιστές σας, να τους ανατρέψετε… και να κατακτήσετε την εξουσία για να ζήσετε και σεις ευτυχισμένοι, όπως και μείς»¹⁰.

 

Παραπομπές

1. Βλ. συνεντεύξεις του Harvard Interview Project, στο Martin T, The affirmative action empire, εκδ. Cornell University Press, London, 2001, σελ. 388 – 389.

2. Davis J E, Mission to Moscow, εκδ. Gollancz, London, 1945, σελ. 184.

3. Φάκελος Β/3/Ρ, Ιστορικό και Διπλωματικό Αρχείο Υπουργείου Εξωτερικών.

4. Συνέντευξη Ρ30, Ρ17 και Ρ18 (Ιστορικό Αρχείο Προσφυγικού Ελληνισμού).

5. ΚΕ του ΚΚΕ, «Δεν αναγνωρίζω κανένα νόμο σας. Ούτε το κράτος σας…». Η διαδρομή και η θυσία 28 μελών της ΚΕ του ΚΚΕ, εκδ. «Σύγχρονη Εποχή», Αθήνα, 2017, σελ. 47 και 149.

6. Πογκόσοβα Γ., Οι Ελληνες στο σύστημα των εθνικών σχέσεων της ΕΣΣΔ, εκδ. «Κυριακίδης», Θεσσαλονίκη, 2002, σελ. 187.

7. Φάκελος 45.5, Ιστορικό και Διπλωματικό Αρχείο Υπουργείου Εξωτερικών.

8. Μαρτυρία Ηλιάδη Ευσταθίου (Συλλογή Ν. Σαλπιστή).

9. «Αθηναϊκός Κούριερ», 21 – 28 Ιούλη 2006.

10. «Νέος Ριζοσπάστης», 29, 20 και 31 Αυγούστου 1933.

* Ολα τα παραπάνω στοιχεία – και ακόμα περισσότερα – περιέχονται στην έκδοση της «Σύγχρονης Εποχής» «Οι Ελληνες στη διαδικασία οικοδόμησης του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ».

Του Αναστάση ΓΚΙΚΑ*
*Ο Αναστάσης Γκίκας είναι μέλος του Τμήματος Ιστορίας της ΚΕ του ΚΚΕ

    

 

Ανακοίνωση του ΚΚΕ για την Εργατική Πρωτομαγιά 2017

Τιμάμε την Εργατική Πρωτομαγιά, τους νεκρούς εργάτες του Σικάγο το 1886, τους καπνεργάτες του ’36 στη Θεσσαλονίκη, τους 200 εκτελεσμένους κομμουνιστές στην Καισαριανή, την 1η Μάη του ’44, όλους τους αλύγιστους της ταξικής πάλης, που έδωσαν και τη ζωή τους για τα δικαιώματα της τάξης τους, την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, τον σοσιαλισμό – κομμουνισμό.

Αντλούμε δύναμη από την ιστορική πείρα, οργανώνοντας τους σύγχρονους αγώνες της εργατικής τάξης, τη συμμαχία της με τα άλλα λαϊκά στρώματα, ενάντια στην επίθεση του κεφαλαίου, στα συνεχόμενα αντιλαϊκά μέτρα, στα μνημόνια κ.λπ. ενάντια στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και τους πολέμους, για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών.

Σήμερα, υπάρχουν όλες οι δυνατότητες να απολαμβάνει ο λαός τον πλούτο που παράγει, να χρησιμοποιούνται τα επιτεύγματα της επιστήμης και της τεχνολογίας για να δουλεύει σε καλύτερες συνθήκες, με λιγότερο γενικό εργάσιμο χρόνο, αλλά με εργασιακό εισόδημα και κοινωνικές υπηρεσίες που θα εξασφαλίζουν πολύ καλύτερο επίπεδο ζωής. Να έχει μόνιμη δουλειά, με σύγχρονα δικαιώματα, να ζει χωρίς τον εφιάλτη της ανεργίας. Να απολαμβάνει σύγχρονες υπηρεσίες Υγείας, Κοινωνικής Φροντίδας, Περίθαλψης, Παιδείας, με προστασία της μητρότητας, των παιδιών και των ηλικιωμένων, ελεύθερο χρόνο και υποδομές δημιουργικής αξιοποίησής του.

Αντί για αυτό, ο λαός σήμερα ζει μέσα στη διαρκή αβεβαιότητα, όπου τσακίζονται όσα δικαιώματα έχουν απομείνει, οι νέοι εργάζονται και ζουν σε συνθήκες χειρότερες από αυτές των προηγούμενων γενεών.

Αυτός ο «παραλογισμός» είναι η «λογική» ενός συστήματος που κινείται με κίνητρο το καπιταλιστικό κέρδος. Η αιτία είναι η καπιταλιστική ιδιοκτησία και εξουσία, ο ανταγωνισμός και η αναρχία στην παραγωγή, το ότι μια χούφτα κεφαλαιοκράτες κλέβουν τον παραγόμενο πλούτο, αποφασίζουν τι και πώς θα παραχθεί. Αυτό είναι το εμπόδιο της κοινωνικής εξέλιξης και γι’ αυτό πρέπει να φύγει από τη μέση.

Καλούμε την εργατική τάξη, τον λαό να γυρίσουν την πλάτη στην κοινή προσπάθεια της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, της ΝΔ και των άλλων κομμάτων να υποτάξουν τον λαό στον «εθνικό στόχο» της επιστροφής στην καπιταλιστική ανάπτυξη. Να απομονώσουν αποφασιστικά τη ναζιστική Χρυσή Αυγή, το ρατσιστικό δηλητήριο που χύνει, το μίσος σε βάρος πρωτοπόρων εργατών, κομμουνιστών, των προσφύγων – θυμάτων του πολέμου. 

Η πολυπόθητη για τους καπιταλιστές και το κράτος τους ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας θα είναι βασανιστική, αβέβαιη και λόγω της κατάστασης, των αντιθέσεων στην παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία. Κι αν υπάρξει, θα είναι ανάκαμψη για τα κέρδη των λίγων, των μονοπωλίων, του κεφαλαίου. Η ένταση της εκμετάλλευσης και η λιτότητα για τον λαό όχι μόνο δεν θα σταματήσουν, αλλά θα κλιμακωθούν, με νέα επίθεση σε εργατικά δικαιώματα, νέα φοροληστεία, νέες περικοπές στις συντάξεις, σε ό,τι έχει απομείνει από κοινωνικές υπηρεσίες, μέσω νέων «προγραμμάτων» και μνημονίων, με την ανεργία στα ύψη και την επέκταση της δουλειάς – «λάστιχο».

Οποια «αντίμετρα» υπάρξουν το πολύ – πολύ να οδηγήσουν σε μια αναδιανομή της φτώχειας, δηλαδή ο λιγότερο φτωχός να «πληρώνει» για τον περισσότερο φτωχό. Το βασικό μέρος των «αντιμέτρων» περιλαμβάνει μέτρα στήριξης του κεφαλαίου, με τη μείωση της φορολογίας του και την επιδότηση του μισθολογικού κόστους, για να έχει ακόμη πιο φτηνή εργατική δύναμη, με απευθείας χρηματοδότηση.

Την καπιταλιστική ανάπτυξη και ανταγωνιστικότητα υπηρετούν και εκείνες οι δυνάμεις – με «δεξιό» ή «αριστερό» ιδεολογικό στίγμα – που εμφανίζουν ως λύση για τον λαό την καπιταλιστική Ελλάδα με εθνικό νόμισμα. Ζητούν από τον λαό να υποκλιθεί σε τμήματα του κεφαλαίου, εγχώρια ή διεθνή, που – για τα δικά τους συμφέροντα – στηρίζουν, άμεσα ή έμμεσα, ή προσαρμόζονται σε φυγόκεντρες τάσεις της ΕΕ και της Ευρωζώνης.

Ο ελληνικός λαός μπορεί και πρέπει να επιλέξει ο ίδιος – με τη θέληση και τη δράση του – την έξοδο από την ΕΕ, τη μονομερή διαγραφή του χρέους, σχεδιάζοντας αλλιώς την παραγωγή, την οικονομία, τις σχέσεις με άλλες οικονομίες. Αυτή η προοπτική και η ρεαλιστική εφαρμογή της απαιτεί να κατακτήσει τα «κλειδιά» της οικονομίας, να περάσει η εξουσία στα δικά του χέρια. Αυτό αποτελεί πραγματική εναλλακτική – πολιτική και οικονομική – λύση και αξίζει κάθε θυσία.

Καλούμε την εργατική τάξη, τον λαό να οργανώσουν την πάλη τους ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και τις επεμβάσεις. Ενάντια στη συμμετοχή της χώρας σε αυτούς τους σχεδιασμούς, στις αποστολές των Ενόπλων Δυνάμεων εκτός συνόρων, για την απομάκρυνση των ξένων στρατιωτικών βάσεων, την έξοδο από το ΝΑΤΟ. 

Οι ανταγωνισμοί για νέες αγορές και κέρδη δημιουργούν κινδύνους για πιο γενικευμένους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, αλλαγές συνόρων, νέα κύματα προσφύγων. Αυτό αποδεικνύουν και οι πρόσφατες επιθέσεις των ΗΠΑ σε Συρία, Αφγανιστάν, η όξυνση της κατάστασης στην Κορεατική Χερσόνησο.

Ο πόλεμος είναι η συνέχιση της πολιτικής υπέρ του κεφαλαίου, όταν δεν επαρκούν τα «ειρηνικά» μέσα, με την αναδιάταξη των συμμαχιών των ισχυρών και την ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων.

Η σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, όπως και οι προηγούμενες, συμμετέχει ενεργά στους σχεδιασμούς των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ. Προχώρησε ακόμη παραπέρα. Προσκάλεσε το ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, συμφώνησε με τις ΗΠΑ την επέκταση της στρατιωτικής βάσης της Σούδας, στηρίζει όλα τα επιθετικά ΝΑΤΟικά σχέδια.

Ο στόχος της «γεωστρατηγικής αναβάθμισης» είναι ο στόχος του ελληνικού κεφαλαίου, στον ανταγωνισμό του κυρίως με την τουρκική αστική τάξη στην περιοχή. Για τον λαό σημαίνει νέες περιπέτειες και κινδύνους. Δεν πρέπει να υπάρχει καμία εμπιστοσύνη προς τη σημερινή ή άλλη αστική κυβέρνηση, καμία αυταπάτη ότι το ΝΑΤΟ, η ΕΕ είναι εγγυητές των συνόρων και των κυριαρχικών δικαιωμάτων.

Γι’ αυτό και η πάλη ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, για την ειρήνη και προστασία των συνόρων πρέπει να συνδέεται: Με την καταδίκη της πολιτικής που εμπλέκει τη χώρα μας σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, με τον συντονισμό της πάλης με άλλους λαούς, με τον στόχο της ανατροπής της καπιταλιστικής εξουσίας στην Ελλάδα και σε γειτονικές χώρες, για να ζήσουν οι λαοί πραγματικά ειρηνικά.

Απευθυνόμαστε ιδιαίτερα σε όσους δεν αποδέχονται τη σημερινή κατάσταση, δεν υποκύπτουν στη μοιρολατρία και τον συμβιβασμό. Τους καλούμε σε συμπόρευση με το ΚΚΕ, για να αναγεννηθεί το εργατικό κίνημα, να συγκροτηθεί μια μεγάλη Κοινωνική Συμμαχία ενάντια στον καπιταλισμό και τα μονοπώλια.

Σήμερα είμαστε πιο ώριμοι, εξοπλισμένοι με σύγχρονες επεξεργασίες, με τις Αποφάσεις του 20ού Συνεδρίου μας, για να αντεπεξέλθουμε σε πιο σύνθετες και δύσκολες συνθήκες, να ανοίξουμε ελπιδοφόρο δρόμο πραγματικής φιλολαϊκής διεξόδου.

Η Ιστορία της ταξικής πάλης, η νίκη της Οχτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης, που φέτος γιορτάζουμε τα 100χρονά της, η πορεία της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στον 20ό αιώνα άνοιξαν τον δρόμο για την κατάργηση της εκμετάλλευσης, για να γίνει η εργατική τάξη, που δημιουργεί τον κοινωνικό πλούτο, και τάξη που οργανώνει την παραγωγή προς όφελος όλων των εργαζομένων. Γι’ αυτόν το λόγο μπορεί να ηγηθεί και να συσπειρώσει τα άλλα καταπιεσμένα λαϊκά στρώματα στην πάλη για την ανατροπή του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος.

Οι εξελίξεις φανερώνουν τα τεράστια, άλυτα αδιέξοδα του καπιταλισμού, που το μόνο που μπορεί να «προσφέρει» στην ανθρωπότητα, είναι κρίσεις, φτώχεια, ανεργία και πολέμους. Αυτές οι αντιφάσεις του καπιταλισμού είναι που γεννούν την ανάγκη κατάργησής του, την ανάγκη να εναρμονιστεί ο κοινωνικός χαρακτήρας της παραγωγής με την κοινωνική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής. Απ’ αυτό προκύπτει η επικαιρότητα και η αναγκαιότητα του σοσιαλισμού. Η νίκη της αντεπανάστασης δεν αναιρεί την επικαιρότητα και αναγκαιότητα του σοσιαλισμού – κομμουνισμού. Τα συμπεράσματα από την πορεία της ταξικής πάλης, κατά τη σοσιαλιστική οικοδόμηση, είναι προωθητική δύναμη για την ανεπίστρεπτη νίκη του κομμουνισμού έναντι του καπιταλισμού.

Η 1η Μάη είναι μέρα έμπνευσης και διεθνιστικής αλληλεγγύης.

131 χρόνια μετά το Σικάγο, κρατάμε άσβεστη την ελπίδα για την τελική νίκη της εργατικής τάξης. Οι λαοί έχουν το δίκιο με το μέρος τους. Εχουν τη δύναμη να αντιστρέψουν την κατάσταση, να απαλλαγούν από τη σημερινή καπιταλιστική βαρβαρότητα. Να γράψουν στη σημαία των σύγχρονων αγώνων τους το σύνθημα:

ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΟΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΧΩΡΩΝ ΕΝΩΘΕΙΤΕ!

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ ΓΙΑ ΤΑ 50 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ Τιμή στους κομμουνιστές και αγωνιστές του αντιδικτατορικού αγώνα

Ένα ξεχωριστό «παρών» έδωσαν το βράδυ της Παρασκευής, στην έδρα της ΚΕ του ΚΚΕ όλες οι γενιές του αντιδικτατορικού αγώνα.

Σύντροφοι που λιγοστοί ξέραν τότε το όνομά τους, λίγοι γνώριζαν την ύπαρξή τους, έβλεπαν μόνο το έργο τους, τις παράνομες εφημερίδες, τα τρικάκια, κι άλλοι που γνώρισαν από πρώτο χέρι τα βασανιστήρια ή πέρασαν χρόνια στα νησιά της εξορίας, κι εκείνοι που δεν πιάστηκαν και, συγκροτώντας τον παράνομο μηχανισμό του Κόμματος, οργάνωσαν τη λαϊκή πάλη, ήρθαν από νωρίς στο χώρο της εκδήλωσης που οργάνωσε η ΚΕ του Κόμματος για τα 50 χρόνια από το χουντικό πραξικόπημα του 1967.

Μια εκδήλωση συναισθηματικά φορτισμένη αλλά και ξεχωριστή ακριβώς για το περιεχόμενό της. Το γεγονός, δηλαδή, ότι το ΚΚΕ δεν οργάνωσε μια εκδήλωση γενικώς επετειακού χαρακτήρα, αλλά για να παρουσιάσει μια ειδική έκδοση, το βιβλίο «Δικτατορία 1967 – 1974», μέσα από το οποίο γίνεται καθαρό ότι μελετώντας την Ιστορία θωρακίζουμε τη σύγχρονη πάλη με προοπτική την εργατική εξουσία.

Κι αυτό έγινε καθαρό τόσο μέσα από την ομιλία του Γενικού Γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα, (Δείτε πάνω βίντεο και διαβάστε παρακάτω την ομιλία) όσο και από την αναλυτική παρουσίαση από τον Μάκη Μαΐλη, μέλος της ΚΕ, της έκδοσης που κυκλοφορεί από την «Σύγχρονη Εποχή».

Ακολούθησε καλλιτεχνικό πρόγραμμα, με τραγούδια του αντιδικτατορικού αγώνα από τη λαϊκή ορχήστρα της ΚΝΕ. 

Στο πλαίσιο της εκδήλωσης, μια ειδική έκθεση στήθηκε στην έδρα της ΚΕ, με πλήθος ντοκουμέντων και υλικών από την αντιδικτατορική πάλη. Φύλλα του παράνομου «Ριζοσπάστη» και του «Οδηγητή», υλικά της «Αδούλωτης Αθήνας», αλλά και γράμματα εκτοπισμένων, ντοκουμέντα της Κρατικής Ασφάλειας με «Δελτίον Συμβάντων», αποφάσεις για εκτοπισμούς, απαιτήσεις για δηλώσεις κ.λ.π. Ακόμα, υλικά από την παράνομη δράση κατά την περίοδο της χούντας, όπως μήτρες, φυλλάδια, αλλά και ειδική διατρητική μηχανή που χρησιμοποιούνταν για την έκδοση διαβατηρίων, όπως και άλλα υλικά αυτού του μηχανισμού, για παράδειγμα οι σφραγίδες εισόδου και εξόδου από το αεροδρόμιο, ή κρυπτογραφημένα μηνύματα. Ανάμεσα σε άλλα, ένα ζευγάρι παπούτσια με ειδική κρύπτη στο τακούνι, ή μικρογραφημένα χειρόγραφα της φυλακής, ανάμεσά τους ένα ποίημα του Μπάμπη Γκολέμα για το γεννημένο στη φυλακή γιο του. (Δείτε εδώ αναλυτικά).

 

Η παρουσίαση της έκδοσης «Δικτατορία 1967 – 1974» από τον Μάκη Μαΐλη

Το βιβλίο «Δικτατορία 1967-1974», το οποίο επιμελήθηκε το Τμήμα Ιστορίας της ΚΕ του ΚΚΕ και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή», παρουσίασε ο Μάκης Μαΐλης, μέλος της ΚΕ.

 

Τραγούδια του αντιδικτατορικού αγώνα.

Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με αφιέρωμα σε τραγούδια του αντιδικτατορικού αγώνα που επιμελήθηκε και παρουσίασε η Λαϊκή Ορχήστρα της ΚΝΕ.

Στην αρχή ακούστηκαν τραγούδια του Μάνου Λοίζου. Στη συνέχεια, παρουσιάστηκαν τραγούδια που μελοποιήθηκαν από το Μίκη Θεοδωράκη κατά τη διάρκεια της δικτατορίας και πιο συγκεκριμένα από τους κύκλους «Τα τραγούδια του Αντρέα», «Τα τραγούδια του αγώνα» και «18 λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας» σε ποίηση Μ. Θεοδωράκη και Γιάννη Ρίτσου.

Το αφιέρωμα ολοκληρώθηκε με τραγούδια που έγραψαν, μελοποίησαν και τραγούδησαν νεολαίοι αγωνιστές της ΚΝΕ ενάντια στη δικτατορία, ανάμεσά τους «Ο ύμνος της Αντι – ΕΦΕΕ», «Εϊ οικοδόμοι», «Εβίβα Λιμπερτά». Όπως ειπώθηκε εισαγωγικά:

«Στις 5 Σεπτέμβρη του 1973 στο σταθμό «Φωνή της Αλήθειας» φτάνουν με κόπους και προφυλάξεις τα τραγούδια. Αναφέρουν χαρακτηριστικά οι εκφωνητές:

«Τούτες τις μέρες έφτασε στα χέρια μας μια λιλιπούτεια ταινία μαγνητοφώνου, τυλιγμένη σ’ ένα χιλιοτσαλακωμένο χαρτί. Το περιτύλιγμα της ταινίας ήταν μαζί και γράμμα. Σας το διαβάζουμε.

Αγαπητή Φωνή της Αλήθειας. Στη μικρή αυτή ταινία που σου στέλνουμε, μαζί με τους θερμούς αδερφικούς, επαναστατικούς μας χαιρετισμούς, είναι ηχογραφημένα και 6 τραγούδια. Στίχοι, μουσική και εκτέλεση είναι όλα έργο δικό μας: Των νέων αγωνιστών – μελών της Κομμουνιστικής Νεολαίας Ελλάδας.

Σε παρακαλούμε να τα μεταδώσεις, να τ’ ακούσουν οι ακροατές σου. Κι’ ελπίζουμε να τους αρέσουν. Πολύτιμη βοήθεια θα ‘ταν για μας η κρίση τους, η γνώμη τους»».

Η πιο συγκινητική στιγμή της βραδιά ήταν όταν ανέβηκε να τραγουδήσει στη σκηνή ο Σταύρος Σκουρτόπουλος, εξόριστος επί χούντας στο Λακί και τα Γιούρα. Στο Λακί συμμετείχε σε συγκρότημα που ήταν από τους βασικούς τραγουδιστές και μετά τη δικτατορία συνέχισε στο συγκρότημα «Ταμπούρι».

Συντελεστές: Φωνή: Σουζάνα Σπυρίδη, Αντώνης Φρόνιμος, Κώστας Καλογερής, Κατερίνα Κορομπίλα, κιθάρα: Περικλής Μαλακατές, μπάσο: Αποστόλης Μωραΐτης, μπουζούκι: Βίτσας Αλέξανδρος, πιάνο – ακορντεόν: Δημήτρης Ανδρονιάδης, κρουστά: Πάνος Βήττος.

 

Η ομιλία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα.

Στην ομιλία του στην εκδήλωση, ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας τόνισε: «Είμαστε μόλις λίγες μέρες μετά τη λήξη των εργασιών του 20ού Συνεδρίου του ΚΚΕ. Ενός Συνεδρίου που επιβεβαίωσε την ακλόνητη ιδεολογικοπολιτική ενότητα του Κόμματος, την απόφαση και τη θέληση των στελεχών και μελών του Κόμματος και της ΚΝΕ να ισχυροποιήσουμε το ΚΚΕ, να το κάνουμε πιο ικανό, πιο αποτελεσματικό στην πάλη για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, για την προώθηση της κοινωνικής συμμαχίας σε αντικαπιταλιστική – αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση, στην πάλη κατά του ιμπεριαλιστικού πολέμου, για την εργατική εξουσία, το σοσιαλισμό.Συντρόφισσες και σύντροφοι.Η στρατιωτική δικτατορία της 21ης Απριλίου 1967 μπόρεσε να επιβληθεί σαν σήμερα πριν 50 χρόνια γιατί δεν βρήκε απέναντί της ένα λαό πολιτικά και ιδεολογικά προετοιμασμένο, οργανωμένο, αποφασισμένο να υπερασπιστεί τα δικαιώματά του, αξιοποιώντας και τις οξυμένες αντιθέσεις του αστικού πολιτικού συστήματος.Αντίθετα, η πραγματική δύναμη του λαού ήταν υπονομευμένη από αυταπάτες, από την αναμονή των εκλογών, που δήθεν θα έδιναν λύση σε χρονίζοντα λαϊκά προβλήματα, καθώς και από το κλίμα υποταγής και μοιρολατρίας, με την περίφημη «αστική νομιμότητα», τις λεγκαλιστικές αυταπάτες.Παρά το αρχικό «μούδιασμα» του λαού όμως, το κίνημα ενάντια στη δικτατορία αναπτύχθηκε με την τεράστια συμβολή των κομμουνιστών και άλλων αγωνιστών, με τη δράση των παράνομων Οργανώσεων του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, τη διάδοση του παράνομου «Ριζοσπάστη», του «Οδηγητή» και άλλων αντιδικτατορικών εντύπων.Ελπίδα, ώθηση στην αντιδικτατορική πάλη έδωσε η αταλάντευτη στάση των κομμουνιστών στις φυλακές, στις εξορίες καθώς και η άρνηση της υπογραφής δήλωσης μετανοίας. Η διεθνής αλληλεγγύη των σοσιαλιστικών χωρών, του παγκόσμιου εργατικού κινήματος αποτέλεσε σημαντική βοήθεια στο λαό. Σάλπισε το μήνυμα της Αντίστασης, της Ανυπακοής, της Αντεπίθεσης. Μήνυμα αγώνα. Ότι τα πάντα κατακτώνται με θυσίες, με κόπο, με πάλη σκληρή. Τίποτα δεν χαρίζεται. Είναι αυτό που από χρόνια τονίζει το ΚΚΕ.Ακούμε και σήμερα γύρω μας ότι «δεν γίνεται τίποτα», «ο κόσμος δεν καταλαβαίνει», «είναι μάταιος ο αγώνας», «δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική λύση».Κάποιοι πατάνε πάνω σε υπαρκτά προβλήματα, μέσα σε αρνητικούς συσχετισμούς, σε δύσκολες καταστάσεις, για να σπείρουν τη μοιρολατρία, την απογοήτευση, τον πανικό, να περάσουν τη γραμμή της υποταγής, του συμβιβασμού.Κι όμως. Πάντα έτσι ήταν στην αρχή. Όμως πάντα αστράφτει και βροντάει τελικά ο λαός. Έτσι άστραψε και βρόντηξε ο τόπος από τον ηρωικό ένοπλο αγώνα του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ, του ΔΣΕ.»Δεν γίνεται τίποτε με τη χούντα. Θα κάτσει χρόνια, δεν μπορούμε να την διώξουμε», έλεγαν σε όσους ξεκίνησαν την αντιδικτατορική πάλη. Μέχρι που αναπτύχθηκε η αντίσταση, έγινε ο ξεσηκωμός του Πολυτεχνείου που συνέβαλε στον κλονισμό της χούντας.»Δεν μπορούμε», λένε σήμερα, «να τα βάλουμε με το ΝΑΤΟ, την ΕΕ. Είναι ισχυροί και θα μας τσακίσουν». Αλλά αναπτύσσεται η πάλη, ο αγώνας.Σε όλες τις εποχές, πάντα, κάτι βρίσκουν να λένε για να φοβίζουν το λαό, για να κάτσει στα αυγά του. Κι όμως! Μπορεί για κάποια χρόνια, για ένα διάστημα, να υπάρχει δισταγμός, δυσκολία, όμως τελικά οι αντιθέσεις διαβρώνουν κάθε αντιδραστική πολιτική, το εργατικό – λαϊκό κίνημα ανδρώνεται, ανατρέπει συσχετισμούς και βάζει τη σφραγίδα του στις εξελίξεις.Το ΚΚΕ δεν έλειψε από κανένα προσκλητήριο! Πάντα στην πρώτη γραμμή, χωρίς να υπολογίζουμε κόπους και θυσίες. Είμαστε στην πρώτη γραμμή με προσφορά, με θυσίες, αλλά και με πρωτοπόρες ιδέες και καινοτόμες προτάσεις.Είμαστε αίμα από το αίμα του βασανισμένου λαού μας. Με τη σημερινή εκδήλωση τιμάμε τους αγωνιστές της αντιδικτατορικής πάλης, τους κομμουνιστές και άλλους αγωνιστές που δολοφονήθηκαν, βασανίστηκαν, φυλακίστηκαν, εκτοπίστηκαν σε τόπους εξορίας, τιμάμε τους κομμουνιστές των παράνομων Οργανώσεων του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, των άλλων οργανώσεων του λαϊκού κινήματος.Διδασκόμαστε από την πείρα για το τι σημαίνει Κόμμα ετοιμοπόλεμο, Κόμμα ικανό να δρα κάτω από όλες τις συνθήκες και να ηγείται σε κάθε φάση της εργατικής – λαϊκής αντίστασης, να δίνει τον καλύτερο εαυτό του για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων, για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου.Κόμμα ικανό να δρα και σε συνθήκες κοινοβουλευτικής δημοκρατίας χωρίς να χάνει το κύριο, το στόχο του, αλλά να μπορεί επίσης να δρα και σε συνθήκες όταν οι εξελίξεις μπορεί να φέρουν το λαό και το εργατικό – λαϊκό κίνημα πιο άμεσα αντιμέτωπους με τους μηχανισμούς κρατικής καταστολής και βίας, περιορισμού της δράσης του, με το δυνάμωμα του αντικομμουνισμού ως στοιχείου της κυβερνητικής πολιτικής.Κόμμα ικανό σε κάθε ιστορική στιγμή να μην παγιδεύεται στις αντιθέσεις και τα διλήμματα των εχθρών του λαού, να καθοδηγεί την εργατική τάξη, το λαό, στην ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, να μην παλεύει κάτω από ξένη σημαία.Φίλοι και φίλες,Η μακρόχρονη περίοδος κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, από το 1974 μέχρι και σήμερα, δεν μπορεί να κρύβει το χαρακτήρα και το περιεχόμενο της σημερινής εξουσίας, που είναι η δικτατορία του κεφαλαίου, δικτατορία των μονοπωλίων.Ο λαός δεν θα πρέπει να ξεχνά ότι, ανεξάρτητα από ποια μορφή παίρνει αυτή η δικτατορία, το πολιτικό σύστημα, το κράτος παραμένει ταξικό, αντιλαϊκό, προσανατολισμένο στην ένταση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης και την καταπίεση των λαϊκών στρωμάτων και σε φάση καπιταλιστικής ανάπτυξης και σε φάση εκδήλωσης της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης.Άλλωστε, τόσο η ιστορία της 7χρονης δικτατορίας, όσο και η διεθνής πείρα, διδάσκει αυτό ακριβώς. Ότι η εξουσία των μονοπωλίων μπορεί να ασκείται τόσο μέσα από κοινοβουλευτικές μορφές διακυβέρνησης, όσο και από ανοιχτά αυταρχικές, δικτατορικές. Ανάλογα με τι το εξυπηρετεί κάθε φορά την αστική τάξη, την ανάγκη διαιώνισης και σταθεροποίησης της εξουσίας της, την ανάγκη ενσωμάτωσης του εργατικού – λαϊκού κινήματος.Φίλοι και φίλες,Είναι ξένη προς τα λαϊκά συμφέροντα η αντιπαράθεση μεταξύ της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και της αξιωματικής αντιπολίτευσης και άλλων αστικών κομμάτων.Ανταγωνίζονται μεταξύ τους για το ποιος διαθέτει την καλύτερη συνταγή επιστροφής στην καπιταλιστική ανάπτυξη, κρύβοντας ότι αυτή η ανάπτυξη θα στηριχτεί πάνω στα ερείπια των εργατικών – λαϊκών κατακτήσεων. Θα συνοδεύεται από υψηλά ποσοστά ανεργίας, μόνιμης φτώχειας και εξαθλίωσης για τα λαϊκά στρώματα.Όλα όσα ακούγονται αυτές τις ημέρες για τη συμφωνία με το κουαρτέτο προκαλούν στην κυριολεξία τη νοημοσύνη του ελληνικού λαού. Ενός λαού που έχει γονατίσει εδώ και 8 χρόνια από την κρίση, τα μέτρα, τα μνημόνια και τώρα έρχεται αντιμέτωπος με ένα αβάσταχτο πακέτο, με μείωση του αφορολόγητου, με περικοπές στις συντάξεις, με επέκταση των ιδιωτικοποιήσεων, που ουσιαστικά αφορούν ένα νέο πρόγραμμα, ένα 4ο μνημόνιο.Το παραμύθι των αντιμέτρων δεν πείθει κανέναν. Ούτε το λαό, ούτε καν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, που για τους δικούς τους λόγους λένε ότι δεν αντισταθμίζονται οι νέες τεράστιες απώλειες.Ακόμη κι αν δεχτούμε πως μέτρα και αντίμετρα έχουν μηδενικό δημοσιονομικό αποτέλεσμα -που δεν ισχύει φυσικά- αυτό αφορά κυρίως τη στήριξη του κεφαλαίου, είτε με τη μείωση των φορολογικών συντελεστών των επιχειρηματικών ομίλων είτε με την επιδότηση του μισθολογικού τους κόστους, δηλαδή με κρατικό χρήμα που θα δίνεται σε κάποιους ομίλους για να προσλαμβάνουν φτηνούς και αναλώσιμους εργαζόμενους, τους οποίους μάλιστα θα μπορούν να απολύουν μετά από 6 μήνες.Όσον αφορά τα λαϊκά στρώματα, τα λεγόμενα αντίμετρα το πολύ πολύ να οδηγήσουν σε μια νέα αφαίμαξη μισθωτών και αυτοαπασχολουμένων, προκειμένου να δοθούν κάποια ψίχουλα στην πιο ακραία φτώχεια που θα αυξηθεί εξαιτίας της κυβερνητικής και ευρωενωσιακής πολιτικής.

Και ενώ τα αντιλαϊκά μέτρα είναι δεδομένα, τα όποια αντίμετρα θα εφαρμόζονται μόνο στο βαθμό που επιτευχθεί δημοσιονομικό πλεόνασμα πάνω από το στόχο του 3,5%. Προϋπόθεση εφαρμογής τους είναι η συνέχιση, η κλιμάκωση της επίθεσης.

Ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζει τα Εργασιακά σαν μεγάλη επιτυχία της διαπραγμάτευσης. Όμως:

Κουβέντα δεν λέει για την επαναφορά του κατώτατου μισθού που το είχε και σημαία του.

Κουβέντα για την κατάργηση της απαράδεκτης διάκρισης σε βάρος των νέων εργαζομένων.

Κουβέντα για την κατάργηση όλου αυτού του νομοθετικού πλαισίου που έπληξε τη δυνατότητα των εργαζομένων να διεκδικούν κλαδικές συλλογικές συμβάσεις, ενώ έχουν γενικευτεί οι επιχειρησιακές και ατομικές συμβάσεις.

Κουβέντα για την επαναφορά της υποχρεωτικότητας των συμβάσεων, που θα δεσμεύει την εργοδοσία στην εφαρμογή τους.

Δεν θα κουραστούμε να το λέμε: Η κυβέρνηση της «πρώτης φοράς αριστερά» έφτασε στο σημείο να προσφέρει κάλυψη στην ιμπεριαλιστική επίθεση των ΗΠΑ στη Συρία.

Μετά την πρόσκληση του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, μετά τη στήριξη όλων των επιθετικών ΝΑΤΟικών αποφάσεων, μετά τις συμφωνίες υπουργών στις ΗΠΑ για επέκταση των στρατιωτικών της βάσεων στην Ελλάδα, όπως της Σούδα, έφτασαν στο σημείο να κομπάζουν ξανά για τη γεωστρατηγική -λέει- αναβάθμιση της Ελλάδας!

Από πού κι ως πού υπηρετεί τις αμυντικές ανάγκες της χώρας η παρουσία ελληνικού στρατού στο Κόσσοβο, στο Αφγανιστάν, στην Αφρική και αλλού, όπου λέει το ΝΑΤΟ;

Η σημερινή κυβέρνηση αποδεικνύει καθημερινά, για πολλοστή φορά, ότι δεν έχει κανένα φραγμό, καμιά αναστολή, προκειμένου να στηρίξει τους επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, προς όφελος όχι φυσικά της ειρήνης, της φιλίας των λαών κλπ.

Ο ελληνικός λαός, όπως και οι λαοί γειτονικών χωρών, πρέπει να διεκδικήσει την απεμπλοκή της Ελλάδας από τον πόλεμο, τις επεμβάσεις, το κλείσιμο των ΝΑΤΟικών βάσεων, της Σούδας, την επιστροφή των Ελλήνων στρατιωτών από τις αποστολές εκτός συνόρων, από το πλιάτσικο του κεφαλαίου που γίνεται στην ευρύτερη περιοχή.

Ο ΣΥΡΙΖΑ προσφέρει πολύτιμες, ανεκτίμητες υπηρεσίες στο σύστημα. Γιατί με την παραπλάνηση, με το καρότο, με την ταμπέλα της δήθεν προόδου -όσο κι αν αυτό άρχισε να ξεφτίζει πλέον- ως ένα βαθμό πέτυχε να περάσει σκληρά μέτρα και πάνω από όλα να περάσει αντιλήψεις και ιδέες βαθιά αντιδραστικές σε κόσμο που τον ακολούθησε.

Και εδώ βρίσκεται και η δύσκολη θέση της ΝΔ. Γιατί πρέπει να αντιπολιτευτεί μια κυβέρνηση που αποδείχτηκε πιο ικανή να περνάει πολιτικές για τις οποίες η ΝΔ είχε παραδοσιακά την πρωτοκαθεδρία. Μάλιστα, βλέπει την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ να παίρνει τα εύσημα από τους Ευρωενωσιακούς και ΝΑΤΟικούς εταίρους, από τον ΣΕΒ, για τις επιδόσεις της στο αντιλαϊκό έργο.

Ο ελληνικός λαός πρέπει να βγάλει εδώ και τώρα τα συμπεράσματά του.

Και οι δύο -κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση- εξωραΐζουν την ΕΕ σε μια περίοδο που ξεθωριάζουν τα παλιά συνθήματα και των δύο, αλλά και των άλλων κομμάτων, για την πολυδιαφημιζόμενη «ευρωπαϊκή αλληλεγγύη», τη «σύγκλιση» και τη «συνοχή».

Όμως τα μέτρα των μνημονίων είναι ενταγμένα στη στρατηγική της ΕΕ για ενίσχυση του ανταγωνισμού των κερδών των μονοπωλιακών ομίλων της Ευρώπης, γι’ αυτό και γενικά ισχύουν σε όλες τις χώρες της ΕΕ, και στις χώρες του Νότου, που τους έχει περί πολλού ο κ. Τσίπρας, και ανεξαρτήτως μνημονίου.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση, όπως κάθε συμμαχία καπιταλιστικών κρατών, είναι μια λυκοσυμμαχία που, είτε επικρατούν μέσα σε αυτήν η Γερμανία και οι δορυφόροι της είτε άλλες συμμαχίες και άξονες, θα παραμένει εχθρός των εργαζομένων και των λαών.

Φίλες και φίλοι,

Το δίπολο ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ που προσπαθούν να δημιουργήσουν τους βολεύει. Έπαιξαν και πόνταραν αρκετά για να περάσουν τα αντιλαϊκά σχέδιά τους με μια κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ και τη γρήγορη μετάλλαξή του από απλό οπορτουνιστικό σε ένα νέο σοσιαλδημοκρατικό πολιτικό μόρφωμα που πήρε τη θέση του ΠΑΣΟΚ, ακολουθώντας την πολιτική των τελευταίων χρόνων του ΠΑΣΟΚ.

Ετοιμάζουν βέβαια και τις εναλλακτικές τους λύσεις, με τη ΝΔ, την προσπάθεια αναστύλωσης μιας ξεπερασμένης κεντροαριστεράς, με κυβερνήσεις συνεργασίας με διάφορες φτερούγες.

Αυτός μπορεί να είναι ο πολιτικός σχεδιασμός της άρχουσας τάξης για την προώθηση, την υλοποίηση της στρατηγικής της.

Κι αυτόν το σχεδιασμό μόνο ο ελληνικός λαός, οι εργάτες, άλλοι εργαζόμενοι, οι άνεργοι και ημιαπασχολούμενοι, οι φτωχοί αγρότες, οι αυτοαπασχολούμενοι ΕΒΕ μπορούν να ανατρέψουν αν ακολουθήσουν τη δική τους στρατηγική που βρίσκεται στον αντίποδα της αστικής στρατηγικής, μέχρι να απαλλαγούν από όλους αυτούς οριστικά.

Αυτή η στρατηγική, που βρίσκεται στον αντίποδα της στρατηγικής της αστικής τάξης και υπηρετεί τα λαϊκά συμφέροντα, την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα, ταυτίζεται με τη στρατηγική πρόταση του ΚΚΕ, τη μόνη που ανοίγει ευνοϊκό δρόμο για το λαό.

Οι προτάσεις όλων των άλλων, ακόμα και των αντιπολιτευομένων και εμφανιζόμενων ως αριστερών και προοδευτικών, ως επαναστατών, επί της ουσίας, δεν θίγουν τη συμμετοχή της Ελλάδας στην ΕΕ, στο ΝΑΤΟ, συνολικά στις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες. Δεν θίγουν την καπιταλιστική ιδιοκτησία στα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, την ανάπτυξη με κριτήριο το καπιταλιστικό κέρδος. Δεν αγγίζουν δηλαδή στο ελάχιστο τις πραγματικές αιτίες των λαϊκών προβλημάτων. Μπορεί πάντα να μην το ομολογούν ανοιχτά, για να μπερδεύουν, αλλά οι προτάσεις τους, το πρόγραμμά τους, είναι πρόταση συμμετοχής, με τον έναν ή άλλον τρόπο, σε κυβέρνηση καπιταλιστικής διαχείρισης.

Σήμερα περισσότερο από ποτέ χρειάζεται να κατανοηθεί η ανάγκη η εργατική τάξη να παλέψει ενωμένη και σε συμμαχία με τα καταπιεσμένα λαϊκά στρώματα για το σοσιαλισμό, ενάντια στον κοινό εχθρό, τα μονοπώλια, τον καπιταλισμό, τις διεθνείς τους συμμαχίες.

Φίλοι και φίλες,

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Το ΚΚΕ ποτέ δεν έβγαλε από το πρόγραμμά του το σοσιαλισμό. Ούτε μέσα στη δικτατορία. Το ΚΚΕ σωστά διαμόρφωνε κατεύθυνση και πλαίσιο συσπείρωσης για την ανάπτυξη της εργατικής – λαϊκής πάλης, με στόχο την ανατροπή της δικτατορίας, την κατάργηση των νόμων της μετεμφυλιοπολεμικής περιόδου, τη νομιμοποίησή του, τις συνδικαλιστικές και πολιτικές ελευθερίες.

Το βασικό πρόβλημα, όμως, συνίστατο στο γεγονός ότι παρεμβάλλοντας ένα ενδιάμεσο πολιτικό στάδιο, που θεωρούσε ότι άνοιγε το δρόμο προς το σοσιαλισμό, αποσπούσε την πάλη κατά της δικτατορίας από την πάλη για την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος, από την πάλη για το σοσιαλισμό.

Η στρατηγική αυτή οδηγούσε στην επιδίωξη πολιτικής συνεργασίας με κοινό πρόγραμμα ή γύρω από μερικότερους (μίνιμουμ) στόχους με άλλες αστικές πολιτικές δυνάμεις ή με δυνάμεις του ρεφορμισμού και του οπορτουνισμού, με βάση την τότε αντίληψη για τη λεγόμενη μεταβατική πολιτική εξουσία ανάμεσα στον καπιταλισμό και το σοσιαλισμό και ως προθάλαμο της μετάβασης, τη διαμόρφωση μιας αστικής δημοκρατικής κυβέρνησης.

Βέβαια, υποστηρίζοντας την ανάγκη να συνδεθεί η αντιδικτατορική πάλη με το συνολικό αγώνα κατά της αστικής εξουσίας δεν σημαίνει ότι υποστηρίζουμε ότι το ΚΚΕ, με τον αγώνα του, θα καθόριζε απαραίτητα αυτή την εξέλιξη. Άλλωστε, εγχώριες και ξένες, σύμμαχες μεταξύ τους, αστικές δυνάμεις επεξεργάζονταν την επάνοδο στην αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία.

Ωστόσο, όμως, η ένταξη της αντιδικτατορικής πάλης σε μια επεξεργασμένη επαναστατική στρατηγική εκ μέρους του Κόμματος αναμφίβολα θα συνέβαλε σε ταχύτερη ιδεολογική – πολιτική ωρίμανσή του, θα συνέβαλε στην αντιμονοπωλιακή – αντικαπιταλιστική γραμμή παρέμβασής του στο εργατικό συνδικαλιστικό και γενικότερα στο λαϊκό κίνημα μετά την πτώση της δικτατορίας, στους όρους αντιμετώπισης της ανερχόμενης σοσιαλδημοκρατίας μέσω του ΠΑΣΟΚ, του ρεφορμισμού και κάθε νέας μορφής οπορτουνισμού στη συνέχεια.

Η συνεργασία του ΚΚΕ με άλλες αστικές ή οπορτουνιστικές πολιτικές δυνάμεις οδηγεί εκ των πραγμάτων σε απομάκρυνση από τον διακηρυγμένο σοσιαλιστικό στόχο, αλλά και σε επιζήμιους συμβιβασμούς για το λαό, με αρνητικές συνέπειες και στην τρέχουσα, καθημερινή πάλη.

Όλα αυτά έχουν επιβεβαιωθεί και στην Ελλάδα και παγκόσμια, σε όλο τον 20ό αιώνα και στις δύο πρώτες δεκαετίες του 21ου αιώνα, μέχρι τις μέρες μας δηλαδή. Και δεν υπάρχει ούτε μία εξαίρεση στον κανόνα.

Η πιο τελευταία απόδειξη προκύπτει από την εμπειρία του Κόμματος από τη συγκρότηση του «Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου» το 1989, με την γνωστή αρνητική κατάληξη.

Η εμπειρία είναι διεθνής. Τα ΚΚ Γαλλίας και Ιταλίας συμμετείχαν σε κυβερνήσεις που βομβάρδισαν τη Γιουγκοσλαβία. Στην Κύπρο επίσης υπήρξε σύμπραξη του ΑΚΕΛ με αστικές δυνάμεις σε κυβερνητικό επίπεδο. Μόνο αρνητικά είναι τα συμπεράσματα από όλες αυτές ή άλλες αντίστοιχες επιλογές σε διεθνές επίπεδο.

Συνολικά, το κάθε ΚΚ, και το δικό μας Κόμμα, κρίνεται εκτός των άλλων και από την ικανότητά του να διορθώνει λάθη, αδυναμίες, ελλείψεις, τεκμηριωμένα, αποφασιστικά, όσο γίνεται πιο έγκαιρα και με συλλογικές διαδικασίες. Σε αντίθετη περίπτωση τα λάθη γίνονται καθοριστικά στην έκβαση της ταξικής πάλης.

Το ΚΚΕ έχει εμπλουτίσει το σύγχρονο Πρόγραμμά του με τη ζώσα πείρα του παρελθόντος, της Ιστορίας του και της Ιστορίας του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος. Χάρη σε αυτά τα συμπεράσματα το ΚΚΕ μπόρεσε να κρίνει τον αστικό χαρακτήρα των κυβερνήσεων ΣΥΡΙΖΑ από το Φλεβάρη του 2015 και δεν έπεσε στην παγίδα συμμετοχής ή στήριξης, αλλά ούτε και της ανοχής της ονομαζόμενης «αριστερής κυβέρνησης».

Η ζωή δικαίωσε το ΚΚΕ και όχι όσους το αμφισβητούσαν.

Η συγγραφή της Ιστορίας του Κόμματος, για όλες τις περιόδους, όσο και για την περίοδο που εξετάζουμε σήμερα που αφορά την επταετία 1967-1974, σε κάθε περίπτωση έχει ταξική αφετηρία και περιεχόμενο. Διερευνούμε την επίδραση του Κόμματος στην εξέλιξη της ταξικής πάλης, με κριτήριο την κατεύθυνσή της προς το στόχο της κοινωνικής απελευθέρωσης.

Και η μελέτη της πείρας της περιόδου εκείνης μάς εξοπλίζει με σημαντικά συμπεράσματα, διαχρονικά αναγκαία για κάθε Κομμουνιστικό Κόμμα, ως Κόμμα της επαναστατικής ανατροπής, ως Κόμμα παντός καιρού.

Πρώτο: Η αυτοτελής ιδεολογική – πολιτική δράση του Κόμματος σε οποιεσδήποτε συνθήκες που σημαίνει ότι δεν περιορίζει το Πρόγραμμά του. Η αυτοτελής θεωρητική δουλειά του. Η έγκαιρη με επιστημονικά κριτήρια και δεδομένα διαλεκτική – υλιστική ανάλυση των εσωτερικών και διεθνών οικονομικών εξελίξεων καθώς και της επίδρασης που ασκούν στις κοινωνικές δυνάμεις, αλλά και των προσαρμογών που προκαλούν στο εποικοδόμημα.

Δεύτερο: Η καθυστέρηση ή τα λάθη σε θεωρητικό επίπεδο οδηγούν σε λάθη στρατηγικής. Κι αυτό ανεξάρτητα από τη γενική αποδοχή της διακήρυξης του σοσιαλισμού, ανεξάρτητα από την όποια επαναστατική διάθεση και στάση της ηγεσίας του Κόμματος, ανεξάρτητα από τα χαρακτηριστικά της ταξικότητας που μπορεί να έχει και να διατηρεί ένα Κόμμα.

Τρίτο: Το Κόμμα πρέπει να έχει στο επίκεντρο της προσοχής του, να προφυλάσσεται, να μην αιφνιδιάζεται από τις όποιες εξελίξεις, να αντέχει στις ανηφόρες και τις κατηφόρες.

Να μπορεί να αντέχει σε μη επαναστατικές συνθήκες, οπότε οι πιέσεις είναι ασύγκριτα μεγαλύτερες για να «βάλει νερό στο κρασί του», να απεμπολήσει διακηρυγμένους στόχους, να διολισθήσει σε υποτιθέμενα πιο βατά μονοπάτια, να προσαρμοστεί στην αστική νομιμότητα, γεγονός που έχει και ως νομοτελειακό αποτέλεσμα τη διαμόρφωση λεγκαλιστικών αυταπατών. Να μην υποστέλλει ποτέ τη σημαία της πάλης κατά του οπορτουνισμού, ο οποίος σαν τη Λερναία Ύδρα πετά τα δηλητηριώδη κεφάλια του παντού και πάντα.

Τέταρτο: Να διαφυλάσσεται ως κόρη οφθαλμού η οργανωτική αυτοτέλεια του ΚΚ σε όλες τις συνθήκες, νόμιμης – ημιπαράνομης ή παράνομης δράσης, άτυπης ή πιο συγκροτημένης συμμαχίας της εργατικής τάξης με λαϊκές δυνάμεις. Αναγκαιότητα της πάλης και για τα δικαιώματα της εργατικής τάξης και των λαϊκών δυνάμεων είναι και η δράση για την ντε φάκτο κατοχύρωση της ανοιχτής δημόσιας δράσης του Κόμματος, όταν βρίσκεται σε συνθήκες ολικής ή μερικής κρατικής απαγόρευσης.

Πέμπτο: Να υπάρχουν και συνεχώς να δημιουργούνται καινούργιες Κομματικές Οργανώσεις Βάσης κυρίως μέσα στους τόπους δουλειάς, στα εργοστάσια, όπου χτυπά η καρδιά της εργατικής τάξης, σε όλους τους βιομηχανικούς κλάδους, σε βασικές υποδομές, στα εμπορικά κέντρα, στα νοσοκομεία, στα σχολεία, στις σχολές, στις εργατογειτονιές των μεγάλων πόλεων, στις κωμοπόλεις και τα χωριά. Είναι απαραίτητο η οργανωτική συγκρότηση του ΚΚΕ να στηρίζεται στην εργατική τάξη, να υπάρχουν ΚΟΒ και ενδιάμεσα καθοδηγητικά όργανα σε κάθε περίπτωση, εξασφαλίζοντας ακόμα και σε συνθήκες παρανομίας ή εμποδίων εκ μέρους των κατασταλτικών μηχανισμών την περιφρούρηση, αλλά και την εξασφάλιση -με την απαραίτητη ευελιξία- της λειτουργίας τους.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Με τις αποφάσεις του 20ού Συνεδρίου όλο το Κόμμα, η Κομμουνιστική Νεολαία Ελλάδας, μπορούμε και πρέπει να πάρουμε όλα εκείνα τα συνδυασμένα μέτρα για να μπορέσουμε να ανταποκριθούμε στην αποστολή μας, να ηγηθούμε της πάλης της εργατικής τάξης, για την κοινωνική συμμαχία, στον αγώνα για την κατάκτηση της εξουσίας.

Προτείνουμε στο λαό και τη νεολαία τη συγκρότηση της Κοινωνικής Συμμαχίας, στην πάλη ενάντια στα μονοπώλια, τον καπιταλισμό, έτσι ώστε να έρθει η εργατική τάξη στην εξουσία, να κοινωνικοποιήσει τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, να αποδεσμεύσει τη χώρα από ΕΕ και ΝΑΤΟ, να διαγράψει μονομερώς το χρέος, να αποσυρθεί από στρατιωτικο-πολιτικές επεμβάσεις, από ιμπεριαλιστικούς πολέμους.

Προχωράμε με αποφασιστικότητα, γνώση, πείρα, θέληση. Πολύτιμο στήριγμά μας η νέα βάρδια του Κόμματος, η ηρωική Κομμουνιστική Νεολαία Ελλάδας.

Μαζί οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες με την τεράστια πείρα, την ανιδιοτέλεια, που με τη στάση τους διαπαιδαγωγούν τις νεότερες γενιές, αποτελούν παράδειγμα για όλους μας, αναγνωρίζεται η προσφορά τους ευρύτερα από τους απλούς ανθρώπους όλης της χώρας και διεθνώς.

Σύντροφοι και συντρόφισσες που έδωσαν και δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους ιδιαίτερα τα τελευταία 25 χρόνια για να ανασυγκροτηθεί το ΚΚΕ, να προχωρήσει η λαϊκή πάλη, να ανακουφιστεί ο λαός.

Καταφέραμε με τη συμβολή όλων να αντέξουμε στις θύελλες, να αναπτύξουμε τις επεξεργασίες μας, να μελετήσουμε πρωτοπόρα ζητήματα της στρατηγικής μας, να ανδρωθεί το Κόμμα.

Συνεχίζουμε όλοι και όλες μαζί, δυναμικά, κάθε μέρα, κάθε ώρα, ο καθένας και η καθεμιά από το μετερίζι του».

ΤΜΗΜΑ ΔΙΕΘΝΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ: Να απελευθερωθούν άμεσα οι χιλιάδες Παλαιστίνιοι από τις ισραηλινές φυλακές

Την άμεση απελευθέρωση των χιλιάδων Παλαιστινίων από τις ισραηλινές φυλακές απαιτεί με ανακοίνωσή του το Τμήμα Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ του ΚΚΕ, εκφράζοντας την αλληλεγγύη του στον αγώνα που ξεκίνησαν με απεργία πείνας. 

Η ανακοίνωση αναφέρει:

«Το ΚΚΕ εκφράζει την αλληλεγγύη του στον αγώνα που ξεκίνησαν στις 17/4/2017 χιλιάδες Παλαιστίνιοι πολιτικοί κρατούμενοι στις φυλακές του Ισραήλ και απαιτεί την άμεση απελευθέρωση των φυλακισμένων.

Το ΚΚΕ εκφράζει γενικότερα την αμέριστη αλληλεγγύη του στον αγώνα του Παλαιστινιακού λαού κατά της ισραηλινής κατοχής που διαρκεί για δεκαετίες, με ευθύνη των ΗΠΑ, ΕΕ, ΝΑΤΟ.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ έχει μεγάλες ευθύνες αφού, σε συνθήκες διαιώνισης της κατοχής και έντασης της ισραηλινής επιθετικότητας κατά του Παλαιστινιακού λαού, εφαρμόζει πολιτική εμβάθυνσης-ενίσχυσης των πολιτικό-στρατιωτικών και οικονομικών σχέσεων με το κράτος του Ισραήλ.

Το ΚΚΕ καλεί τον ελληνικό λαό να εντείνει την συμπαράσταση του στον αγώνα των Παλαιστινίων ενάντια στους εποικισμούς, τις φυλακίσεις και κάθε είδους μέτρων καταστολής, για ανεξάρτητο Παλαιστινιακό κράτος, στα σύνορα του 1967, με πρωτεύουσα την Α. Ιερουσαλήμ, με το λαό κυρίαρχο».

Ανακοίνωση του ΠΑΜΕ για την 1η Μάη

Όλοι στην Πρωτομαγιάτικη απεργιακή συγκέντρωση στο Σύνταγμα 10π.μ.

Εργατική Πρωτομαγιά 2017

Με τους εργαζόμενους όλων των χωρών για ένα κόσμο χωρίς εκμετάλλευση, πολέμους, προσφυγιά!

Εργαζόμενοι, άνεργοι, συνταξιούχοι, αυτοαπασχολούμενοι, φτωχομεσαία αγροτιά, νέοι και νέες

Τιμούμε την Εργατική Πρωτομαγιά, οργανώνοντας εδώ και τώρα την πάλη μας για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας!

Απεργούμε και συμμετέχουμε στις απεργιακές συγκεντρώσεις σε όλη τη χώρα.

Η αντεργατική – αντιλαϊκή βαρβαρότητα δεν έχει τέλος, αν δεν την σταματήσουμε με τη δύναμη της οργάνωσής μας, με την απόφασή μας να την ανατρέψουμε!

Πάνω στις προηγούμενες αιματηρές ανατροπές στη ζωή μας, έρχονται να προσθέσουν νέα μέτρα για την ενίσχυση των κερδών των μονοπωλιακών ομίλων για την καπιταλιστική ανάκαμψη.

Κυβέρνηση ΕΕ ΔΝΤ μαζί με τα κόμματα που ψήφισαν το 3ο μνημόνιο έχουν συμφωνήσει και με εκβιασμούς και απειλές θέλουν την ανοχή και συνενοχή των εργαζομένων για την απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, νέα μείωση μισθών και μεροκάματων, νέα άγρια φοροληστεία με την μείωση του αφορολόγητου, νέα επιδρομή στις συντάξεις, περιορισμό και απαγόρευση της συνδικαλιστικής δράσης, θεσμοθέτηση της ανταπεργίας για τους εργοδότες, εφαρμογή ειδικών οικονομικών ζωνών άγριας εκμετάλλευσης για τους εργαζόμενους και φορολογικού παραδείσου για τα αφεντικά, πλειστηριασμούς για τα σπίτια του λαού, ενεργοποίηση αυτόματου κόφτη για τις κοινωνικές παροχές σε υγεία, παιδεία και πολλά άλλα.

Καμία αναμονή, καμία ανοχή! Όλοι στον αγώνα σε κάθε χώρο δουλειάς, εργοστάσιο το εργοστάσιο, γραφείο το γραφείο, γειτονιά τη γειτονιά, στα χωριά, παντού! Μόνο αυτός ο δρόμος υπάρχει για τους εργαζόμενους!

Δούλοι στον 21^ο αιώνα δεν θα γίνουμε!

Η καπιταλιστική ανάπτυξη που επιδιώκουν θα θεμελιωθεί στην άγρια εκμετάλλευση, με την φθηνή δουλειά χωρίς δικαιώματα, με την καταστολή στους εργατικούς λαϊκούς αγώνες, με την καταλήστευση άλλων λαών, με το αιματηρό ξαναμοίρασμα των ενεργειακών πηγών, των αγορών, των δρόμων μεταφοράς, το αιματηρό ξαναχάραγμα των συνόρων.

Αυτό το βλέπουμε ξανά να εξελίσσεται ολοζώντανο μπροστά μας. Ολόκληρες περιοχές βρίσκονται μέσα στη φωτιά από την Ουκρανία, τη Μαύρη Θάλασσα, τα Βαλκάνια και το Αιγαίο ως την Ανατολική Μεσόγειο, την Εγγύς και Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική. Ο πόλεμος στη Συρία στον οποίο μπλέκονται ισχυρές καπιταλιστικές δυνάμεις όπως ΗΠΑ-ΕΕ-Ρωσία έχει στοιχίσει τη ζωή σε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους, έχει ξεριζώσει εκατομμύρια άλλους και το δράμα των προσφύγων συνεχίζεται με τον εγκλωβισμό τους.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ μπλέκει τη χώρα πιο βαθιά σε αιματηρούς ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Έφερε το ΝΑΤΟ στο Αιγαίο με πρόσχημα την αντιμετώπιση των προσφυγικών ροών, παίρνει ενεργά μέρος σε 13 Νατοϊκές επεμβάσεις από τα Βαλκάνια ως το Κέρας της Αφρικής. Σχεδιάζει την επέκταση των ΝΑΤΟϊκών βάσεων στη χώρα, όπως η Σούδα. Το ΝΑΤΟ δεν είναι παράγοντας σταθερότητας και ασφάλειας όπως λέει η κυβέρνηση. Είναι η δολοφονική μηχανή των ιμπεριαλιστών, δεν αναγνωρίζει σύνορα και κυριαρχικά δικαιώματα.

Όπου πήγε το ΝΑΤΟ έσπειρε το θάνατο και την καταστροφή.

Η ελληνική κυβέρνηση δίνει 4 δις ευρώ, το 2% του ΑΕΠ στο ΝΑΤΟ, το μεγαλύτερο ευρωπαϊκής χώρας, όσο ακριβώς οι αιματηρές περικοπές που συμφώνησε με ΕΕ και ΔΝΤ. Δίνει βάσεις, αεροδρόμια και λιμάνια, γη και ύδωρ στους φονιάδες των λαών. Συμμετέχει δραστήρια για το μοίρασμα των πετρελαίων, του φυσικού αερίου, των δρόμων μεταφοράς ενέργειας και αγωγών, των αγορών σε όφελος των συμφερόντων των ελληνικών μονοπωλιακών ομίλων.

Δεν θα ματώνουμε για τα κέρδη τους στην ειρήνη

Δεν θα γίνουμε κρέας για τα κανόνια τους στον πόλεμο!

Οι Ομοσπονδίες, τα εργατικά κέντρα, τα συνδικάτα, οι επιτροπές αγώνα και οι αγωνιστές συνδικαλιστές που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ τιμούμε την πρωτομαγιά δυναμώνοντας την πάλη μας ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Καλούμε τα συνδικάτα, όλους τους εργαζόμενους, τη νεολαία μαζί με τους εργαζόμενους και τις συνδικαλιστικές οργανώνεις των χωρών της ευρύτερης περιοχής.

Να απαιτήσουμε

Καμία συμμετοχή, καμία εμπλοκή της Ελλάδας στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις που εξελίσσονται και σε αυτές που ετοιμάζονται. Να γυρίσουν πίσω πλοία, αεροπλάνα, στρατιωτικές αποστολές. Κανένας φαντάρος έξω από τα σύνορα.

Όχι δαπάνες πολεμικές για το ΝΑΤΟ, αλλά για τις ανάγκες της εργατικής – λαϊκής οικογένειας. Έξω το ΝΑΤΟ από το Αιγαίο.

Όχι στην αλλαγή των συνόρων και των συνθηκών που τα κατοχυρώνουν.

Όχι στο μίσος των εθνικιστών. Αλληλεγγύη στους πρόσφυγες και στους μετανάστες. Απομόνωση σε όλους τους εργασιακούς χώρους της ναζιστικής εγκληματικής Χρυσής Αυγής.

Να κλείσει η βάση της Σούδας. Έξω η Ελλάδα από ΝΑΤΟ και ΕΕ.

Συνεχίζουμε τις αγωνιστικές παραδόσεις του κινήματός μας. Βαδίζουμε τον ίδιο δρόμο που χαράχτηκε από το Σικάγο του 1886, τη Θεσσαλονίκη του 1936, από τους 200 εκτελεσμένους κομμουνιστές στην Καισαριανή, από τις χιλιάδες επώνυμους και ανώνυμους αγωνιστές μέχρι τις μέρες μας!

Δυναμώνουμε την οργάνωσή μας, την ταξική ενότητά, την εργατική αλληλεγγύη!

Παλεύουμε για δουλειά για όλους με πλήρη δικαιώματα στη βάση των σύγχρονων αναγκών μας!

Με την εργατική τάξη στην πρωτοπορία, με την κοινωνική – λαϊκή συμμαχία μας, προχωράμε μπροστά για το μέλλον που μας ανήκει, για τη μεγάλη υπόθεση της απελευθέρωσης των εργατών και των καταπιεσμένων από τα δεσμά της εκμετάλλευσης!

Ζήτω η Εργατική Πρωτομαγιά!»

Όλοι στην Πρωτομαγιάτικη απεργιακή συγκέντρωση

στο Σύνταγμα 10π.μ.

«Ανέκδοτα» και διαστρέβλωση με στόχους…

Η εξωφρενική άποψη που ακούστηκε το τελευταίο χρονικό διάστημα από αστικά επιτελεία αλλά και φορείς του οπορτουνισμού, ότι το ΚΚΕ είναι «οπαδός του ευρώ», θα ήταν αστεία, μια ιστορία για …αγρίους, αν δεν έκρυβε πίσω της συγκεκριμένη σκοπιμότητα. Δηλαδή, σε συνθήκες που εντείνονται αστικοί προβληματισμοί και αντιπαραθέσεις εντός και εκτός Ελλάδας για το μέλλον της Ευρωζώνης, να πληγεί η μοναδική θέση που προβάλλει το ζήτημα της αποδέσμευσης από την ΕΕ κάτω από τη σημαία των εργατικών – λαϊκών συμφερόντων ως ζήτημα αδιαχώριστο από την πάλη για την εργατική εξουσία και την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων.

Μοιάζει πραγματικά για ανέκδοτο, για τον ελληνικό λαό που γνωρίζει καλά ότι το ΚΚΕ έχει αντιπαλέψει με απόλυτη συνέπεια την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ, στην ΕΕ και την Ευρωζώνη, αποκαλύπτοντας έγκαιρα, όταν όλοι οι άλλοι μιλούσαν για «κοσμογονία», τον πραγματικό, αντιδραστικό, ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα της αλλά και το γεγονός ότι οι συμβιβασμοί και οι ενώσεις των καπιταλιστών, όσο προωθημένες και αν είναι, είναι προσωρινοί, δεν αναιρούν τους ανταγωνισμούς. Ενώ προειδοποίησε για τις αρνητικές συνέπειες στη ζωή της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. Το ΚΚΕ δηλαδή εξ αρχής αντιτάχθηκε στην ΕΟΚ και μετέπειτα στην ΕΕ από ταξική σκοπιά, απ’ τη σκοπιά του συμφέροντος των εργατικών – λαϊκών δυνάμεων.

Αυτό δεν πτοεί αστικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις που ποντάροντας στην γκεμπελίστικη τακτική «πες – πες κάτι θα μείνει» και «όσο πιο μεγάλο το ψέμα τόσο πιο πιστευτό», κλιμάκωσαν τη βδομάδα που πέρασε την ομοβροντία διαστρέβλωσης της θέσης του ΚΚΕ, στον απόηχο του 20ού Συνεδρίου του Κόμματος.

Καθόλου τυχαία η περίοδος…

Η περίοδος που επιλέγεται να εξαπολυθεί αυτή η επίθεση κάθε άλλο παρά τυχαία είναι.

Στα αστικά επιτελεία έχει ανοίξει στα γεμάτα ο προβληματισμός για το μέλλον της ΕΕ και του ευρώ, με τις φυγόκεντρες τάσεις στο εσωτερικό της ιμπεριαλιστικής ένωσης να μεγαλώνουν, τροφοδοτώντας και το αστικό ρεύμα του «ευρωσκεπτικισμού» ως αποτέλεσμα της στροφής τμημάτων του κεφαλαίου σε μέτρα «προστατευτισμού» των καπιταλιστικών οικονομιών.

Σε ένα τέτοιο ρευστό τοπίο, που σηματοδοτείται από τις δυσκολίες στην ανάκαμψη του κεφαλαίου, την όξυνση των ενδοαστικών ανταγωνισμών και εξελίξεις όπως το Brexit, ενδεικτικές του ότι η αστική τάξη κάθε χώρας κάθε άλλο παρά «δογματική» είναι σε ό,τι αφορά τις διεθνείς συμμαχίες της όταν πρόκειται για την υπεράσπιση των συμφερόντων και της κερδοφορίας της, καταρτίζονται και εξετάζονται τα σχέδια και της εγχώριας αστικής τάξης.

Η οποία την ίδια ώρα που επιδιώκει την παραμονή της Ελλάδας στην ΕΕ και την Ευρωζώνη, κάνοντας συνεχείς επικλήσεις στην ανάγκη «συνοχής» της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας και διατήρησης της δικής της θέσης στον «πυρήνα» της, ταυτόχρονα προετοιμάζεται, αν και εφόσον υποχρεωθεί, να διαχειριστεί οικονομικά και πολιτικά μια πιθανότητα εξόδου. Με τμήματά της να την προκρίνουν ήδη ως πιο συμφέρουσα λύση για τη θωράκιση της κερδοφορίας τους.

Τα διλήμματα του κεφαλαίου δεν είναι διλήμματα του λαού

Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, είναι λογικό για το κεφάλαιο να «ζυγίζει» τις επιλογές που έχει μπροστά του. Να το ενδιαφέρει π.χ. σε τι «νόμισμα» θα μετρά τα κέρδη του, που σε κάθε πιθανό ενδεχόμενο θα βασίζονται στην ένταση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης και στο φτήνεμα της εργατικής δύναμης. Να έχει έγνοια για το αν το νόμισμα με το οποίο συναλλάσσεται στις διεθνείς αγορές διευκολύνει βασικούς στόχους του για την ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας, όπως π.χ. τη στήριξη κλάδων που θα λειτουργούν ως «ατμομηχανή», την προσέλκυση κεφαλαίων και άμεσων ξένων επενδύσεων κ.ο.κ. Να υπολογίζει αν το νόμισμα στο οποίο θα μετρά τις επενδύσεις του θα είναι περισσότερο ή λιγότερο υποτιμημένο, με ποιο άλλο διεθνές νόμισμα θα συνδέεται κ.τ.λ. Είναι λογικό, από τη σκοπιά των συμφερόντων της, η αστική τάξη να εξετάζει το ερώτημα αν ένας άλλος δρόμος απαξίωσης των συσσωρευμένων κεφαλαίων, αυτός της εξωτερικής υποτίμησης με ταυτόχρονη ενίσχυση της «επεκτατικής νομισματικής πολιτικής», μπορεί να διευκολύνει περισσότερο το καθάρισμα του πεδίου από τα συσσωρευμένα κεφάλαια που προκάλεσαν την καπιταλιστική κρίση και σήμερα εμποδίζουν το πέρασμα σε φάση ανάκαμψης.

Από την ανάποδη, από τη σκοπιά της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, είναι παραπάνω από φανερό και ότι η συζήτηση αυτή δεν αφορά τα συμφέροντά τους και ότι δεν πρέπει να πέσουν στην παγίδα που στήνεται: Να επιλέξουν δηλαδή συνταγές χρεοκοπίας τους, να επιλέξουν σε τι νόμισμα θα μετράνε τις απώλειες στο εισόδημά τους, με ποιο τρόπο θα μεγαλώσει η σχετική και απόλυτη εξαθλίωσή τους, αφού έτσι κι αλλιώς θα βασιλεύουν η καπιταλιστική εκμετάλλευση και το κυνήγι του κέρδους, αφού η επιχείρηση καπιταλιστικής ανάκαμψης έχει ως προϋπόθεση την ένταση της εκμετάλλευσης. Με την εξουσία και την οικονομία στα χέρια του κεφαλαίου, σε συνθήκες καπιταλισμού, δηλαδή, είναι παραπάνω από βέβαιο ότι ο λαός θα κληθεί να πληρώσει το τίμημα της εξόδου, όπως σήμερα πληρώνει το τίμημα της παραμονής στην Ευρωζώνη.

Ανάμεσα στα εργατικά – λαϊκά συμφέροντα και σε αυτά του κεφαλαίου υπάρχει άβυσσος. Τα διλήμματα του κεφαλαίου δεν είναι διλήμματα του λαού.

Μάταια προσπαθούν αστικά επιτελεία…

Επειδή, λοιπόν, η θέση του ΚΚΕ είναι καρφί στο μάτι αυτών των προβληματισμών, ακολουθούν το δρόμο της διαστρέβλωσης με σκοπό να την ακυρώσουν!

Δεν είναι, για παράδειγμα, τυχαίο ότι λίγο – πολύ σε άρθρο της η «Αυγή» προσπάθησε, «διαβάζοντας» τις θέσεις του Κόμματος ως «αντίθεση» με την έξοδο από το ευρώ, να δικαιώσει την πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ (!) και την απόφασή της να μην επιλέξει τάχα τη «ρήξη» με την Ευρωζώνη το καλοκαίρι του 2015, ψηφίζοντας το 3ο μνημόνιο! Αυτά σε συνθήκες που δεν είχε ακόμα κλείσει η νέα αντιλαϊκή συμφωνία και ενώ διάφορα αστικά επιτελεία αναφέρονταν σε κλίμα καλοκαιριού 2015. Λίγο ακόμα και θα έλεγαν ότι οι κομμουνιστές καλούσαν τους εργαζόμενους στις συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ την Παρασκευή για να πανηγυρίσουν για το νέο αντιλαϊκό πακέτο…

Αλλοι πάλι επίμονα αναζητούσαν σημείο επαφής ανάμεσα στο ΚΚΕ και σε αστικά κόμματα με κριτήριο ότι το ΚΚΕ δεν θέλει «επιστροφή στη δραχμή»…

…και οπορτουνιστές

Στη λαθροχειρία συνέχισε να πρωτοστατεί και η ΛΑΕ, που αφού θήτευσε στην κυβέρνηση ανοίγοντας το δρόμο για το 3ο μνημόνιο, είδε το «φως το αληθινό» και πλέον λέει ανοιχτά ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος για την εξασφάλιση ρευστότητας και φθηνού χρήματος για το κεφάλαιο, παρά η επιλογή «εθνικού νομίσματος». Και από κοντά δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που θέτουν ως όρο για την «αντικαπιταλιστική ανατροπή» την αλλαγή νομίσματος, δουλεύοντας στο πλάι της ΛΑΕ και αναπαράγοντας όλη τη σαβούρα περί «μεταβατικών σχεδίων», όπως η καπιταλιστική δραχμή, που θα ανοίξει δήθεν το δρόμο για γενικότερες «ρήξεις και μετατοπίσεις»…

Ενοχλούνται, επειδή το ΚΚΕ αποκαλύπτει ότι η καπιταλιστική Ελλάδα με «εθνικό νόμισμα» δεν συνιστά ρήξη προς όφελος του λαού, ότι η υιοθέτηση ενός πιο υποτιμημένου νομίσματος δεν μπορεί να αποτελέσει κρίκο βελτίωσης της ζωής της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, όπως εξάλλου δείχνουν και τα παραδείγματα των καπιταλιστικών κρατών με εθνικά νομίσματα που εκείνοι κρύβουν. Οτι την υποτίμηση θα την πληρώσει και αυτή η εργατική τάξη. Αλλά και επειδή το ΚΚΕ καλεί από τώρα το λαό σε τέτοιες συνθήκες να μην κάτσει αμήχανα με σταυρωμένα τα χέρια, να μη συναινέσει να πληρώσει ξανά τη νύφη για λογαριασμό του κεφαλαίου αλλά να οργανωθεί αποφασιστικά ο αγώνας ενάντια στις επιπτώσεις της υποτίμησης και της όποιας αλλαγής νομίσματος. Να συνδέσει αυτή του την πάλη με τον αγώνα για πραγματική ρήξη με το κεφάλαιο και την εξουσία του.

Ενοχλούνται πολύ περισσότερο που το ΚΚΕ λέει καθαρά ότι όσες πολιτικές δυνάμεις προβάλλουν έναν τέτοιο στόχο ως «λύση» ή ως ενδιάμεσο στόχο για ριζικές αλλαγές τουλάχιστον αντικειμενικά στηρίζουν τις θέσεις τμημάτων του κεφαλαίου που βλέπουν με καλό μάτι ένα τέτοιο ενδεχόμενο, αποκαλύπτοντας έτσι ότι πίσω από την αντικαπιταλιστική τους συνθηματολογία προβάλλει ο καθ’ όλα αστικός ευρωσκεπτικισμός.

Κρυστάλλινη η θέση του ΚΚΕ

Δυστυχώς για όλους αυτούς, η θέση του ΚΚΕ, η συνεπής στάση του όλα αυτά τα χρόνια με κριτήριο όχι ποιοι επιχειρηματίες βγαίνουν χαμένοι ή κερδισμένοι αλλά τα εργατικά – λαϊκά συμφέροντα, δεν προσφέρεται για λαθροχειρία.

Αν πάντως αγνοούν – που δεν το πιστεύουμε – τη δράση και τη σταθερή θέση του ΚΚΕ, μπορούν να διαβάσουν και την Απόφαση του 20ού Συνεδρίου του ΚΚΕ που δημοσιεύει σήμερα ο «Ριζοσπάστης». Θα «ανακαλύψουν» τότε την κρυστάλλινη θέση του Κόμματος:

«Ο ελληνικός λαός μπορεί και πρέπει να επιλέξει ο ίδιος – με τη θέληση και τη δράση του – την έξοδο από την ΕΕ, να βάλει αυτόν το στόχο στην προμετωπίδα των συνθημάτων του, οργανώνοντας την πάλη του με τέτοιον τρόπο, ώστε να διεκδικήσει ταυτόχρονα τα «κλειδιά» της οικονομίας, τον πλούτο που παράγει, με το πέρασμα της εξουσίας στα δικά του χέρια. Αυτό αποτελεί πραγματική εναλλακτική λύση προς όφελος του λαού και αξίζει κάθε θυσία (…)

Το εργατικό – λαϊκό κίνημα στην Ελλάδα και σε όλη την Ευρώπη, με συντονισμένα χτυπήματα και συνολική αντεπίθεση, να αξιοποιήσει τις όποιες αντιθέσεις στην Ευρωζώνη και την ΕΕ που δημιουργούν ρήγματα, για να ενισχύσει την πάλη για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου, την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας σε κάθε χώρα, που θα προωθήσει και θα οργανώσει την κοινωνική ιδιοκτησία, τον κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό της οικονομίας και των υπηρεσιών, την παραγωγική ανάπτυξη σε όφελος του λαού».

Τ. Γ.

Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ για την επίθεση των ΗΠΑ στη Συρία

Σε ανακοίνωσή του για την επίθεση των ΗΠΑ στη Συρία, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ αναφέρει:

 

«Το ΚΚΕ καταδικάζει την επίθεση των ΗΠΑ ενάντια στη Συρία, με τη χρησιμοποίηση πυραύλων από αμερικανικά πλοία που βρίσκονται στη Μεσόγειο και εκφράζει την αλληλεγγύη του στον πολύπαθο συριακό λαό.

Οι λαοί γνωρίζουν πως οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους, που δημιούργησαν τις εγκληματικές οργανώσεις, τύπου «Αλ Κάιντα» και «Ισλαμικό Κράτος», προβάλλουν και αξιοποιούν προσχήματα για να δικαιολογούν τις επεμβάσεις και τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους στη Συρία, στο Ιράκ, στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Βορείου Αφρικής, η οποία αποτελεί πεδίο οξύτατων ανταγωνισμών, με θύματα τους λαούς. Αυτό έκαναν και στο παρελθόν.

Οι εξελίξεις αποδεικνύουν την επικίνδυνη πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, η οποία εμπλέκει βαθύτερα τη χώρα στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, διαθέτοντας μεταξύ των άλλων τη στρατιωτική βάση της Σούδας και άλλες στρατιωτικές βάσεις και υποδομές για επιχειρήσεις των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στην περιοχή.

Το ΚΚΕ απαιτεί να κλείσει τώρα η βάση της Σούδας και οι άλλες στρατιωτικές βάσεις. Να απεμπλακεί η χώρα από τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και πολέμους».

ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 7 ΑΠΡΙΛΗ ΜΕ ΤΟ ΠΑΜΕ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ Ανακοίνωση για την απειλή απαγόρευσης του ΚΚ Βενεζουέλας από το Εθνικό Εκλογικό Συμβούλιο

Σε ανακοίνωση του για την απειλή απαγόρευσης του ΚΚ Βενεζουέλας από το Εθνικό Εκλογικό Συμβούλιο της χώρας το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ αναφέρει:

«Το ΚΚΕ καταδικάζει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο την απειλή απαγόρευσης του ΚΚ Βενεζουέλας από το Εθνικό Εκλογικό Συμβούλιο της χώρας, στέκεται αποφασιστικά στο πλευρό των κομμουνιστών και θα εντείνει τις προσπάθειες να εκφραστεί μαζικά η διεθνιστική αλληλεγγύη.

Η απόπειρα ενάντια στο ΚΚΒ  βασίζεται στην ενεργοποίηση ενός νόμου που ψηφίστηκε το 1965 από το αστυνομοκρατικό, αντικομμουνιστικό καθεστώς της εποχής, που  επεδίωκε να επιβάλει επιπρόσθετους μηχανισμούς ελέγχου της πολιτικής δραστηριότητας.

Το Εθνικό Εκλογικό Συμβούλιο ζητάει προκλητικά από το Κομμουνιστικό Κόμμα Βενεζουέλας να υποβάλει τις καταστάσεις των μελών του, προκειμένου να «ανανεωθεί» η νομιμοποίησή του ως αναγνωρισμένο κόμμα και τα στοιχεία αυτά θα είναι τόσο στα χέρια του κρατικού μηχανισμού όσο και προσβάσιμα στο διαδίκτυο.

Η απόπειρα αυτή ενάντια στο ΚΚΒ, τον πιο συνεπή υπερασπιστή των συμφερόντων της εργατικής τάξης και των λαϊκών δικαιωμάτων, σημειώνεται σε μια στιγμή που εκδηλώνονται με ένταση τα αδιέξοδα και η κρίση του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης στη χώρα, οξύνονται οι απειλές ενάντια στο λαό και το λαϊκό κίνημα.

Η κυβέρνηση της χώρας και οι πολιτικές δυνάμεις που στηρίζουν ή ανέχονται αυτή την επίθεση αναλαμβάνουν μεγάλες ευθύνες.

Η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα πρέπει να βγάλουν συμπεράσματα και να υπερασπιστούν το ΚΚΒ από τη νέα αυτή επίθεση και να πάρουν υπόψη τους την ιστορική πείρα που δείχνει ότι οι επιθέσεις στους κομμουνιστές αποτελούν πάντοτε τον προάγγελο γενικότερων χτυπημάτων των λαϊκών δικαιωμάτων και κατακτήσεων.

Το ΚΚΕ εκφράζει την αμέριστη υποστήριξή του στο Κομμουνιστικό Κόμμα Βενεζουέλας και την απόφασή του να μην παραδώσει στοιχεία των μελών του στο αστικό κράτος και στέκεται αλληλέγγυο με την πανεθνική κινητοποίηση που διοργανώσει το ΚΚΒ στις 7 Απρίλη ενάντια στην απόπειρα να τεθεί εκτός νόμου το κόμμα». 

O δικός μας σύντροφος Λευτέρης έφυγε όπως περπάτησε, ΟΡΘΙΟΣ!

    Γεια και χαρά σου Σύντροφε, παίρνουμε με τιμή την σκυτάλη της δρακογενιάς σου και σηκώνουμε ψηλά την σημαία και τα ιδανικά του ΚΚΕ!

Ανακοίνωση του ΚΚΕ για το θάνατο του σ. Λευτέρη Αναστασάκου

    Το ΚΚΕ με μεγάλη θλίψη αποχαιρετά τον παλαίμαχο αγωνιστή της ΕΑΜικής Αντίστασης και μαχητή του Δημοκρατικού Στρατού σύντροφο Λευτέρη Αναστασάκο, που έφυγε σήμερα από τη ζωή σε ηλικία 88 χρονών.

    Ο σ. Λ. Αναστασάκος γεννήθηκε το 1928 στη Λακωνία, γιος αγροτικής οικογένειας, που αφιερώθηκε στο σύνολό της στους αγώνες της ΕΑΜικής Αντίστασης και του ΚΚΕ. Ο πατέρας του υπήρξε ΕΑΜίτης και εκτελέστηκε το 1946 στη Λακωνία από τους Χίτες, η μητέρα του φυλακίστηκε και βασανίστηκε στο Γύθειο, στην Ακροναυπλιά και στο στρατόπεδο ΑΣΟ Κορίνθου. Έχασε ακόμα 2 αδέλφια, ο ένας εκτελέστηκε στα 29 του από τους Χίτες στο Γουδή και ο δεύτερος, 19 χρονών, ΕΛΑΣίτης, σκοτώθηκε στη Μάχη της Καλαμάτας από τους Ταγματασφαλίτες.

    Ο σύντροφος Λευτέρης Αναστασάκος ακολούθησε τον αγωνιστικό δρόμο της οικογένειάς του, το 1944 σε ηλικία 16 χρονών οργανώθηκε στην ΕΠΟΝ, ενώ το 1946, φεύγοντας από το Γύθειο, οργανώθηκε στο Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας. Έλαβε μέρος σε πολλές μάχες και τραυματίστηκε βαριά στα πόδια και στον αυχένα. Με την υποχώρηση του ΔΣΕ, το 1949, πιάστηκε από τους Χίτες στη Σκάλα Λακωνίας και ξεκίνησε μια πολυετής «θητεία» απάνθρωπων και σκληρών βασανισμών για το σ. Λευτέρη ως κρατούμενος και ως φαντάρος. Φυλακίστηκε για 2 χρόνια στην Τρίπολη, στο Γύθειο και την Ακροναυπλιά. Στη συνέχεια μεταφέρθηκε στο κολαστήριο της Μακρονήσου.

    Τη δεκαετία του 1950 δούλεψε για την ΕΔΑ και για τους «Λαμπράκηδες» αναλαμβάνοντας πολλές υπεύθυνες θέσεις στην Αθήνα και στη γενέτειρά του. Με την επιβολή της δικτατορίας πιάνεται ξανά και εκτοπίζεται στο Λακκί Λέρου για 13 μήνες, όταν και απολύθηκε μαζί με τους υπέργηρους και τους βαριά άρρωστους, όντας και ο ίδιος άρρωστος.

    Το 1969 ο σ. Λευτέρης Αναστασάκος οργανώθηκε στο ΚΚΕ, το οποίο υπηρέτησε μέχρι την τελευταία του πνοή. Ανέλαβε υπεύθυνες κομματικές θέσεις στις Οργανώσεις του Υμηττού και της Ηλιούπολης, καθώς και στην Επιτροπή Ειρήνης, ενώ από το 1976 εργάστηκε ως λογιστής στην έδρα της ΚΕ του Κόμματος.

    Ο σ. Λευτέρης Αναστασάκος τίμησε τον τίτλο του μέλους και του στελέχους του ΚΚΕ, έδωσε όλη του τη ζωή στους αγώνες του Κόμματος και του λαού, τάχθηκε και υπερασπίστηκε τον επαναστατικό χαρακτήρα του ΚΚΕ.

    Η κηδεία του συντρόφου Λ. Αναστασάκου θα γίνει την Κυριακή 2 Απρίλη και ώρα 15.00 στο Μαυροβούνι Γυθείου και θα είναι πολιτική.

    Το ΚΚΕ εκφράζει τα πιο θερμά του συλλυπητήρια στην οικογένειά του

Ο Μπελογιάννης ζει, γιατί το κίνημα που τον έθρεψε ζει και αναπτύσσεται

Υπό το σύνθημα «Ούτε σε ξερονήσια ούτε σε φυλακές, ποτέ τους δεν λυγίσαν οι κομμουνιστές» ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, ανέβηκε στο βήμα της εκδήλωσης για να απευθύνει χαιρετισμό για τα εγκαίνια του Μουσείου «Νίκος Μπελογιάννης» στην Αμαλιάδα. 

Αναλυτικά ο χαιρετισμός:

«Αγαπητοί φίλοι και σύντροφοι, συναγωνιστές και συναγωνίστριες,

Βρισκόμαστε σήμερα εδώ στην Αμαλιάδα, σε αυτή την όμορφη πόλη της Ηλείας, στην πόλη που γεννήθηκε κι έκανε και τα πρώτα του αγωνιστικά βήματα ο κομμουνιστής ήρωας Μπελογιάννης.

Ο Μπελογιάννης, άξιο τέκνο, ηγετικό στέλεχος του ΚΚΕ, ήρθε με κομματική αποστολή στην Ελλάδα, μετά την ήττα του ΔΣΕ, για την ανασυγκρότηση των παράνομων οργανώσεων του ΚΚΕ. Ακολούθησε η σύλληψή του, τα βασανιστήρια, η παλικαρίσια στάση του, οι δίκες και οι καταδίκες σε θάνατο, παρά το τεράστιο κύμα συμπαράστασης που αναπτύχθηκε σε όλο τον κόσμο.

Ο Μπελογιάννης ζει, γιατί το κίνημα που τον έθρεψε και τον διαπαιδαγώγησε, ζει και αναπτύσσεται. Μέσα σ’ αυτό το κίνημα, σ’ αυτό το Κόμμα, το ΚΚΕ, έμαθαν όλοι οι «Μπελογιάννηδες» να παλεύουν «χωρίς ύπνο και ξεκούραση, για να φτιάξουν έναν κόσμο στο μπόι των ονείρων και των ανθρώπων».

Ο Μπελογιάννης έκανε το καθήκον του. Τίμησε τους νεκρούς των εργατικών αγώνων του μεσοπολέμου, του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ, του ΔΣΕ, των αγώνων για τα κοινωνικά δικαιώματα, ήταν άξιος συνεχιστής τους, υπηρέτησε την κοινωνική πρόοδο για το λαό συνολικά. Γι’ αυτό δεν θεωρούμε ότι είναι ήρωας μόνο για το ΚΚΕ. Ο ηρωισμός του, το παράδειγμά του, σε περίοδο ήττας του εργατικού λαϊκού κινήματος, δείχνει πώς ανοίγει ο δρόμος, κρατιέται η φλόγα αναμμένη και στις πιο σκοταδιστικές περιόδους.

Το ΚΚΕ στέκεται μπροστά στο μνημείο, στο μουσείο, στα κείμενα του Νίκου Μπελογιάννη, στις εκδηλώσεις που τιμούν τη μνήμη του, με την πεποίθηση ότι συνεχίζει στις σημερινές συνθήκες τον αγώνα για τον οποίο εκείνος θυσιάστηκε.

Το ΚΚΕ διδάσκεται από την ιστορία του Ν. Μπελογιάννη, των Μπελογιάννηδων, των χιλιάδων ηρώων. Με μεγαλύτερη απαιτητικότητα βλέπει την ευθύνη του στις σημερινές συνθήκες υποχώρησης του εργατικού λαϊκού κινήματος παγκόσμια. Για την ταξική πολιτική αφύπνιση των εργατικών λαϊκών δυνάμεων, για να πάρουν τη ζωή στα χέρια τους.

«Αντί να διαλέξω τη ζωή της καριέρας – και μπορούσα εύκολα να δημιουργήσω τέτοια – προτίμησα μια ζωή γεμάτη διωγμούς, στερήσεις, πόνους και δάκρυα», έγραφε στο στερνό του γράμμα ο ήρωας κομμουνιστής ηγέτης. Ακριβώς απ’ αυτήν την περιφρόνηση της ταπεινωτικής ευκολίας, της ρουτίνας, της συνεχούς πάλης με το καθημερινό, ακόμα και αυτές τις ίδιες τις ανθρώπινες ανάγκες, εμπνεύστηκαν οι αγωνιστές τη βαθιά αγάπη για τον άνθρωπο, το ευτυχισμένο μέλλον του, τη λευτεριά της πατρίδας, τη λευτεριά του εργάτη και όλων των καταπιεσμένων.

Φίλες και φίλοι,

Σε περιόδους ήττας, δυσκολιών, πολύτιμες υπηρεσίες στον αντίπαλο προσέφεραν τότε και προσφέρουν πάντα, οι ριψάσπιδες του κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος.

Όσοι έριξαν το ανάθεμα στη σοσιαλιστική οικοδόμηση του 20ου αιώνα, απαρνήθηκαν τη σοσιαλιστική προοπτική, συνθηκολογούν με τον καπιταλισμό και σπέρνουν την ηττοπάθεια και τη μοιρολατρία στο λαό, στο όνομα του ρεαλισμού της υποταγής και του αρνητικού συσχετισμού, δικαιολογώντας με αυτόν τον τρόπο της διάψευση των υποσχέσεων, τον ευτελισμό των προσδοκιών.

Φτάνουν σε σημείο να πλασάρουν το συμβιβασμό τους, μιλώντας για «επαναστάσεις» και «ανατροπές», εμφανίζοντας τον εαυτό τους ως συνεχιστές της ΕΑΜικής παράδοσης, των επαναστατικών παραδόσεων, των μεγάλων ταξικών και απελευθερωτικών αγώνων.

Κάνουν απεγνωσμένες προσπάθειες να εμφανιστούν ως συνεχιστές του αγώνα του ηρωικού ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ της ΕΠΟΝ, του ΔΣΕ, της ΕΔΑ των δεκαετιών του ’50 και του ’60, προσπαθώντας να καπηλευτούν αγώνες του λαού μας και φυσικά πάντα αποκόβοντας από αυτούς τους αγώνές το πραγματικό, το ριζοσπαστικό περιεχόμενο τους.

Αυτό που διδάσκει όμως η ΕΑΜική εθνική αντίσταση, οι αγωνιστές σαν τον Μπελογιάννη, είναι η ασυμβίβαστη και αδιάλλακτη πάλη, όταν όλα τα «σκιάζει η φοβέρα και τα πλακώνει η σκλαβιά». Είναι το να μην υποτάσσεσαι σε έναν αρνητικό συσχετισμό δύναμης, σε έναν αντίπαλο που μπορεί να φαντάζει πανίσχυρος.

Έχουμε βαθιά εμπιστοσύνη στην δύναμη του δίκιου της εργατικής τάξης, του λαού μας. Είναι βαθύ πιστεύω μας, αυτό που έγραφε ο μεγάλος μας ποιητής Γιάννης Ρίτσος από τον Άη Στράτη την ημέρα τη δολοφονίας του Μπελογιάννη:

«Εσύ απόδειξες, Νίκο,

πόσο μικρά είναι αυτή την ώρα τα όνειρα,

η ψάθινη πολυθρόνα του περιβολιού,

το πράσινο τραπεζάκι, η σιγουριά από τα κάγκελα του κρεβατιού τις νύχτες πόσο μικρά

μπροστά στο μπόι της χαράς να πεθαίνεις για τη χαρά του κόσμου»…

Αυτό είναι το μεγαλείο. Χιλιάδες βαθιές ρίζες μέσα στο λαό. Θάλασσες κόκκινα γαρύφαλλα στα χέρια αγωνιστών, άξιων συνεχιστών, που δεν θα τα αφήσουμε να μαραθούν ποτέ…

Όπως έγραψε ο Μπελογιάννης: «Αντλείς απέραντες κι ανεξάντλητες δυνάμεις από την πίστη σου στο κόμμα και στη νίκη».

Σήμερα βρίσκονται μαζί μας, ανάμεσά μας, στο μυαλό και την καρδιά μας, όλοι όσοι βασανίστηκαν, φυλακίστηκαν, εξορίστηκαν, εκτελέστηκαν, έφυγαν από τη ζωή.

Όσοι αγωνίζονται να τα βγάλουν πέρα σε δύσκολες συνθήκες της κρίσης, συνταξιούχοι που τους κόβουν τη σύνταξη, επαγγελματίες που βάζουν λουκέτο, εργάτες που περιπλανώνται άνεργοι, φοιτητές και σπουδαστές που παλεύουν να πάρουν το πτυχίο, με ανασφάλεια, χωρίς δουλειά ή μεταναστεύοντας στο εξωτερικό, αγροτόπαιδα που ξεκληρίστηκαν από τα χωράφια τους ελέω ΚΑΠ και EE, υπάλληλοι με διαθεσιμότητες που απολύθηκαν.

65 χρόνια από τότε που ο Μπελογιάννης και οι σύντροφοι του οδηγήθηκαν στο τόπο της θυσίας, το γαρύφαλλο της θυσίας τους ανθίζει πάντα, αγέραστο στη λαϊκή μνήμη.

Ας αποτελέσει αυτό το Μουσείο, αυτή η έκθεση της ζωής και της πορείας του Νίκου Μπελογιάννη, εδώ στην Αμαλιάδα, τόπο προσκυνήματος, ζωντανής και δημιουργικής μνήμης, για τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας, τις μελλοντικές γενιές που παίρνουν τη σκυτάλη.

Γιατί η ιστορική γνώση και μνήμη είναι δύναμη.

Ομαδικά, σχολεία, σχολές, από όλη τη χώρα, οι νέοι της ΚΝΕ, άλλες οργανώσεις νεολαίας, να το επισκέπτονται με οργανωμένες εκδρομές, καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου. Αυτό σκοπεύουμε να κάνουμε στην πορεία για το γιορτασμό το 2018, των 100 χρόνων του τιμημένου ΚΚΕ.

Καλή δύναμη σε όλους και όλες με υγεία και αγωνιστικότητα».

Παράδοση του όπλου του Ν. Μπελογιάννη στο Μουσείο από τον Δ. Κουτσούμπα

 

Το όπλο που είχε ο Νίκος Μπελογιάννης όταν ήταν πολιτικός επίτροπος στο Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας, παρέδωσε μαζί με τη θήκη του, στο Μουσείο ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας, στο πλαίσιο της εκδήλωσης των εγκαινίων. Στον χώρο έγινε ξενάγηση των παραβρισκομένων.

Νωρίτερα, στην εκδήλωση που διοργανώθηκε από το δήμο Ηλιδας και είναι υπό την αιγίδα της Βουλής, μίλησαν ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας ενώ χαιρέτισαν ο δήμαρχος Ηλιδας, Χρήστος Χριστοδουλόπουλος και ο πρόεδρος της Βουλής, Νίκος Βούτσης. Επίσης, έγινε κατάθεση στεφάνων στο μνημείο του Ν. Μπελογιάννη. 

Αρθρο του Δημήτρη Κουτσούμπα στην εφημερίδα «Ναυτεμπορική» για τα 60 χρόνια από την ίδρυση της ΕΕ

    Σε άρθρο του στην εφημερίδα «Ναυτεμπορική», ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας, για τα 60 χρόνια από την ίδρυση της ΕΕ αναφέρει:

 

    «Η επέτειος των 60 χρόνων από την ίδρυση της ΕOK και στη συνέχεια της EE γιορτάζεται από τους ιδρυτές της που είναι τα καπιταλιστικά κράτη – μέλη, τα μονοπώλια των ευρωπαϊκών χωρών. Γιατί η ΕΕ, είναι δικό τους δημιούργημα για τα δικά τους συμφέροντα. Δεν γιορτάζεται από τους λαούς των κρατών – μελών της, γιατί η ΕΕ δεν ήταν ποτέ, δεν είναι, ούτε μπορεί να γίνει ΕΕ των λαών.

    Στο ερώτημα ποιος ωφελήθηκε, οι λαοί ή τα μονοπώλια απαντούν τα εκατομμύρια των ανέργων, των φτωχών, των άστεγων, των ξεριζωμένων, των ανθρώπων που πρέπει να ζήσουν με λιγότερο από ένα ευρώ την ημέρα. Απαντούν όμως και οι λαοί της Γιουγκοσλαβίας, της Μ. Ανατολής, της Β. Αφρικής εναντίον των οποίων η ΕΕ εξαπόλυσε πολέμους κι επεμβάσεις μαζί με τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ.

    Και στη χώρα μας ο μεγάλος ωφελημένος ήταν το κεφάλαιο, το οποίο θωράκισε την πολιτική εξουσία του, βρήκε νέες αγορές, ιδιαίτερα στις βαλκανικές χώρες. Το γεγονός αυτό δεν αναιρείται από την εκδήλωση της κρίσης, η οποία επιδείνωσε τη θέση της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας στο πλαίσιο της Ευρωζώνης και της ΕΕ.

    Επιβεβαιώνεται η εκτίμηση μας ότι η συνοχή της ΕΕ και της Ευρωζώνης θα δοκιμαστεί περισσότερο το επόμενο διάστημα, μπορεί να πάρει διαφορετικές μορφές, όχι μόνο αποπομπής χωρών αλλά και ΕΕ – ευρωζώνης διαφορετικών ταχυτήτων κλπ.

    Το ΚΚΕ από την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΕ αποκάλυψε στο λαό τους στόχους, τις επιδιώξεις της, προειδοποίησε για το Μάαστριχτ, την ΟΝΕ, αντιπάλεψε τις αντιλαϊκές αντεργατικές πολιτικές της, κόντρα στους μύθους της σύγκλισης και της αλληλεγγύης, του μονόδρομου, του «μπαμπούλα» της απομόνωσης που πρόβαλαν τότε το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ. Αλλά και των αυταπατών του ΣΥΡΙΖΑ ότι η ΕΕ μπορεί να γίνει φιλολαϊκή. Σήμερα, τη θέση αυτών των χρεοκοπημένων στα μάτια των λαών μύθων, παίρνουν νέοι παραλλαγμένοι, όπως η «επιστροφή της ΕΕ στις ρίζες της, απ’ τις οποίες» –δήθεν- «ξεστράτισε». Στη νέα εξαπάτηση πρωταγωνιστεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.

    Το ΚΚΕ προβάλλει το μόνο φιλολαϊκό δρόμο της αποδέσμευσης από την ΕΕ, για ανάπτυξη σε όφελος του λαού, με την εργατική τάξη στην εξουσία. Η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ εκφράζει, δίνει διέξοδο στη λαϊκή δυσαρέσκεια που δυναμώνει απέναντι στην ΕΕ. Αχρηστεύει τις παγίδες που στήνουν τμήματα του κεφαλαίου που καλούν το λαό να παλέψει κάτω από τις δικές του σημαίες».